To robota dla anioła!

[Marduk Draven]

Anioł odetchnął. Poszedł naprzód. Warto było sprawdzić absolutnie wszystko.

[Narrator]

Ściany po bokach zdobiło 12 pochodni. Jedna była pusta, i po za martwym teleportem nie było nic. Gdzieś było ukryte przejście.

[Marduk Draven]

Anioł zdał się na instynkt. Spróbował użyć każdej z pochodni jako dźwigni, dokładnie też obmacał ściany, w poszukiwaniu przycisków.

[Narrator]

Każda pochodnia się odchylała. Czyli przejście uruchamia sekwencja.

[Marduk Draven]

Anioł westchnął. Rozejrzał się, ciekaw tego, jaka może być kombinacja. Mogło być ich dziesiątki tysięcy. Dopust boży, bądź szczęście. Tego wymagały te dźwignie. Anioł jednak nie poddał się. Poprosił Zartata, aby prowadził rękę, po czym zaczął aktywować dźwignie w takiej kolejności, jaką uznał za odpowiednią. Tak naprawdę po prostu robił to losowo, ale lepsze to niż bezczynnie stać.

[Narrator]

Udało się. Tajemne drzwi otwarły się, był na nich symbol albo mapa labiryntu.

[Marduk Draven]

Dzięki Zartatowi. Pomyślał anioł. Następnie dobył raz jeszcze miecza. Zerknął na symbol, spróbował go zapamiętać. Możliwe, ze przyda się, jako mapa. Przeszedł przez drzwi.

[Narrator]

Znalazłeś się w dobrze oświetlonym labiryncie.

[Marduk Draven]

Anioł zaczął marsz przez labirynt. Oczami wyobraźni widział symbol, możliwe, że mapę, którą przed chwilą studiował. Ulokował się oczami wyobraźni na początku labiryntu. Poszedł więc, według drogi jaką ustalił, oglądając coś, co mogło być mapą.

[Narrator]

Dotarłeś na koniec labiryntu. Tam zaś, przy ołtarzu siedziało to.

[Marduk Draven]

Gdyby nie miał na sobie hełmu, anioł podrapałby się po głowie. Schował miecz, tak na wszelki wypadek, gdyby stworzenie nie chciało walczyć. Nie wyglądało szczególnie groźnie, jedynie nietypowo. Marduk zaczął się zbliżać. Dłonie miał na widoku, gotów był jednak w każdej chwili użyć telekinezy, aby odepchnąć stworzenie.
- Pewnie mi nie odpowiesz, ale nie widziałeś może Oka Xardesa? Artefakt taki... artefaktowy.

[Narrator]

- Pilnuję go Sługo Zartata. Jeśli odpowiesz na me zagadki, jest twój. Nie odpowiesz... czeka nas bezsensowna walka.

[Marduk Draven]

- Czyli i tak i tak go zdobędę - odpowiedział. W jego głosie czuć było nutę znudzenia. - Ładne uszy, trochę jak ryś - pochwalił. Uniósł maskę swego hełmu. - Zadawaj więc zagadkę.

[Narrator]

- Jestem sfinksem niedouczony cepie... Pierwsza. Mam zawsze dwie strony, ale wiele twarzy i tyle postaci, ile ci się marzy. Miękko się unoszę albo w toń zapadam, szeleszczę lub dźwięczę, udręczam lub zwabiam. Gdy skuszę, do śmierci przywodzę czasami, pragną mieć mnie wszyscy, lecz mają wybrani.

[Marduk Draven]

- Sfinksy nie są bardziej takie... lwie? Nie ważne.
Aniołpotarł palcami o brodę, wydając z siebie głębokie, pełne zamyślenia "hmmm". Nie był mistrzem zagadek. Ot, kiedyś na festynie udało mu się wprawić w zamyślenie kilka główek swoimi zagadkami. Nawet coś wygrał! Wtedy to było... kiedyś to było. Draven wrócił do chwili obecnej. Chodził po sali.
- Zawsze dwie strony, wiele twarzy...Szeleści, bądź dźwięczy. Hmm... -mówił. Co mogło mieć dwie strony, a wiele twarzy? Monety? Każdy władca bił takie z własną twarzą. Ale monety nie szeleściły... choć słyszał o jakiś papierkach, którymi się płaci. Głupota. Co zwodzi na śmierć, co pragną wszyscy, a mają wybrani? Hmmm....
- Podaję odpowiedź. Pieniądze.

[Narrator]

- Prawidłowa odpowiedź.

[Marduk Draven]

- O - odrzekł. - Następna? Bo zgaduję, że na jednej się nie skończy.

[Narrator]

- No nie. To by było wbrew zasadom.

Król miał trzech mędrców: Wysokiego, Średniego i Niskiego. Aby sprawdzić czy rzeczywiście są dobrzy wymyślił fortel.

- Słuchajcie moi mędrcy oto mam pięć szlafmyc: 2 czarne i 3 białe, każdemu z was nałożę jedną i każę zgadywać jaki kolor ma szlafmyca na jego głowie. Król ustawił mędrców w kolejności: Niski, Średni, Wysoki, w ten sposób aby Wysoki widzial dwóch pozostałych, a Średni tylko Niskiego.
- Zgadujcie! - zakrzyknął. Wysoki odpowiedział: nie wiem. Średni odpowiedział: nie wiem. Niski pomyslał i odpowiedział... ?

[Marduk Draven]

Ta zagadka była już trudniejsza, znacznie. Po chwili rozmyślania, Marduk postanowił zwyczajnie strzelić. Jego ręka była gotowa dobyć miecz.
- Mam białą. To odpowiedział.

[Narrator]

- Dobra odpowiedź.