Na rozprostowanie kości

[Nawaar]

Ciemnoskóry już w pełni sił i w miarę dobrym wyglądzie, wszedł do karczmy, gdzie byli niemal wszyscy! Brakowało tylko maurenki, którą tak Evening uwielbiała, że zostawiła ją samą! Nawaar nie zamierzał nic mówić, tylko zasiadł sobie obok towarzyszy, gdzie podano wino, także nalał sobie do kubka trochę i popijał w milczeniu jak zawsze, słuchając innych najpierw.

[Melkior Tacticus]

Zapalił papierosa, zaciągnął się i wypuścił dym. - Ja dziękuję, ograniczam picie w pracy. - spojrzał na Bękarty wzrokiem mówiącym "wara" - Merith pewnie siedzi w pokoju, jak ruszymy to nas złapie. Jak to czarodzieje. Nigdy specjalnie go nie lubiłem, to relikt, zabytek - niechciany - odziedziczony po ojcu. Razem z masą problemów, jak chociażby Torreno.

[Patty]

- No dobra, co tutaj wąpierze naskrobały... - mruknęła kobieta jakby do siebie i wczytała się w tekst - No, dużo tutaj nie ma. "Jeśli znudzi ci się polowanie jak jakieś zwierze, to wiesz, gdzie nas szukać" - przeczytała na głos i po chwili dodała jeszcze - Podpisano Orlok. Jakby imię mi coś mówiło, ale co nie mam pojęcia.

[Zaidaan]

Emerick już sięgał ochoczo po butelkę z winem gdy poczuł nagle na sobie lodowaty wzrok Melkiora. Zamiast wina, sięgnął po jakieś mięso coby nie siedzieć głodnym.
- Może nasz wampirzy władca kojarzy wspomnianego wąpierza.

[Marduk Draven]

– Typowo wampiryczne imię – mruknął Marduk i wziął karteczkę z powrotem.– Raaaaaany – przeciągnął się. Ziewnął.– Lisze, wampiry, wszystko na raz. Niby dają mi cel w życiu i grosze na chleb i kubeczek wody – rzucił żartobliwie. – Ale mam ich, kurwa, dosyć. Jak wrócimy do stolicy, to się przyjrzę temu Orlokowi, bo wygląda to na jakąś głupią sektę tych piekielnych krwiopijców. – nie znosił, nienawidził wampirów. Może i nawet bardziej od czarnej magii czy demonów. – Ale najpierw skupmy się na tym, co ważne. Do wieczora jeszcze trochę czasu. Gdy Armin i Samir wrócą, ruszycie Nawaar, aby być tam wcześniej – powiedział do jedynego obecnego maurena. – Kakałko dla bękartów! – rzucił do karczmarza. A kelnerki zaczęły podawać gorący napój. Naturalnie był gorzki, lecz z dodatkiem kostek cukru stawał się słodki. Magia!

[Samir]

I wchodzi on, cały na biało! Znaczy... czarno.
- Witam kompanię - przywitał się mauren i dosiadł do stołu, kładąc dumnie obok siebie łeb wampira. Szczerzył się upiornie w stronę innych. Nie tracąc czasu złapał jakieś mięsiwo i przegryzł, wiedząc przecież że niedługo ruszają.

[Dragosani]

Wampirzy władca wszedł właśnie do karczmy, obładowany pakunkami. Podszedł z tym wszystkim do stołu i położył na nim towar.
- Pączki na koszt króla. Świeżo z piekarni - zakomunikował. - Częstujcie się, starczy dla wszystkich i pewnie jeszcze zostanie. - Spojrzał po zebranych. - Jak wam mija dzień? Bo chyba nie siedzicie tu od rana?

[Nawaar]

Temat teraz zszedł na wampiry. Kolejna wielka wyprawa się pewnie zacznie, nie długo po tej. Mauren potrzebował kontaktów i złota na swoje sprawy, także jest szansa, że jak mu się powiedzie teraz i później zaskarbi sobie szacunek tutejszej elity i będzie mógł wdrożyć swoje własne plany? Na razie nie ma co uprzedzać faktów choć, pomarzyć chwilę mógł. Szybki powrót do teraźniejszości, kiedy skończyło się wino w kubeczku. Dolał go sobie, odpowiadając krótko marszałkowi. - Rozumiem. Ciemnoskóry dalej sączył sobie winko, ale powolutku iście książęco. Wtedy dołączył Samir, tylko Armin została poza zasięgiem. Król natomiast częstował pączkami, Nawaar nie mógł odmówić władcy! Nie wypadało po prostu.

[Melkior Tacticus]

- A ja co mam powiedzieć Marduk? Bandyci, piraci, wrogie armie, konwoje, ochrona... i tak w koło. Zaleta taka że nic nie chce mnie zjeść. Chociaż... raz chcieli. Wtedy też przyszedł król z pączkami. Było to nieco surrealistyczne, kakao to otęgowało. Bo za chwilę pójdą na małą wojnę. Pochwycił pąka, podziękował i jadł.

[Marduk Draven]

Pączki były różne, różniste. Każdy był okrągły, z lukrem, lekko brązowawy. Było ich sporo, zarówno w liczbie, jak i rodzajach. Część zawierała nadzienia z różnorakich powideł o smakach truskawek, śliwek, jabłek. Inne miały nadzienie czekoladowe, ot, roztopiona czekolada – produkt stworzony z ziaren kakowca, tak jak kakałko. Jeszcze inny ewidentnie miały w sobie słodki likier. Marduk zaczął zajadać się truskawkowym.
– Nieee, każdy miał większą czy mniejszą rozrywkę. A jak tam spacer po mieście?

