Echa przeszłości III - Arsil

[Mirzak aep Rothgar]

Mirzak ruszył powoli, on kusze zapomniał naładować... pobiegł z toporkiem w ręku i po chwili był już na miejscu. Zajrzał powoli na slup, pokład oczywiście był pusty, powoli podszedł do drzwi kajuty. Były zamknięte. Kurde... Postanowił zejść pod pokład, do maleńkiej ładowni. Tam też czysto. Wyszedł z powrotem i dał znak osłaniającemu go Kaziowi.

[Torstein Lothbrok]

Torstein wzleciał w górę, nabierając szybko odpowiednią wysokość. Obrał za cel oddaloną o sto metrów, pięcioosobową grupę patrolową, po czym dobył kuszy, wciąż lecąc w powietrzu. Była załadowana i gotowa do strzału. Dracon miał zamiar to wykorzystać. Lecąc nisko przycelował, wziął poprawkę na wiatr i swój lot, po czym wystrzelił. Kusza wypluła bełt, który ze świstem przeciął wściekle powietrze. Wiatr jęczał cichutko, jakby był rozpruwany. Pocisk trafił, prosto w tył czaszki. Strażnik zwalił się na ziemię, co zaalarmowało pozostałych. Było jednak za późno. On już tam był.
Dobył miecza, wciąż nie lądując. Chlasnął, lekko, w przelocie. Po ziemi potoczyła się jedna głowa. Przerażeni strażnicy próbowali celować, lecz Torstein doleciał do nich nim mogli to zrobić. Wpadł w jednego, powalając go na ziemię i dociskając do ziemi. Kości zachrupały. Jego masywny ogon szybko zaplątał się wokół szyi drugiego, uniemożliwiając mu krzyk. Trzeciego dorwał wolną ręką za szyję i podniósł, jednocześnie wbijając miecz w klatkę piersiową tego powalonego. Następnie rozpłatał czaszkę tego chwyconego ogonem. Ostatniego, którego trzymał dłonią, przepił jak szaszłyk mieczem.

//4 finiszery, bo mieli pochodnie oraz smoczy potencjał

[Melkior Tacticus]

Melkior i jego grupa dotarła pod ścianę rezydencji, elf podszedł i wyjrzał zza rogu. Było pusto. Wyszli na plac przed domem. Komandor siegnął po miecz i poszedł sprawdzić drzwi. Zamknięte.
- Nawaar, czyń honory.

[Nawaar]

Wszystko poszło gładko. Towarzyszą udało się dotrzeć pod ścianę domostwa, także było dobrze póki co, bo na samym placu również nikogo nie zastali. Jednak póki co powstrzymywały ich zamknięte drzwi. Niby mogliby je wyważyć, ale po co robić niepotrzebny hałas. Teraz przyszła pora na jego umiejętności i zwinne paluszki, żeby wrota stanęły otworem. Mauren położył załadowaną kuszę przy nodze następnie, wyjął on z kieszeni zestaw wytrychów, przyglądając się zamkowi i od razu, przeszedł do otwierania drzwi. Ciemnoskóry włożył najpierw napinacz, żeby móc dojść drucikiem do zapadek, przy tym wyciągnął on język taki nawyk mu się wdał. Młody kruk zaczął manipulować zapadkami zamka, który miał ich dość dużo w końcu chcą dostać się do urzędnika państwowego. Nawaar po kilku próbach nauczył się kombinacji i najpierw ta pośrodku, potem jedna do tyłu, dwie do przodu i udało się! Kruk przekręcił jeszcze wytrychem, otwierając drzwi powiedział będąc w pełni zadowolonym z siebie.
- Zapraszam i proszę czujcie się jak w domu.
Po tych słowach pochwycił kuszę, dając wejść do środka najpierw długouchemu.

[Melkior Tacticus]

Wnętrze było oświetlone przez ledwie kilka świec. Gdy Nawaar otwierał drzwi dołączył do nich Kazmir. Drużyna weszła do dużego holu, przy prawej ścianie biegły schody. Na nich zaś coś siedziało. Szczenię taru, z zaciekawieniem przekrzywiało łepek. Melkior podszedł, psiak dał się wziąć na ręce. - Nawaar, Ashog piwnica. Powinno być tu gdzieś wejście. Domenik za mną, Kazmir osłaniaj. A, Nawaar. Wszystko co nie jest przymocowane a ma wartość... nie krępuj się. Trzymając na ręku zapewne bliskie sercu Selima stworzenie, elf i ten grubszy krasnolud poszli na górę.

