Na rozprostowanie kości

[Melkior Tacticus]

Melkior wszedł do karczmy, usiadł przy ławie i nalał sobie wina. Wychylił na raz. Czemu ja musze pracować w połowie z kretynami? Zadał sobie pytanie retoryczne, tylko Egbert Ashog i Emerick byli ogarnięci. Nalał drugi kubek, pił teraz powoli, położył nogi na stół. Spojrzał na Patty, szkoda że to nie ona kieruje Bractwem. Wtedy by nie było konfliktów, była całkiem inna, dowód na to że służba Zartatowi nie wymaga kija w dupie. A skoro taka ostra sucz jak ona jest aniołem to znaczy że i pewnie każdy o czystym sercu może. Nawet "skurwysyny w imię dobra".

[Armin]

Starsza kobieta nie wyglądała dobrze. Możliwe, że przechodziła zawał, ale maurenka nie miała praktycznie żadnej znajomości wiedzy medycznej, także były to jedynie domysły. Dziewczyna bardzo chciała pomóc kobiecie, ale wiedziała, że sama nie dałaby rady. Staruszka jednak ledwo wyszepała do niej kilka słów. W duchu ciemnoskóra ucieszyła się, że otrzymała bardzo przydatną informację. Bała się zostawić cierpiącą panią samą, ale w tamtym momencie nie miała innego wyjścia. Jeszcze raz spojrzała na nią i pobiegła tam, gdzie powiedziała jej kobieta.

[Evening Antarii]

-DZIĘKUJĘ. Niech Zartat będzie z tobą- powiedziała i nawet dała błogosławieństwo starowince, choć Eve nie była pewna, czy kobieta zrozumiała o co chodziło. Tak czy siak Zartat wszystko zawsze słyszy i na pewno teraz wie, żeby na.miłą uczynną staruszkę bardziej uważać i chronić ją przed wypadkami albo nawet i dłonią Rashera. Anielica i wampir mogli zatem bez przeszkód udać się do piekarni albo cukierni, by panna Antarii mogła dokonać wyczekiwanego zakupu. Idąc wskazanymi uliczkami Zartkanu, Eve rozglądała się za szyldem.
-Dobrze, że my się nie zestarzejemy- rzekła z ulgą.

[Marduk Draven]

No i Armin wybiegła. Kobieta dobrze ją pokierowała. Na lewo od jej domu był kram jakiegoś medyka.


Bystre oczy Eve szybko też wypatrzyły piekarnię. Na szyldzie był wielki pączek.

[Evening Antarii]

Widok pączka na szyldzie niezwykle ją ucieszył. Nie marnując czasu, Eve weszła z Dragiem do sklepu. Anielica zdawała się być w siódmym niebie, choć torturą było wybieranie rodzajów pączków. Zdecydowała się spróbować każdego.
-Poproszę po jednym pączku z każdego rodzaju!- niemal krzyknęła z zachwytu. Na jej twarzy gościł szeroki uśmiech, a oczy błyszczały jakby była dzieckiem i dostała nową zabawkę.

[Armin]

Armin zaczęła pukać do drzwi i to dość gwałtownie. Nie miała czasu do stracenia. W końcu stwierdziła, że to nie ma większego sensu i po prostu otworzyła drzwi mocnym pchnięciem.
- Potrzebuję pomocy! - krzyknęła. - Jakaś starsza pani z mieszkania obok potrzebuje lekarza.

[Dragosani]

Dragosani ruszył za Evening. Oboje szybko wypatrzyli piekarnię, która sprzedawała pączki. Wampir wszedł za podekscytowaną anielicą. Jego nks znów został zaatakowany zapachami. Uśmiechnął się lekko, słysząc jej zamówienie.
- Uważaj bo jeszcze przytyjesz... - mruknął i dla żartu klepnął ją lekko w pośladki. - I się od ziemi nie oderwiesz. - Potem zwrócił się do piekarza. - Zapakuj od razu więcej. Tak żeby starczyło na jakieś piętnaście osób. Zaniesiemy pozostałym. - Pod koniec zwrócił się do Eve.

[Marduk Draven]

Mężczyzna, ubrany sterylnie, w prosty, bury strój z początku był zdezorientowany. Szybko odzyskał jednak trzeźwość umysłu. Wziął torbę lekarską i wybiegł ze sklepu, do miejsca, które wskazała Armin. Niemal natychmiast przystąpił do udzielania pomocy. Robił to ze stoickim spokojem.


