W głąb Zapomnienia

[Dragosani]

- To się zobaczy, gdy spróbujemy - odparł wymijająco wampir. - Osobiście mogę... przeniknąć do fortu nawet na kilka godzin przed atakiem. W pojedynkę, po kryjomu mogę narobić tam trochę szkód, dyskretnie rozeznać się po okolicy. I gdy nadejdzie pora podłożyć ogień. Też ewentualne wsparcie pewnie dałoby się załatwić. Tylko trzeba byłoby albo ich wysadzić gdzieś wcześniej, albo dać czas na dojście do fortu, coby mogli zaatakować z drugiej strony.

[Zaidaan]

- Z jednej strony wsparcie mogłoby po prostu pomaszerować na południe wyspy, ale to byłoby czasochłonne i w dodatku większość byłaby wyczerpana. Tak po za tym to chyba nawet wieczór się już zbliża. Z drugiej strony wysadzenie ich z okrętu byłoby szybsze, ale wtedy musieliby czekać aż zajdzie słońce, a wtedy mogą w trakcie czekania zostać wykryci. W dodatku sam okręt musi być już na miejscu, przecież to musi być skoordynowana akcja.

[Kazmir MacBrewmann]

- Torst, od kiedy pijemy na służbie? I w ogóle to sie wpierw oficera częstuje, nie ładnie tak nie dbać o swoich. Rzekł smutno, wyciągając rękę po flaszkę. - Ja bynde ostrzeliwał fort, bo te tempe chuje nie trafiom same w stodołę.

[Zaidaan]

- Załoga miała mały trening wcześniej, więc takimi niedołęgami ślepymi nie są.

[Nawaar]

- Król dobrze prawi, że może polecieć tam wcześniej i jak to się mówi? No! O, wybadać tak zwany klimat panujący wewnątrz. Krasnoludowi akurat to się podobało, bo dywersja mogła paść wcześniej dając paladynom, czyli Mardukowi i jemu czas na regeneracje, po przemieszczeniu i wtedy byłyby miód malina! - Kazik jak widzisz to ja mam flaszkę, a ten kto ją ma trzyma władzę, ale masz zapijaczona mordo. Rzucił w niego butelką, ale na tyle wolno, żeby bękarcia łajza mogła ją złapać! Zwłaszcza taka, która dopiero odzyskała wzrok. - Zatem płyniemy?

[Kazmir MacBrewmann]

// Napisałeś że mu oddałeś...

Krasnolud złapał flaszkę, ignorując słowa Zakutej Pały Zartata. Wychylił solidnego łyka, oddał wikingowi.
- Płyńmy, płyńmy.

[Zaidaan]

- No to ide wydać polecenia i powoli przyszykuje okręt do wypłynięcia.
Oznajmił, że to już ostatnia chwila na zrobienie czegoś na lądzie, bo za chwilę to już nie będzie takiej możliwości. Wszedł na mostek popatrzył na załogę.
- Przygotować się do wypłynięcia
Powiedział to pierwszemu oficerowi, a ten powiedział to niższemu rangą, a ten powiedział to jeszcze niższemu rangą, aż ten podszedł do miedzianego dzwonka. Szarpnął parę razy za sznurek sygnalizując, że koniec tego obijania i czas odpływać. Emerick w tym czasie oparł się o balustradę i wyciągnął kolejnego skręta. Odpalił go i czekał...

[Marduk Draven]

- Czy krasnoludy się kiedykolwiek kłóciły o coś innego niż alkohol?- spytał żartem Draven.

[Nawaar]

- Pewnie, że tak. Odparł Mardukowi, po czym dodał szczegóły. - Zawsze się kłócimy o grzywny, a wraz z nimi o cenę danego towaru, pod to jeszcze podpiąłbym o kobiety wraz z dziećmi, bo bądź co bądź czasami ciężko jest odróżnić, które jest czyje no i chyba jeszcze o hierarchie przy stole, gdzie siedzą ważni i ważniejsi. W sumie na tym bym zakończył, chyba, że Kazik ma coś do dodania? Na spokojnie wyjaśnił człeczynie jak, działa się wewnątrz gór i krasnoludzikch osad, ale najważniejsze to, iż w końcu wypływają, gdyż nie w sposób było nie usłyszeć dzwonka, który oznaczał szykowanie się na karkołomną misję. - Zaczyna się, obyśmy dożyli to wszyscy jak tu stoimy. Jego ton zmienił barwę na poważny do tego lekko się zamyślił.

[Marduk Draven]

Marduke uzyskał pełne i staranne wyjaśnienie od Kiellona. Było one w pełni satysfakcjonujące, toteż więcej nie dopytywał.
- Zartat da nam, bądź nie da. W jego to gestii.

[Kazmir MacBrewmann]

- Nie, Kiellon doskonale to ujął. Rzekł sięgając po fajkę, napchał tytoniu i zapalił. - Ja to bym raczej prosił Rashera, boga wojny, śmierci i wojowników o wsparcie w nadchodzącej bitwie. Powiedział puszczając kółka z dymu.

