Na zachodzie bez zmian I

[Merith]

- No to w drogę, na zewnątrz czeka reszta drużyny.

[Rikka Malkain]

Rikka wstała od stołu i razem z nowo poznanymi wyszła na zewnątrz. Pora bardzo jej odpowiadała, a wszystkie najpotrzebniejsze rzeczy miała przy sobie, więc mogła wyruszyć natychmiast. Ciekawiło ją też, kogo jeszcze ściągnął tutaj tajemniczy czarodziej.

[Ashog "Stalowa furia"]

Tajemniczą osobą był wielki zielony ork, oparty plecami o zaparkowany furgon czekał na ekipę. Widząc wychodzące towarzystwo przerwał jakże zajmującą czynność jaką było dłubanie w zębach. Obok niego stał jeszcze jeden krasnolud.

[Mirzak aep Rothgar]

Tym krasnoludem był Mirzak. Prosty i biedny brodacz, świerzy rekrut Bękartów. Nie czuł potrzeby bycia "kimś". Wciągnął się w tę robotę po ostatniej akcji w Atusel, a że zyski  były niezłe... to czemu nie popracować dla czarodzieja?

[Kazmir MacBrewmann]

- Wy? Zdziwił się na widok jego oddziału, oczywiście się cieszył. Wewnętrznie. Bo im ich więcej tym zapewne mniejsze zyski. - Nie dziwię się, jak najemnicy to tylko Bękarty. Skąd macie mój furgon? I konia. Spytał, bo zaparkował pod domem. Chyba.

[Ashog "Stalowa furia"]

- Merith zabrał, z pod twojego domu. Twierdząc że tak będzie szybciej. Odparł zgodnie z prawdą.

[Rikka Malkain]

Będzie zatem podróżować z drużyną najemników, i to nie z byle jaką. Przyjrzała się bacznie osławionym Bękartom, ale póki co nie widziała w nich niczego nadzwyczajnego. Cóż... Jeśli nie liczyć tego dużego to wypadli raczej pospolicie, ale przecież nie można oceniać księgi po okładce! Ją samą też ciężko podejrzewać o cokolwiek po wyglądzie.
-Czyli wszyscy się znacie? Jak miło.
Wolałaby mniejszą grupę, ale piątka osób też nie powinna przyciągnąć nie wiadomo jak wielkiej uwagi. Czasy przecież niebezpieczne i mało kto podróżuje samemu.

//Ten furgon jest kryty?

[Kazmir MacBrewmann]

//Tak, dla mnie furgon wygląda mniej wiecej tak: https://thumbs.dreamstime.com/z/fantasy-wagon-13758453.jpg

- Ano znamy. Ta zielona góra mięcha to Ashog, a ten o to blondyn to Mirzak. Przedstawił drużynę i ruszył zająć miejsce woźnicy.

[Rikka Malkain]

-Miło mi.
Rikka jako rasowy tajniak i kapturowiec nie przedstawiała się celowo. Później wymyśli sobie jakieś pospolite imię, jeśli rozmowa będzie tego wymagać. Tymczasem postanowiła zająć najlepsze miejsce, zanim ktoś inny ją ubiegnie. Póki godzina pozwalała, wolała pobyć jeszcze trochę na zewnątrz żeby pooddychać świeżym powietrzem. Dlatego zdecydowała się usadowić obok woźnicy.
-Siadam z przodu!
Z tym okrzykiem ukradła Kazmirowi trochę miejsca, ale na szczęście było go wystarczająco dużo żeby nie musieli się jakoś bardzo cisnąć. Do przejechania mieli kawałek drogi i wampirzyca zastanawiała się ile czasu zajmie przebycie takiej trasy konikowi obciążonemu wozem z ładunkiem w postaci kilku chłopa. Ona sama nie lubiła jeździć konno, dlatego nawet nie bardzo wiedziała czego się po zwierzaku spodziewać.

[Kazmir MacBrewmann]

- Zajedziemy do stajni, zmienie konia. Po za tym w jego jukach mam sihil. Powiedział wdrapując się na miejsce obok wampirzycy. Kto by pomyślał że zdzierży obecność panny Malkain, w sensie "paskudnego krwiopijcy", zaczekał aż wszyscy wsiądą i ruszył w strone stajni.

[Ashog "Stalowa furia"]

- Kazmir, gadałeś z Longinusem w sprawie K'efir? Spytał przez uchyloną klapkę w przedniej ścianie wozu. Był ciekaw, w końcu to oni tam namieszali ratując Renfri i wampirzą rodzinę przed pogromem. Koniec końców i tak trzeba było się stamtąd wycofać, przed fanatykami, bandytami i dzikimi wampirami. Jednocześnie.

[Rikka Malkain]

-Sihil? To takie krasnoludzkie miecze?
Zapytała, bo gdzieś już słyszała tą nazwę. Jednocześnie zauważyła dziwny błysk w oku Kazmira. Miała nadzieję, że krasnolud nie pamięta jej twarzy, ale ten chyba ją jednak skojarzył. Widzieli się już przecież wcześniej, krótko po wojnie. Cóż, a ona tak lubiła swoją anonimowość. Pozostawało liczyć na to, że krasnolud nie zdradzi jej tożsamości pozostałym. No bo jakby to wyglądało! Taka dama szuka na trakcie przygód jak pierwszy lepszy najemnik? Cała jej reputacja legła by w gruzach! Chciała powiedzieć coś do brodacza, ale przerwał jej ten ork.