Cukiernik wielce się ucieszył, gdy zobaczył kto jest jego gościem. Szybko się otrząsnął z ucieszenia, jakie mu to sprawiło. Skinął przyjaźnie głową i zaczął pakować pączki do torebeczek. Szybko się z tym uwinął, widocznie był już doświadczony w fachu.
- To będzie... – powiedział przyjaźnie.-  100 grzywien... ale dla pani anielicy... niech będę stratny, Zartat widzi każdy uczynek! 80 grzywien! – dodał ze szczerym uśmiechem.


Marduk kątem oka zauważył przybycie Melkiora i jego kompanów. Przez chwilę milczał tak, dolewając sobie i Patty miodu. Możliwe, że rada Patricii nie była wcale taka głupia. Może lepiej mieć te ochlejmordy po swojej stronie, niż przeciwko? Zwłaszcza na wyprawie, na której walczyć się będzie z nieśmiertelnymi czarnymi magami, czy też będzie szukać się ich serc.
– Co tam na mieście? – zagadał do elfa, po czym popił miodu. Przysunął garniec trunku bliżej elfa, jak gdyby chciał go poczęstować. Zapalił kolejnego papierosa, przybliżył paczkę do Patty, gdyby chciała, a potem do Melkiora.

[Dragosani]

Drago wygrzebał z sakiewki złotą monetę.
- Nie będziemy narażać sakiewki pani anielicy - powiedział. - Denary też tutaj przyjmujecie? - zapytał, chociaz odpowiedź była oczywista. Położył złotą monetę na ladzie.

137 d - 1 d = 136 d

[Patty]

Widząc przysuwającą się paczkę, a raczej przysuwaną przez usłużnego Marszałka Patty uśmiechnęła się półgębkiem i sięgnęła po kolejny papieros. Słodki, miodowy tytoń jej zasmakował, dawno też zresztą nic nie paliła. Podobnie jak wcześniej skupiła wolę na czubku ćmika i iskrą magii ognia rozpaliła go. Po chwili papieros żarzył się, a anielica zaciągnęła mocno i wypuściła dym z płuc, kształtując go w duże okręgi, które wypuszczała jeden za drugim. Część popłynęła w powietrzu w stronę Marduka, część do Melkiora, któremu przy okazji Patty puściła oczko.

[Marduk Draven]

- Oh, ależ oczywiście – odrzekł wampirowi cukiernik. Wydał też 20 grzywien reszty.- Smacznego życzę!

[Armin]

- Co z nią jest? - spytała patrząc na medyka, który zajmował się starszą panią. Odczuła ulgę, że ktoś wykwalifikowany zaczął pomagać kobiecie. Na początku zdezorientowany, lecz po chwili wybiegł z pomieszczenia nawet trochę szybciej niż Armin, aby nieść pomoc. - Wyjdzie z tego? - dziewczyna była prawdziwie przyjęta stanem staruszki.

[Melkior Tacticus]

- Kolejny wampir, prawie zgwałcił Emericka. Odpowiedział biorąc papierosa, miodowe były lepsze po stokroć od gówna palonego przez Kazmira. - Miała jakąś kartkę zapisaną po wampirzemu, nie wiem co tam jest, nigdy nie mogłem załapać tej pokracznej mowy. Emerick, pokaż Mardukowi. Nie cierpie Hemis, one zawsze złażą wtedy z gór. W Kevan jest z tym o tyle lepiej że to serio daleko od gór, tu do najbliższych jest z 200 kilosów.

[Nawaar]

Nawaar zdołał uniknąć lochu  z takiego powodu, że jest czarny! Skandal z drugiej zaś strony poważnie otwarł się o śmierć. Bełt wystrzelony przez strażnika naruszył jego twarz i wbił się w ścianę obok tak, że chyba nikt go nie wyciągnie. Kurwa. Zaklął w myślach, gdy dotarło do niego, że krew kapie mu na ziemię z policzka do tego trochę to szczypało. Mauren na szczęście wiedział, że nie będzie mieć blizny a krwawienie za chwile ustanie, bo szkoda było mu jej teraz zużywać zważywszy na fakt, iż niedługo pojadą do kopalni. Ciemnoskóry postanowił, poczekać aż krwawienie ustanie nim uda się do karczmy. Nie powinno to trwać zbyt długo a przy okazji jego złość ustanie. 