[Dragosani]

Wszyscy weszli na statek. ÂŁącznie z piątką komandosów. Zapewne chcieli nieco odpocząć po podczepianiu się dna. Szachraj odbił od nabrzeża i wyruszył w rejs na południe wyspy. Dragosani zaś podszedł do Emericka, który gdzieś tam był.
- Porozmawiałem z kim trzeba i załatwiłem nam potencjalne wsparcie - powiedział. - Na południu jest taureński oddział. Posłano do nich rozkazy. Jeśli wszystko dobrze pójdzie spotkam się z nimi w ustalonym miejscu. Najlepsze jest to, że nawet nie będzie trzeba przybijać do brzegu czy wypuszczać dla mnie szalupy.

[Zaidaan]

No a ten Emerick wysłuchał co tam król do niego gadał, w sumie to co tu miał dopowiedzieć.
- I świetnie, już nie mogę się doczekać kiedy pozbędziemy się tych kanalii.

[Dragosani]

- Nie wątpię, aż kipi od ciebie entuzjazm - odparł Dragosani, chyba nawet nie kpiąc ze słów Hetmana. Spojrzał w górę. - Ech, trzeba będzie naprawić ten masz. Trochę wstyd tak pływać... - mruknął, częściowo do siebie, częściowo do świata jako takiego.
- Dobra, gdy nadejdzie pora, ulotnię się ze statku - powiedział jeszcze do Emericka. - Więc nie panikujcie,że wam król zniknął i postarajcie się nie pozabijać. Cel mamy jasny. A... i potem może nie być okazji. Gdy już dopłyniecie wypatrujcie oznak pożaru. Myślę, że to będzie dobry znak do ataku.

[Zaidaan]

- Okręt ubezpieczony, chyba. Zresztą nieważne. Poczekamy na ogień i zaczniemy ostrzał.
I Emerick pokazując, że nie tylko on potrafi znikać, poszedł gdzieś i sam zniknął do czasu kiedy będzie potrzebny.

[Nawaar]

Kiellon zamyślony, poczuł się zadowolony, że mógł wzbogacić wiedzę Marduka, ale poważniejsze klimaty były na miejscu, lecz w sumie a raczej prawdopodobnie umrą za słuszną sprawę, więc wypalił. - Trzeba dorwać hetmana, bo poszedł z królem. Może coś jeszcze wykombinowali? Zapytał wszystkich pod pokładem, bo tam się znajdowała większość ferajny prawda? Oczywiście poza Dragiem i Emerickiem. Dlatego brodacz wyszedł na główny pokład, drąc ryja. - EMERICK!!!!!!!!! POKA SIÊ! SPRAWA JEST!!! To powinno wystarczyć, by pokazał swe oblicze, nie koniecznie piękne! Statek jest mały i schować się trudno chyba, że do beczki wlozł.

[Dragosani]

Statek sobie płyną krasnolud krzyczał, a nad wodami oceanu zapadał zmrok. Słońce chowało się za horyzontem. Ostatnie promienie zniknęły, pogrążając świat w gęstniejącym półmroku. Dragosani był na zewnątrz, czekając na tę chwilę. W końcu jednak nadeszła noc, jego naturalny czas. Podszedł do burty i stanął na relingu. Pokład chwiał się w rytm fal, jednak dla zwinnego wampira nie było to problemem. Spojrzał jeszcze za siebie i kiwnął głową do stojącego gdzieś tam Galahada. Potem skoczył i przemienił się. W ciemność budzącej się nocy pomknął nietoperz i poleciał w stronę brzegu.

[Zaidaan]

Nagle skądś dobiegł hałas jakby coś się waliło i niszczyło.
- Czego kurwa chcecie, skurwysyny?!
Krzyknął, ale bardziej do siebie i w końcu pokazał się na pokładzie, na mostku. Akurat zdążyło się schować słońce.
- Kto mnie kurwa woła?
Wydarł się do wszystkich.

[Marduk Draven]

- I co? Miałby z nim za burtę wyskoczyć i polecieć?- spytał sarkastycznie i kąśliwie Marduke.

[Nawaar]

- Ja! Kurwi synu! Gdzie się podział władca? Bo jak rozumiem nie poleciał po ciepły posiłek, także gadaj waść! Obelga za obelgę, a że trochę stagnacji było i do walki daleko, to trzeba o czymś pogadać choćby i o dupie Maryny. Natomiast kąśliwej chyba uwagi Marduke pominął, bo tak! W międzyczasie brodacz zapomniał, że nie dawno wystrzelił z jednego pistoletu dlatego rozpoczął proces ładowania. Wszak brak jednego wystrzału może nieco popsuć plan zdobycia fortu oraz uratowania obywateli, ale może już dla nich za późno? Ofiara złożona z ich ciał może odblokować zakleszczony wymiar i bum, pojawi się prastary demon. Kiellon nie chciał tutaj wyrokować, ale lepiej pogadać o obawach z pożal się Zartat przełożonym. - Marduke jak hetman coś rzecze to chciałbym porozmawiać w cztery oczy, da się to zrobić przed akcją? Mam jakieś dziwne obawy. Krasnolud wolał powiedzieć, o co chodzi niż ktoś pomyśli, że paladyn chce romansować z kolegą.