[Kazmir MacBrewmann]

- A owszem, sihil to miecz krasnoludzki. Mój jest z Ekkerundzkich stopów metalu, dał mi go młody Tacticus na złość ojcu. Hihi. Zaśmiał się na wspomnienie rodowej sprzeczki - Niestety nie pamiętam o co się żarli, znając życie to stary Tacticus chciał posłać syna na rycerza. I chyba faktycznie tak było, bo Bractwo się śmiało z niego jak został pierwszym wodzem Bękartów. Jeszcze w Atusel. Odparł Rudemu Kapturkowi. Po czym odpowiedział Ashogowi.
- Nie, miałem jechać jutro ale o. Trafiła się robota, a po za tym z nas tacy sabotażyści że wiesz... Yarpen jest od psucia rzeczy w widowiskowy sposób. My jesteśmy szturmowcy.

[Egbert]

Tymczasem na jednym ze skrzyżowań, przez które musiał przejechać wóz z drużyną, czekał kolejny bękart. Z tymi co to mieli zaraz nadjechać jeszcze nie pracował, ale przecież nie musi się z kimś przyjaźnić żeby móc z nim trochę pomachać bronią. Gdy turkoczący pojazd wyłonił się zza rogu, Egbert uniósł swoją wielką łapę ozdobioną jakimś paskudnym sygnetem w powitalnym geście. W kilku długich krokach zbliżył się do furgonu.
-Egbert. Ten szeregowy, który miał z wami jechać.
Przedstawił się krótko i wyjaśnił powód, dla którego się tutaj zjawił.

[Kazmir MacBrewmann]

- Prrr ÂŚkoda, prrr. Zatrzymał pojazd. Ilu jeszcze zatrudnił ten elf? Pieprzoną armię? Pomyślał na widok szeregowego, nie znał go. Ale przecież Bękartów jest sporo. - No to wskakuj, ja jestem kapral MacBrewmann. Przedstawił się, z dumą ale nie wyższością.

[Egbert]

Egbert skinął głową i wparował do wozu. W środku zastał ciekawą grupkę. Ork, elf, i drugi krasnolud. Tego największego mimowolnie zmierzył spojrzeniem i porównał jego posturę z własną. Tak się składało, że Egbert był chłopem na tyle wielkim by z większością orków móc stawać na pięści jak równy z równym. W przypadku Ashoga było podobnie, chociaż rudobrody z żalem zauważył że obaj nieznajomi najemnicy mają dużo lepszy ekwipunek od niego. Pozostało mu tylko przypomnieć sobie, że wojownika nie określa to czym walczy, ale jak walczy. Tego się będzie trzymał dopóki nie odłoży trochę grosza na lepszy sprzęt. Oczywiście przywitał się też i przedstawił. Jak zwykle gdy się odzywał sprawiał wrażenie wiecznie wku*wionego gbura. Cóż, może dlatego tak niewiele mówił.

[Rikka Malkain]

-Jeszcze jeden? Ten Merith na każdą przejażdżkę zabiera za sobą oddział najemnych mieczy, czy spodziewa się że ktoś nas zaatakuje? Chyba sytuacja w gminie jest trochę gorsza niż nam powiedział.
Wampirzyca mówiła tak by nikt poza Kazmirem jej nie słyszał, ale w przypadku magów i tak nigdy nic nie wiadomo. Może podsłuchiwał ich za pomocą jakiegoś zaklęcia, albo czytał w myślach? Rikka przypomniała sobie z jakim spokojem elf mówił im co dzieje się Omas. Coś kręcił, albo rzeczywiście wiedział niewiele i chciał być gotowym na każdą ewentualność.

[Kazmir MacBrewmann]

- No to do stajni, w sumie to jeszcze zahaczymy o Jana. Ja tam nie wiem, ale jadąc w tamtą strone można natrafić na gorsze żeczy niż Bandyci, Kapturku. Powiedział i smagnął szkapę lejcami. Furgon ruszył ociężale. Pokonując okropne drogi Podgrodzia dotarli do stajni w której trzymał Mariana. Po chwili namysłu rzekł:
- Ashog... weź Mariana. Bo ja sie boje o krympel ÂŚkody jak ty na nią wleziesz. Powiedział wesoło.

[Rikka Malkain]

-Co w takim razie tam jest? ÂŻe takie niebezpieczne, gorsze od rabusiów.
Rikka drążyła temat. Raz, była zwyczajnie ciekawa. Dwa, sprawdzała czy krasnolud mówi poważnie, czy próbuje ją zbyć. W końcu nie słyszała o żadnym zagrożeniu na zachodzie. Demony nie biegają po wyspie już od jakiegoś czasu, a kraj zdążył się od tamtej pory uspokoić. Wszystko wydawało się być pod kontrolą, szczerze mówiąc to dziwiło ją nawet to zamieszanie w Omas. Fakt, w górach ciągle siedziały dzikie wampiry, a o tym co chowało się w niektórych lasach większość ludzi nie miała nawet pojęcia. Tyle, że oni mieli podróżować traktem więc te zagrożenia nie powinny ich dotyczyć.

[Kazmir MacBrewmann]

- Melkior próbując dołączyć do Konkordatu natknął się na dziwne, zmutowane zwierzątka. I jeszcze raz, jadąc do Ekkerund załatwił dwa plujące kwasem kretoszczury. Więc o. Takie atrakcje masz na Zachodzie i Północy.