Na rozprostowanie kości

[Armin]

Kot najwyraźniej chciał, aby kobieta za nim poszła. Nie wiedziała jaki ma w tym cel, ale była tego niezmiernie ciekawa. Mówią, że ciekawość to pierwszy stopień do piekła. Jeśli byłaby to prawda, to Armin zasiadała by obok najpotężniejszych i najstraszniejszych demonów, jakie istniały.
Zwierzę zaprowadziło ją w wąska uliczkę. Nie wyróżniała się niczym specjalnym. Kot nagle i zwinne wskoczył na kupkę zebranych śmieci leżących na ziemi, a następnie jednym skokiem dostał się na parapet pobliskiego okna. Popatrzył na nią znacząco miaucząc przy tym. Ciemnoskóra zrozumiała, że zwierzę chce, aby za nim dalej iść. Maurenka nie myślała długo. Po chwili zrobiła kilka kroków, również odbiła się od śmieci i z wyuczoną precyzją wskoczyła na ten sam parapet. W tamtym momencie cieszyła się, że nie miała przy sobie kuszy ani katany, bo owe bronie w mniejszym lub większym stopniu krępowałyby ruchy dziewczyny. Okno było na tyle duże, że zmieściła się w nim idealnie.

[Marduk Draven]

Dom zostawiony był w nieładzie. A pośród porozrzucanych mebli Armin mogła zauważyć, że pośród tego bajzlu leżała starsza kobiecina. Trzymała się za serce, bardzo kurczowo.


Nawaar szybko zaś dobiegł do innego maurena, którego spowolnił gęsty tłum.


- Nie wiem - odrzekł Marduk Patricii.- Przy każdej okazji mówią o jakimś mitycznym kiju w mojej dupie, hipokryzji oraz zadufaniu w bractwie, fanatyzmie, o tym, że niby zabili więcej demonów, wampirów et cetera, że nasze moce, to prosta magia i mutacje, no i jak ten z tych zasranych krasnoludów, rzygają po kaplicach - dodał.- Jak dla mnie po prostu we łbach im się przewraca.

[Nawaar]

Nawaar miał więcej werwy niż stróże prawa, nie mając problemów dorównał kroku uciekinierowi, jednakże go nie powstrzymał, tylko powiedział do niego. - Za mną. Zaczął prowadzić go prowadzić bocznymi uliczkami, przy okazji przewracając kilku przechodniów do wytworzenia chaosu, który momentalnie wytworzył się wokół, dając szanse na szybką, ucieczkę w boczne zakamarki miasta, gdzie ludzkie i nieludzkie oczy nie sięgają, nie był to może dobry uczynek, lecz nikt mu nie zarzuci, że sprzedał swojego za 30 grzywien!

[Evening Antarii]

Evening liczyła w wykonaniu Draga na coś bardziej efektownego. Jakiś ślizg po dachu, kilka salt w powietrzu i lądowanie na jednym kolanie. Ale schodzenie po fasadzie też robiło wrażenie.  W momencie "stracenia równowagi" przez Antaresa, Eve z nerwów przygryzła dolną wargę, ale nic nie powiedziała. Później znów szło mu dobrze. Gdy wampir znalazł się na dole, Antarii zagwizdała, jak gwiżdżą czasem młode chłopaki, gdy zobaczą dziewczynę z odsłoniętymi ramionami przechadzającą się po ulicy. Z podziwu. -No, no. Zrobiłeś to z wielką gracją. A teraz chodźmy poszukać czegoś czekoladowego!

[Dragosani]

- Lata wdrapywania się do okien panien opłaciły się - zaśmiał się wampir. - Tylko twój parapet zawsze był jakiś śliski... - mruknął z namysłem. - No nieważne! - machnął ręką. - Więc pora poszukać wypieków z czekoladą. - Powęszył w powietrzu. - Nic nie czuję na razie. Weź zapytaj jakiegoś przechodnia. Ciekawe czy zdoła coś wydukać, jak anielica do niego zagada. Będzie śmiesznie!

[Evening Antarii]

Eve zrobiła duże oczy ze zdziwienia na wzmiankę o parapecie, po czym roześmiała się głośno, nie zważając na to, że znajdują się w centrum miasta, na jednej z głównych ulic. -Jak już się wdrapałeś przez okno, to co było dalej?- spytała z ciekawości. Oczywiście liczyła na ciekawą, a może nawet pikantną(!) opowieść. W tym samym czasie panna Antarii rozglądała się za kimś, kto mógłby udzielić im tak ważnej informacji o lokalizacji stoiska ze słodkościami. W końcu dostrzegła miłą starszą panią, która szła na poranne zakupy.
-Dzień dobry. Przepraszam, czy orientuje się pani gdzie znajdę jakiś sklep ze słodkimi wypiekami?- zagadnęła uprzejmie. Mówiła przy tym głośno i wyraźnie, by starsza pani zrozumiała o co anielicy chodzi.