[Nawaar]

Mauren wszedł jako ostatni, zabierając wytrychy ze sobą, bo nie wiadomo co spotkają po drodze jeszcze. Wewnątrz było cicho czyli wszyscy spali nieświadomi tego, co ich dziś spotka. Schody na górę zapewne prowadziły do sypialni zaś gdzieś powinny być takie, które prowadzą w dół na piwnice jak powiedział Melkior. Młody kruk wiedział co robić, ale czy w piwnicy znajdą coś wartościowego? Drzwi rzeczywiście były niedaleko dzięki świecą, szło szybko je zlokalizować. Ciemnoskóry otworzył je i zszedł pierwszy, tuż za nim powinien iść zielonoskóry.

[Ashog "Stalowa furia"]

A gdy zeszli na półpiętro drogę zagrodziła im krata. - Poważnie? Mruknął ork.

[Nawaar]

Na drodze ku piwnicy w pewnym momencie stanęła krata.
- Widocznie nie chciał, żeby ktoś nie powołany mógł tam zejść.
Takie coś również musi mieć miejsce na klucz, także zaczął się rozglądać, gdzieś za zamkiem, żeby go otworzyć i móc, zejść jeszcze niżej.

[Ashog "Stalowa furia"]

- Albo stamtąd wyjść. Ork sięgnął po miecz, trochę za duży na wąskie przejście ale co poradzić. Zeszli do dużej sali, były tam jeszcze jedne drzwi. Zaś sama sala oświetlona dwiema pochodniami. Na prowizorycznych posłaniach spało dwanaścioro dzieci, najstarsze miało piętnaście lat. W Ashogu wzbierała się wściekłość.
- Obudź najstarsze, lepiej by zobaczył przyjaźniejszą twarz. Selim powinien umierać powoli.

[Kazmir MacBrewmann]

Z wejścia do rezydencji miał widok na kompleks. Przed nim była brama i baraki ochrony. Chyba. Może. Po lewej mniejszy domek, pewnie służby. Tymczasem z baraków wyszła piątka ludzi idąc w stronę Torsteina.


5x https://marantwiki.tawerna-gothic.pl/index.php/Bandyta_kusznik - 40m

[Nawaar]

Zeszli niżej, bo nie trzeba było otwierać zamka, bo taki nie istniał. W końcu znaleźli się w piwnicy, która była oświetlona pochodniami. Pełno dzieci było przykute do ścian w imię, przyjemności Selima albo sprzedaży je innym zwyrodnialcom ?! Nawaar nie będzie mieć oporów, żeby zabić tego typa, lecz nim pewnie zajął już się Melkior. Mauren jednak nie ruszył od razu za namową orka, ale zamiast tego skupił swoje zmysły na ile mógł, aby sprawdzić czy w pomieszczeniu nie ma żadnych pułapek, ani innych poukrywanych schowków. Jak to mówią nigdy nie wiadomo!

Używam umiejętności :
Złodziejski wzrok :
Wchodząc do pomieszczenia jesteś w stanie dostrzec ewentualnie schowki oraz zastawione pułapki, o których zobowiązany jest wspomnieć MG prowadzący zadanie lub wyprawę. Wymaga to od Ciebie chwili skupienia oraz dowolnego źródła światła w zasięgu wzroku. Wielkość badanej przestrzeni nie może przekraczać 20 metrów kwadratowych. Nie można zastosować tej umiejętności podczas ucieczki lub walki. 

[Melkior Tacticus]

Tymczasem Melkior i Domenik chodzili po piętrze, sprawdzając pokoje. Sześć pustych i otwartych pokoi, z czego jeden był dla psa o czym świadczyło łóżko akurat w rozmiarze taru, i złote dwie psie miski. Zostały siódme ostatnie drzwi. Zdobione, dwuskrzydłowe. Elf osłaniany przez rudego krasnoluda chwycił pewniej szczeniaka i solidnym kopniakiem wyważył je wpadając do środka. Ku przerażeniu Selima i jego żony. Pisk kobiety przerwał Melkior. Domenik miał ich na muszce mierząc z pistoletów.
- Kim... czego chcecie!
- Milcz! Ryknął zza bogato ornamentowanego, krwistoczerwonego hełmu z czarnymi wykończeniami. Zasłonę ukształtowano niczym pysk czerwonego smoka, szczerzącego się w upiornym grymasie. Nie zdejmował go. - Obraziłeś mnie, moich bliskich, zakłóciłeś mir mego statku, ośmieszyłeś kraj. No i jesteś niemoralną gnidą. Chyba, zależy co znajdziemy w piwnicy...

Nawaar nie dostrzegł nic, ale kusiły go ostatnie drzwi. Ewidentnie zamknięte solidnie.

