Dziewczyna w Mirtach

[Toruviel]

Nazwa wyprawy: Dziewczyna w Mirtach
Prowadzący: Melkior Tacticus
Wymagania: zlecenie infiltracji
Uczestnicy: Toruviel

Elfka wiedziała, że musi się w końcu nauczyć jeździć konno. Bez tego będzie już zawsze skazana na męczenie się z wozami kupców i tym podobnych. Na razie czekała przy bramie, z której uda się jej dojechać do Mirtów. Może jakiś kupiec ją tam zabierze? Pewnie, że tak! Kto by odmówił kobiecie? No po za inną kobietą? Czekając tak, załadowała na wszelki wypadek kuszę.

[Melkior Tacticus]

Cóż, jeśli elfka kogoś nie zaczepi to będzie tu stać do usranej śmierci. A był kogo zaczepiać.

[Toruviel]

Elfka zbliżyła się do jednego z wozów kupieckich. Przyjrzała się zarówno pojazdowi, jak i samemu kupcowi i woźnicy.
- Przepraszam, ale czy jedzie pan przypadkiem do Mirtów? Bo bym o podwózkę chciała prosić.- rzuciła.- Mogę za ochronę robić.

[Narrator]

- Do samych Mirtów nie, ale do Miodowa tak. Stamtąd jest blisko. Zapraszam.

[Toruviel]

No i elfka też załadowała się na wóz. Usadowiła się tak wygodnie jak się dało. Pomyślała też nad tym, jak zacząć jakąś rozmowę, aby czas jej szybciej minął.
- Co tam wieziecie?

[Narrator]

- Ule do miodowa, mają tam spore zapotrzebowanie.

[Toruviel]

- O. Logiczne. Nazwa mówi sama za siebie.- odpowiedziała inteligentnie, jak na mądrą dziewczynę przystało.- A daleko te Miodowo?

[Narrator]

- W Javemir, na drugim krańcu wyspy. Droga mijała powoli ale przyjemnie. Gadaliście o różnych bzdetach. Aż w końcu po paru dniach dotarliście do Miodowa. Pożegnaliście się i kupiec pojechał dalej.



Sporej wielkości wioska leżąca mniej więcej po środku gminy Javemir, Miodowo byłoby kolejną niczym nie wyróżniającą się osadą gdyby nie to że jest jednym z największych dostawców - a zarazem producentów - miodu. Również pitnego. Tutejsze produkty uważa się za nie tyle co najlepsze w gminie, dystrykcie czy hrabstwie. Nie, tutejsze słodkości i trunki produkowane przy pomocy płynnego złota produkowanego przez miejscowe pszczoły są najlepsze w kraju. Z innych ciekawych rzeczy warto nadmienić że nad okolicą góruje potężny zamek Bastardo.

[Toruviel]

Więc to tu siedzibę mają nieślubne dzieciaczki Rashera...- przeszło jej przez myśl. Porozglądała się po mieście. Zerknęła też w stronę nieba, by ocenić porę dnia. Obserwowała domki, pszczelarnie, oraz przechodniów. Do jednego z nich podeszła.
- Przepraszam, ale jak dotrę do Mirtów?- zapytała.- I czy znajdę tu jakąś karczmę?

[Narrator]

- Niejedną, druga jest na podgrodziu. Trzecia na zamku. Tutejsza jest za panią. Odpowiedział chłop, było po 11. - - Do Mirtów to kawał... na północny wschód drogą. Jakieś 60 mil.

[Toruviel]

- Dziękuję pięknie.- odpowiedziała, racząc rozmówcę uśmiechem białych, małych zębów. Odwróciła się na pięcie i przyjrzała się budynkowi karczmy. Podeszła i weszła do środka. Po wnętrzu również się rozglądnęła, po czym zbliżyła się do szynkwasu. Oparła się o niego.- Witajcie.- pozdrowiła karczmarza.- Znajdę tu gdzieś jakiś transport do Mirtów?

[Karczmarz]

- Niestety nie, nie jest to miejsce do którego chętnie się jeździ.

[Toruviel]

- A często tędy tacy jeżdżą?- zapytała.- Może są przypadkiem tutaj tacy, co robią sobie postój?

[Karczmarz]

- Nie, nie kojarzę. Ale możesz spytać na podgrodziu.

[Toruviel]

- Dzięki.- odpowiedziała i wyszła z karczmy. Rozejrzała się, poszukując na razie samym wzrokiem podgrodzia. Nie uśmiechało się jej spacerowanie przez 60 mil do Mirtów.

[Narrator]

Ku zaskoczeniu wszystkich podgrodzie - uwaga nie uwierzycie - znajduje się na podgrodziu grodu, zamku, twierdzy... Ahh gdyby tylko w okolicy był jakiś zamek!

[Toruviel]

Oczywista oczywistość okazała się oczywistością. Elfka uznała, że poszuka jakiejś stajni. Tam najprędzej się dowie o przyjezdnych.

[Narrator]

We wsi takowej nie było. Czekał cię spacer na podgrodzie.

[Toruviel]

Na który też elfka się wybrała, klnąc w duchu.

[Narrator]

Jakieś dwie-trzy godziny później dotarłaś na coś co ciężko nazwać podgrodziem. Wyrosło samo z siebie, po prostu z potrzeby szybkiego dostępu do usług różnych w początkowej fazie istniena tutaj siedziby Bękartów. Teraz są tu stajnie, karczma z zamtuzem, i kilka gospodarstw. Acz ciężko to nazwać gospodarstwami. Było raczej brudno.