[Patty]

- Nie wiem - odrzekł Marduk Patricii.- Przy każdej okazji mówią o jakimś mitycznym kiju w mojej dupie, hipokryzji oraz zadufaniu w bractwie, fanatyzmie, o tym, że niby zabili więcej demonów, wampirów et cetera, że nasze moce, to prosta magia i mutacje, no i jak ten z tych zasranych krasnoludów, rzygają po kaplicach - dodał.- Jak dla mnie po prostu we łbach im się przewraca.

- Mnie taka nieprzyjemność nigdy nie spotkała. Może poza słowami Meritha, ale on jest zdaje się spoza kompanii. Z Bękartami warto się dogadać, niezależnie od prywatnych preferencji. Tak myślę - ostatnie zdanie anielica dodała po chwili - No ale ja tam się wam w stosunki nie wpieprzam. Z ojcem Melkiora żyłam dość dobrze, myślę i z synem się dogadam. Zgoda buduje, niezgoda rujnuje - powiedziała to ostatnie z cieniem drwiny w głosie.

[Armin]

Pierwsze co kobiecie rzuciło się w oczy był bałagan panujący w mieszkaniu. Lecz nie taki, jaki to ma większość osób w swoim domu. Tutaj meble były porozrzucane po całym pomieszczeniu i maurenka mogła stwierdzić, że to nie była fanaberia mieszkającej osoby. To wyglądało, jakby przed chwilą miała tam miejsce sprzeczka, szarpanina, a może i bójka.
Kiedy jednak rozejrzała się dokładnie, ujrzała starszą kobietę, która nie wyglądała zbyt dobrze. Trzymała się za serce, najwyraźniej coś albo ktoś wzbudziło w niej skrajne emocje.
Maurenka nie myśląc długo wskoczyła do pomieszczenia i szybkim krokiem skierowała się w stronę poszkodowanej. Z perspektywy osoby trzeciej musiało to nieco dziwnie wyglądać, mianowicie jakaś nieznajoma kobieta pojawia się w domu przez okno i pomaga staruszce. Dodatkowo prowadzona przez kota. Cóż, niezbadane są wyroki boskie.
- Halo? Słyszy mnie pani? - ciemnoskóra próbowała nawiązać z kobietą kontakt. - Spokojnie, wszystko będzie dobrze, tylko musi się pani uspokoić.

[Zaidaan]

- Dobra, wracajmy nim się więcej tego gówna tutaj zbierze.
Powoli ruszył w kierunku gospody, z której przyszli.

[Melkior Tacticus]

- Racja, tylko w karczmie jest Patricia. A jej to strach się bać czasem. Poszli za Emerickiem do karczmy, nie mieli nic innego do roboty.

[Marduk Draven]

– Mi tam latają koło dupy. Nic mnie nie obchodzą i niech sobie żyją i robią, co tam chcą, byleby nie wtrącać się w nasze sprawy – Marduk odrzekł Patricii. Dopił swój kufelek wina. Zamyślił się. Marduk szczerze życzył anielicy powodzenia w dogadaniu się z Melkiorem, który był kwintesencją tępoty Bękartów. Przynajmniej nie chlał jak pozostali.


Kobieta oddychała, ledwo. Jednak z sercem było coś nie tak. Wyszeptała coś do Armin. Brzmiało to mniej więcej jak "lekarz na lewo".


Emerick i reszta bękartów z wycieczki z kolei dotarli z powrotem do gospody.


Czarny kompan czarnego Nawaara usłuchał go. Wkrótce wśród ogólnie pojętego chaosu, obaj zniknęli w zaułku.
– Dlaczego mi pomogłeś? – spytał zdziwiony mężczyzna. Był w wieku Nawaara, a przynajmniej na tyle wyglądał.


Kobiecina ani nie jęknęła, ani nie stęknęła widząc anielicę. Przymrużyła oczy i zbliżyła twarz, aby lepiej widzieć skrzydlatą kobietę. Możliwe, że zwrok był już na tyle wadliwy, że nie widziała skrzydeł, albo też nie przejmowała sie tym, bo żyła w Zartykanie.
- Co, młoda panno? Jaki sklep z wątłymi ramionami? – zawołała. Wyjęła małą trąbkę i przyłożyła do ucha.- Mów głośniej, bo nie słyszę!

[Nawaar]

Fortel się udał! Dwójka maurenów skryła się w bocznej alejce z dala od wścibskich oczu. Na pierwszy rzut oka wyglądać mogli identycznie, lecz i tak można było dojrzeć różnice. Nawaar je oczywiście zauważył. - Czemu pomogłem? Bardzo proste swojego nie będę łapać i wydawać w dłonie stróżów prawa, poza tym może masz jakieś ciekawe kontakty w stolicy? Na razie nie chciał używać imion, o ile uratowany z opresji nie zaprzeczy. 