[Armin]

Tak jak ciemnoskóra podejrzewała, staruszka przechodziła zawał. Dobrze więc, że sprytny kotek zaprowadził Armin do jej właścicielki, inaczej kobieta mogła by mieć nikłe szanse na przeżycie. Na całe szczęście wyglądało na to, iż medyk opanował sytuację.
- Tak, oczywiście. - powiedziała szybko kucając przy lekarzu i badanej staruszce, pomagając przetransportować ją do pokoju medyka.

[Marduk Draven]

Medyk odsapnął, gdy Armin pomogła mu z pacjentką. Usadził ją na krześle. Zaczął przeszukiwać półki w poszukiwaniu medykamentów, z czym szybko sobie poradził Położył też na ladzie jakiś wisiorek. Przedstawiał słup, wokół którego owinięty był wąż.
– Dziękuję. Ten wisior nie jest dużo warty, ale symbolizuje on wszelkie lecznictwo i medyków.

Nazwa przedmiotu: wisiorek Asklepiosa
Wartość: 50 grzywien
Opis: Jest to srebrny wisiorek, który przedstawia węża, który swym ciałem oplata słup, bądź też kij.

[Armin]

Maurenka uśmiechnęła się lekko na widok staruszki, której się już troszkę polepszyło. Była pełna podziwu dla lekarza, który uratował ją tak naprawdę przed śmiercią. Dziewczyna odsapnęła z ulgą.
- To ja dziękuję, że ją pan uratował. - powiedziała przyglądając się swojemu współrozmówcy. Była również wdzięczna kotu, który ją tutaj zwabił. Mądre zwierzątko. - Widzę, że nie jestem już tu potrzebna, więc pójdę już... - stwierdziła widząc, iż nie jest już potrzebna. Podziękowała za wisior, życzyła zdrowia staruszce, a następnie wyszła z budynku. Tym razem jak cywilizowany człowiek, przez drzwi. Maurenka stwierdziła, że czas już wracać do karczmy, gdzie pewnie pozostali już się zebrali.

//Pozyskuję:
Nazwa przedmiotu: wisiorek Asklepiosa
Wartość: 50 grzywien
Opis: Jest to srebrny wisiorek, który przedstawia węża, który swym ciałem oplata słup, bądź też kij.

[Marduk Draven]

Droga minęła jej szybko, a także i przyjemnie. Szybko dotarła do gospody. Zastała tam już pełną drużynę. I pączki, którymi została poczęstowana. Razem z miodem, kakao i winem. Na bogato.

[Nawaar]

Wszyscy byli w komplecie. Armin dołączyła do biesiady, przed bardzo ważnym i niebezpiecznym zadaniem. Marduk pewnie zaraz będzie chciał, żebyśmy szli do karczmy, ale niech najpierw dziewczyna odpocznie i naje się. Bogowie tylko wiedzą, co ich czeka w tej całej kopalni i jak to wszystko się uda. Sprawa była bardzo śliska, a niepowodzenie mogło okazać się bardzo kosztowne! - Posil się, bo zaraz się zbieramy. Powiedział do ciemnoskórej, po czym spojrzał na marszałka, który potwierdzi jego słowa.

[Armin]

Armin weszła do karczmy, gdzie jak wcześniej przypuszczała, byli zgromadzeni już wszyscy. Kiedy usłyszała słowa Nawaara, jak gdyby nigdy nic zabrała jednego z pączków, po czym usiadła na pierwszym wolnym krześle i wsłuchiwała się w rozmowę pozostałych. Przy okazji postanowiła wypić trochę wina. Tylko troszeczkę. Tak na rozluźnienie przed zwiadem w kopalni. Bo kto jej zabroni?

[Marduk Draven]

Marduk pozwolił każdemu z grupy szpiegowskiej spokojnie zjeść i napić się. Nadszedł jednak czas, ażeby ruszali.
– Już czas – powiedział do trójki maurenów, spoglądając na każdego z osobna.

[Armin]

Maurenka odłożyła pusty już kieliszek i przeciągnęła się na krześle.
- No dobra chłopcy, zbieramy się. - powiedziała poprawiając strój oraz sprawdzając, czy bronie, które miała przy sobie są dobrze ukryte. Nadal nie mogła przeboleć braku swojej ukochanej katany, ale co mogła zrobić z tym faktem. Niestety nic.

[Nawaar]

Padło hasło, że czas ruszać. Nawaar był już od dawna gotowy jego policzek, wyglądał już lepiej, że prawie śladu nie było. Mauren wstał natychmiast za Armin, mówiąc do ekipy szpiegowskiej. - Karczma "Pod lisem" jest niedaleko chodźcie za mną. Ciemnoskóry poprawił się, pochował wszystko jak się dało, gdyż wiedział, że z tymi typami nie będzie żartów, także powoli opuścił karczmę, by Samir dołączył do eskapady. Teraz przyszłe życie maurenów zależy od pozostałych członków drużyny. Jeżeli coś spieprzą to będzie po nich i całe ryzykowanie dla dobra sprawy szlak, trafi.

[Samir]

Nie tracąc czasu na gadanie Samir wstał, skinięciem głowy pożegnał kompanię i ruszył za Nawaarem do karczmy.