Strach przed mrokiem

[Kermos z Baźin]

No. Gówno jak gówno. Mógł jeszcze sprawdzić jego temperaturę, czy to świeży trop, ale wolał zaufać napotkanemu kanalarzowi. Chociaż niby nie powinien ufać obcym. Zwłaszcza tym, którzy gubią cieniostwory pod miastem. Ale ta opcja, o dziwo, wydała mu się lepsza niż babranie się w łajnie. Dlatego też skręcił w lewo przyświecając sobie pochodnią, by nie zniszczyć przypadkiem kolejnego śladu. Jednak kątem oka cały czas zerkał na hodowcę. Tak dla ostrożności.

[Longinus Podbipięta]

Kolejne gówno. Rzadkie.
- Hmm, Edek ma chyba sraczkę.- skomentował kompan idąc dalej, póki skręcił w prawo.

[Kermos z Baźin]

Możliwe, że zjadł coś, czego nie powinien. Aż zaczął współczuć temu cieniostworowi. Tak stawiać kloca co zakręt w kanałach. Jego jelita musiały wyrabiać roczną normę w tej chwili. Albo po prostu oznaczał terytorium. Chociaż ta pierwsza wersja była bardziej dramatyczna, więc można się niej trzymać. Tak samo trzymał się swojego przewodnika, dalej brodząc po kostki w ściekach.

[Longinus Podbipięta]

No i ślad gówna doprowadził was do ściany, w której widać było porządną dziurę, w której spokojnie byście się zmieścili. Smród wydawał się mocniejszy.

[Kermos z Baźin]

ÂŚlepy zaułek. Byłby ślepy, gdyby ktoś lub coś nie wywaliło tam dziury w murze. A waliło z niej, jakby tam spływały nieczystości z całego Atusel, doprawiane łajnem tych dwóch potworów. Kermosa to uderzyło w nozdrza, które już prawie przyzwyczaiły się do specyficznego zapachu miejskich kanałów. Mimo wszystko trzeba było iść dalej. Podszedł nieco bliżej i przyświecił pochodnią do środka, starając się coś wypatrzeć. Był ciekaw, co go tam czeka. I czy tam jest bezpiecznie.
-Idź pierwszy. Edek może mnie uznać za zagrożenie i zaatakować. Ciebie zna.
Postanowił wysłużyć się napotkanym gównianym tropicielem. Gównianym, nie w sensie, że do kitu, tylko idącym po gównach. Jakkolwiek dziwnie by to nie zabrzmiało.

[Longinus Podbipięta]

I człek poszedł. ÂŚmierdziało coraz bardziej. Słyszałeś także jakby chrapanie...

[Kermos z Baźin]

Zamiast agonalnego krzyku było słychać... Chrapanie? Tylko ten smród. Czyżby to był odgłos produkowania kolejnego łajna? ÂŻaboludowi nie pozostało nic innego, jak tylko wejść tam za człowiekiem. Jako pierwszą, wsadził tam pochodnię. W nadziei, że nic tu nie wybuchnie od nadmiaru gazów. Gdy wybadał otoczenie, wlazł tam cały.

[Longinus Podbipięta]

I nic nie wybuchło. A gdy tak szliście, w blasku pochodni coś dojrzałeś. Był to śpiący cieniostwór. Obudził się i pobiegł do was, lecz nie atakował. Zaczął łasić się do swego pana, nawet ulizał mu twarz swym wielkiem jęzorem. Ciebie zaś z ciekawości powąchał.
- Edek! No gdzieżeś ty był?- zapytał retorycznie właściciel.

[Kermos z Baźin]

I znalazła się zguba. Chociaż ten epizod historii będzie szczęśliwy. O ile stąd wyjdą. Gdy cieniostwór przybliżył się do Kermosa, ten odsunął nieco pochodnię i zachował spokój, by nie sprowokować bestii. Przyjrzał się jeszcze raz jego stosunkom z właścicielem. W konkordacie mu nie uwierzą. O ile zechce się z kimś podzielić tą historią. Pewno będzie rozmyślał o jedności człowieka z naturą, w szczególności z dzikimi bestiami. No bo weźmy takiego taru. Człowiek z góry jest od niego mocniejszy i nie ma wielkiego problemu udomowić takiego zwierzaka. Niedźwiedzie z natury są łagodne, a cieniostwór? Czysty drapieżnik mogący jednym machnięciem łapy pozbawić właściciela życia, jeśli ten nie da mu obiadu. Jednak mimo wszystko zachowuje się teraz jak zagubiony szczeniaczek. Tryb zielonego filozofa wyłączony, przez te kanały jego mózg nie dostaje wystarczająco tlenu, by móc dalej prowadzić dyskusje z samym sobą.

[Longinus Podbipięta]

- To co, chcesz znaleźć to coś?- spytał właściciel stwora.- Edek może go przy odrobinie szczęścia wytropić.

[Kermos z Baźin]

Została główna część tego zadania. Ubić ścierwo polujące na robotników. A wcześniej trzeba je znaleźć.
-Pomoc się przyda.
Odrzekł w nadziei, że zwierzak jest równie dobrym tropicielem co jego właściciel.

[Longinus Podbipięta]

- Przydałby się jakiś ślad tego zwierzęcia.- rzekł człowiek.- Nie spotkaleś może czegoś po nim? Gówna? ÂŚladów znaczenia terenu, albo po pazurach?

[Kermos z Baźin]

Chwila zastanowienia. Czy napotkał jakieś ślady? Gówna to tu było sporo, w końcu zwiedzał miejskie kanały.
-Przy wejściu zauważyłem wielki klocek i ślady pazurów. O ile nie należą one do Edka, to powinny być dziełem tej kanałowej bestii.
Na szczęście szybko przypomniał sobie trasę podróży. I dobrze, bo chciał jak najszybciej uporać się z problemem i opuścić to cuchnące miejsce.

[Longinus Podbipięta]

- Zaprowadziłbyś nas tam?

[Kermos z Baźin]

-Pewnie.
I przypominając sobie całą drogę prowadził nietypową parkę do wyjścia, gdzie zauważył rzekome ślady domniemanej bestii z kanałów różnie nazywaną przez miejscowych.

[Longinus Podbipięta]

No i dotarliście. Gówna było jeszcze więcej, choć mogło Ci się zwyczajnie zdawać. W oczach mężczyzny zobaczyłeś dziwny błysk, choć mogło to być światło pochodni. Zaś cieniostwór, jak cieniostwór... wąchał gówno.

[Kermos z Baźin]

Edek ochoczo wziął się za łapanie tropu. Widać łajno nie należało do niego, co było dobrym zwiastunem. Dzieki temu Kermos oszczędzi sobie wycieczki po kanałach. Tylko niepokoił go nieco ten błysk w oku. Czyżby hodowca chciał zaadaptować kolejne zwierzątko?

[Longinus Podbipięta]

Edek po chwili ruszył, jakby wiedziony tropem. Za nim zaś jego pan.

[Kermos z Baźin]

A za nimi potuptywał Kermos.

[Longinus Podbipięta]

Szliście tak jakowyś dwadzieścia minut. Aż w końcu trafiliście w jakąś zamkniętą sekcję kanałów. Było tam o dziwo bardzo dobre oświetlenie. Prawdę mówiąc wyglądało to jak mieszkanie dla człowieka i psa, bądź innego czworonoga.