[Samir]

Mauren odebrał zatem łeb od myśliwego i ruszył z powrotem do gospody. Głowę troskliwie zapakował do torby, by się przypadkiem nie uszkodziła.

//Mogę prosić o statystyki żebym mógł to sobie dopisać w domku? Jako przedmiot fabularny chyba albo drogocenny.

[Dragosani]

- Może innym razem ci opowiem - odparł wampir. - Lepiej unikać takich tematów publicznie. Bo zaraz ploty pójdą jakim to król nie jest zbereźnikiem. Pogadamy sobie kiedyś przy kominku, na osobności. - Podszedł za Eve do starszej kobiety. Nie odzywał się jednak, pozostawiając to anielicy. Mógłby niepotrzebnie nastraszyć kobiecinę. Stanął sobie więc z tyłu. 

[Marduk Draven]

Mauren zaśmiał się głośno, prosto w twarz Nawaara. Popatrzył na niego roześmianym spojrzeniem.
– Ja? Ja jestem byle czarnuchem z miasta na dalekim zachodzie wyspy! – ryknął, wciąż się śmiejąc.– Jakie ja mogę mieć tam kontakty?
Do alejki, widocznie przywiedzeni śmiechem wparowali strażnicy w liczbie dwóch. Mauren pobiegł wgłąb długiej alejki, kończącej się kilkoma rozwidleniami jak długi, zostawiając Nawaara w tyle. Alejka była też wąska. Jedyne wyjście było w stronę maurena, który uciekał. Lub też strażników.
– Stać! – warknął strażnik. Obaj dobyli broni. Jeden miecza, drugi napiętej oraz załadowanej kuszy.

1x strażnik miejski
1x strażnik miejski z kuszą


Z nowym trofeum maureński asasyn szybko dotarł z powrotem do gospody. Akurat w tym momencie, gdy zrobiły to bękarty Rashera.

//Statystki głowy:
Nazwa: wypchana głowa martwca
Opis: treofeum jest odciętym łbem wampira, którego Samir własnoręcznie zdekapitował. Głowa została w specjalny sposób zakonserwowana, dzięki czemu nie gnije, a przy tym wypchana. Jest to głowa kobiecego martwca o blond włosach i złowrogo wyszczerzonych kłach. Oczy, choć martwe, zieją nienawiścią i furią zimną niczym najwyższe szczyty gór.

[Nawaar]

Nawaar przeliczył się sromotnie! Nie dość, że nic nie zyska to został zrobiony w bambuko, przez maurena, którego uratował. Jego śmiech nie będzie mu zapomniany, bo zaalarmował straż. Dziwne to było, że zwykły rechot zwabił ich tutaj. Jednak z drugiej strony przestępca zwiał, a Nawaar został zdany na siebie, także korzystając z warunków hemis, nie zamierzał się poddawać! Szybko odkorkował butelkę z miksturą niewidzialności, wypijając ją do dna. Ciemnoskóry normalnie wtopił się w otoczenie, nie było go widać. Strażnicy powinni na chwilę być zszokowani, żeby nie móc zestrzelić niewinnego Nawaara, także pobiegł jak dziki za uciekinierem.

//Tracę :

mikstura chwilowej niewidzialności (0,3l)

[Marduk Draven]

Strażnicy rzeczywiście byli zszokowani. Jednakże zachowali zimną krew. Kusznik wycelował w ostatnie miejsce, w którym widział maurena. I strzelił. Nawaar miał tony szczęścia gdy biegł. Bełt jedynie musnął jego policzek. Zrobił to jednak boleśnie, rysując na całej jego szerokości zadrapanie. Nie mniej jednak, mężczyzna zdołał uciec. Mikstura przestała działać akurat u jednego z wyjścia z zaułka. Było stamtąd całkiem niedaleko gospody.

//Nawaar otrzymuje: lekka rana cięta na policzku

[Evening Antarii]

-Nie martw się, przypomnę ci kiedyś, że jesteś mi winien tę historię o parapetach-. Później odezwała się babcia. Zartacie... Można się było tego spodziewać. Trąbka do ucha pewnie nie załatwi sprawy.
-PIEKARNIA Z WYPIEKAMI, GDZIE JEST?- starała się wypowiadać wszystkie słowa głośno, wyraźnie i wolno. Ta sytuacja i tak była komiczna.

[Dragosani]

Zza swoich pleców Evening słyszała jak Dragosani się cicho śmieje.
- Jak się nie uda, to możemy poszukać na węch - szepnął do niej. Staruszka na pewno go nie słyszała. Chyba.

[Marduk Draven]

- WYPIEKI? – ryknęła nagle babka.- PANIENKA SKRĘCI TU O ULICZKĄ W LEWO, A POTEM PROSTO I BĘDZIE PANI NA MIEJSCU!!! – dodała, wskazując w którą uliczkę Eve ma się udać.