[Zaidaan]

Usiadł sobie gdzieś obok i położył kartkę na stole, przesunął ją w kierunku rycerza.

[Evening Antarii]

-Twoja uwaga jest zupełnie nie na miejscu!- Antarii była zaskoczona tym klapsem, aż otworzyła usta ze zdziwienia. Ale żeby nie robić wstydu w miejscu publicznym, nie zareagowała inaczej. Jej aktualne emocje mogły już zdradzać tylko zaróżowione policzki. Gdyby piekarz rozpuścił taką plotkę po mieście, że anielica daje się klepać po tyłku, to byłby straszny wstyd! I hańba dla Bractwa. No ale wiadomo, że w głębi duszy to jej się to spodobało, jednak nie chciała tego okazywać.
Teraz mieli już pączki i mogli wracać do karczmy. Po kilku minutach milczenia, Eve odezwała się.
-Jak sądzisz, jaki "udźwig" mają takie zwykłe anielskie skrzydła?...

[Dragosani]

Drago zebrał z lady pakunki z pączkami. Było tego trochę. Nie bardzo mógł więc klepać więcej, miał zajęte ręce. Pożegnał skinieniem głowy piekarza i wraz z Evening opuścił lokal.
- Nie sądzę aby były przeprowadzane jakieś eksperymenty - odparł. - Mają do uniesienia wagi anioła wraz z jego ekwipunkiem. To na pewno, ale czy coś ponad to? Dodatkowego pasażera zapewne już ciężko byłoby unieść. Może więc ten boski dar umożliwia właśnie to. Lot anioła, lecz niewiele więcej. Czyli przytycie mogłoby na to nie wpłynąć. Ale czy w ogóle anioły tyją? - Spojrzał na biodra i talię Evening. - Nie wydaje mi się. - Ruszył w stronę karczmy, w której zatrzymała się ich drużyna.

[Marduk Draven]

Marduk wyciągnął dłoń po karteczkę, jednocześnie stawiając na meblu, koło Melkiora paczkę zapałek, aby elf mógł zapalić sobie fajkę od paladyna. Wziął karteczkę od Emericka. Zerknął na papier, po czym niemal od razu ją schował.
– Nie znam wampirzego. Potem spytam o to króla – powiedział. Skinął na karczmarza.– Daj więcej kufli, miodu i trochę wina – rzucił do niego i zaciągnął się papierosem.  Puścił dymek w kształcie kręgu, a zaraz po nim bezkształtny dymek, który przeleciał przez pierwszy pierścień. – Polejcie sobie. I w sumie, gdzie niby Merith się skitrał? Przyznam, że jego czary byłyby użyteczne... – powiedział. Potem popatrzył na Patricię. – Ale też nie dziwię się, czemu uciekł – dodał z żartobliwym uśmiechem. Puścił anielicy oczko.
 

Mężczyzna nie odpowiedział Armin. Był zajęty.
– Zawał – odrzekł po chwili medyk.– Ale sytuacja już opanowana. Zaprowadzę panią do siebie i przebadam. Dobrze się spisałaś – ostatnim zdaniem pochwalił maurenkę.– Pomóż mi ją zaprowadzić do mnie.


Nawaarowi przestał też krwawić policzek. Droga do tawerny była otwarta.


Pod gospodę zawitał Samir ze swoim jakże pięknym i wystawnym trofeum w torbie.


Radosna Evening i obładowany paczkami Drago także dotarli do tawerny. Drużyna była więc znów w komplecie.

[Patty]

- Znam starowampiryczny. Wy nie? - powiedziała lekko zdziwiona anielica i odłożyła papieros, po czym sięgnęła po karteczkę, a raczej spróbowała bo Marduk już ją chował - A Merith, no, zasłużył sobie. Tyle ode mnie - Patty uśmiechnęła się wdzięcznie.

[Marduk Draven]

– A w sumie, damy królowi odpocząc. Spacer musiał go wymęczyć – dodał lekko żartobliwym tonem i dał karteczkę Patty. Nie miał jeszcza czasu, aby uczyć się języków. – Nie ukrywam, że się zgadzam. A co jest tam napisane?