[Nawaar]

- Na pewno nie ma pułapek.
Powiedział pewnie, żeby przy okazji Ashog był bezpieczny.
- Są tu również dość ciekawe drzwi. Chce je otworzyć potem zajmiemy się resztą.
Rzekł do orka, po czym zajął się drugim zamkiem, podszedł do niego wyciągając swoje wytrychy. Ten był zdecydowanie lepszy niż ten we drzwiach do domostwa. Nawaar nie mógł uwierzyć, że tak zabezpieczają drzwi w piwnicy, gdzie lepiej jest do frontowych wstawić taki zamek. Tak czy siak chciał, aby te drzwi również stanęły otworem, więc nie spiesząc się, wyciągnął język, potem wyjął napinacz, wsadzając go w zamek. Teraz pozostała zabawa z drucikiem i zapadkami, których było sporo. Ciemnoskóry manewrował drucikiem pomiędzy zapadkami, próbując złapać kombinację i tak pierwsza skoczyła gdzieś po środku, potem ostatnia następnie pierwsza, trzecia, czwarta i druga. Zamek został otwarty, a po przekręceniu wytrychem, ukazała się zawartość pomieszczenia jemu i orkowi. W sumie ciemnoskóry nie zdziwiłby się, gdyby wewnątrz było coś makabrycznego, bo sądząc po tym co robi dzieciakom to raczej byłoby normalne niestety.





 

[Domenik aep Zirgin]

Warto dodać że sypialnie oświetlały świece, krasnolud i elf chyba wtargnęli nie w porę. I wtedy Domenik kichnął, podrażniony zapachem kadzidełek, i od tego kichnięcia omcknął mu się palec na spuście i wystrzelił. Trafiając kochankę Selima. Jego też zastrzelił, z drugiego pistoletu. - Wybacz Melkior, ale ja się tu dusze. Po za tym i tak byś go zaraz zabił.

[Melkior Tacticus]

- Owszem. Chciał co prawda trochę pomęczyć psychicznie Selima ale nie można mieć wszystkiego. Zaczęli wracać na dół. Tymczasem Nawaar trafił do gabinetu, z dziwnych rzeczy było tam tylko łóżko. Na biurku po za księgami rachunkowymi i innymi dowodami na jego - Selima - czyny, były dwa woreczki. W środku zaś perły.

//Statystyki dam ci na koniec lub potem

[Kazmir MacBrewmann]

- Kurwa, co oni tam robio... Torstein rusz dupsko... Kolejny patrol był coraz bliżej dracona. Krasnolud przykucnął w drzwiach gotowy otorzyć ogień. Nie mógł krzyknąć do nikogo bo by zwrócił na siebie uwagę.

[Torstein Lothbrok]

Widząc wrogi patrol, Torstein wzleciał w powietrze, by za chwilę móc znów uderzyć z nieba.

[Nawaar]

Mauren splunął, gdy zobaczył łóżko, bo wiedział po co mu one było. Księgi rachunkowe na nic mu się nie zdadzą zwłoką również, więc je zostawił. Natomiast zauważył dwa ciekawe woreczki pełne pereł, które sobie przywiązał do paska spodni. Teraz dopiero podszedł do najstarszego dzieciaka, próbując go dobudzić lub ocucić.
- Hej mały żyjesz?
Zadał pytanie, delikatnie potrząsając jego ramieniem. Nawaar nie wiedział jak zareaguje chłopiec, widząc jego twarz. Plusem jednak było to, że kruk był czarny a nie śniady jak większość maurenów, także młodzieniec nie powinien się wystraszyć jego aparycji.

[Narrator]

- Kim, kim wy jesteście? Nie jesteś jednym z jego ludzi.

[Torstein Lothbrok]

Gdy już oddział oddalił się od baraków, Torstein runął na nich jak meteor. Z mieczem i sztyletem wylądował na jednym z kuszników, przygniatając go do ziemi. Miecz wbił mu głęboko w tors, przygważdżając go. Reszta natychmiast zaatakowała. Nim pozostali mogli dojść do zmysłów, a co dopiero zareagować, wiking ruszył dalej, wyrywając miecz z truchła. Ciął i rąbał jak dziesięciu męża z Aw Dradar, spychając wrogów do defensywy, mimo iż mieli przewagę liczebną. Odbijali cięcia sztyletu i miecza swoimi brzeszczotami, aż w końcu Torstein skupił się na jednym. Czarną klingą zbił jego miecz na bok, sztyletem - samym sztychem podciął gardło. Kolejnego pchnął barkiem, by następnego walnąć głowicą miecza w twarz. Został sam na samy z jednym. Uderzył go opancerzonym łbem po czole i wbił sztylet w jego brzuch. Ciągnąc go tak ostrzem za ciało cisnął go na ziemię, po czym zaatakował pozostałych dwóch. Zalał ich serią szybkich, morderczo silnych ciosów, po czym zamarkował pchnięcie na jednego. W rzeczywistości przerzucił miecz do drugiej ręki i chlasnął poziomo na wysokości szyj. Dwie głowy potoczyły się po ziemi.