Próba Siły #20

[Happy]

Hmm, ta krew może mnie zaprowadzić do sprawcy. Pomyślał i zaczął szukać dalszych śladów którymi mógłby się kierować.

[Bethrezen Hatton]

Na pniu jednego z drzew, brzozy widać było kolejne ślady szkarłatnej cieczy. Oraz lalkę, ubraną w szmatkę. Z włóknami z mopa jako włosami i niebieskimi guzikami w roli oczu.

[Happy]

Podniósł lalkę, przyjrzał się jej. Ciekawe czy wcześniej znaleziony materiał nie jest przypadkiem kawałkiem tej lalki? Następnie wyjął kawałek wcześniej znalezionego materiału i porównał go z lalką.

[Bethrezen Hatton]

Ubranie lalki nie dość, że było kompletne, to jeszcze miało całkowicie inny kolor - czerwony.

[Happy]

Pokręcił głową i schował obje rzeczy do kieszeni. A więc pochodzenie tego materiału nadal jest zagadką. Ale jestem prawie pewien, że materiał ten należy do ubrania osoby której ślady krwi widziałem. Może mama dziewczynki mi pomoże. Pomyślał i wrócił do domku, aby porozmawiać znów z matką dziewczynki.

[Bethrezen Hatton]

Na podwórku jej nie znalazłeś.

[Happy]

Pewnie już wróciła do środka. Podszedł do drzwi i zapukał. -Halo! To ja wróciłem z Panią porozmawiać na temet śladów które znalazłem.

[Bethrezen Hatton]

No i kobieta otworzyła Ci i wpuściła Cię.
- Czego się pan dowiedział?

[Happy]

-Badając drogę prowadzącą do lasu znalazłem trop który może pomóc mi w odnalezieniu dziewczynki, więc następnym krokiem jaki wykonam będzie zbadanie dokąd prowadzi. Lecz najpierw chciałbym się Pani o coś zapytać.- Mówiąc to wyciągnął kawałek materiału i lalkę z kieszeni.-Albowiem podczas poszukiwań śladów znalazłem ten o to kawałek materiału.- Mówiąc to pokazał jej dokładnie materiał. -Obecnie próbuje ustalić do kogo on należał i moje pytanie brzmi, czy Pani córka była ubrana w coś z czego mógłby pochodzić ów materiał?

[Bethrezen Hatton]

- Nie.- odrzekła.- Jadzia miała śliczną, turkusową sukieneczkę.- dodała jeszcze.

[Happy]

To dobry znak. Pomyślał po czym wskazał lalkę i dodał.-Znalazłem również tą lalkę i chyba należy do Pani córeczki, prawda?

[Bethrezen Hatton]

- Zgadza się.- odrzekła kobieta.

[Happy]

-Dziękuj. Pora na mnie, muszę teraz iść odnaleźć Pani córeczkę. Do zobaczenia jak ją odnajdę!- Rzucił na pożegnanie i wybiegł z domu. Powrócił do miejsca w lesie gdzie znalazł materiał i udał się za śladami krwi do miejsca w którym się kończą.

[Bethrezen Hatton]

Droga zawiodła Cię w las. Gdzieś, bliżej nieokreślone miejsce, ślady jednak nie kończyły się.

[Happy]

Szedł dalej za krwią nie zatrzymując się i nie zwalniając ani na moment. Uważnie przyglądał się śladom i rozglądał w celu znalezieniu czegoś co może być celem ów poszukiwań.

[Bethrezen Hatton]

Owe rozglądanie zaprowadziło Cię do rozstaju dróg. Na prawo, oraz na lewo.

[Happy]

Czemu akurat teraz musiało mnie to spotkać?! Pomyślał z lekka zdenerwowany zaistniałą sytuacją. Przyjrzał się uważnie, aż postanowił ruszyć lewą odnogą. Po przejściu około 200 metrów zaczął na nowo wypatrywać jakichś śladów potwierdzających lub zaprzeczających poprawności jego wyboru.

[Bethrezen Hatton]

Dalsze ślady krwi się znalazły, co znaczyło, że wybrałeś poprawnie.

[Happy]

Bez chwili zwłoki ruszył w dalszą drogę podążając niezłomnie za śladami. Miał nadzieje, że uda mu się już niebawem dotrzeć do wymarzonego celu. Oby tylko nie okazało się na końcu, że to zła droga. Pomyślał podczas swej wędrówki.

[Bethrezen Hatton]

//Wybacz obsuwę.

ÂŚlady prowadziły Cię długo, z różnymi skrętami do jakiejś groty. Przy wejściu była większa plama krwi.