Gdzie się podział ten czarnuch?

[Marduk Draven]

Nazwa wyprawy: Gdzie się podział ten czarnuch?
Prowadzący wyprawę: Mohamed Khaled
Wymagania do uczestnictwa w wyprawie: Logiczne myślenie, zgoda prowadzącego, znanie Mohameda Ibn Omar Khaleda
Uczestnicy wyprawy: Marduke Draven, Kiellon aep Kharim + Muhmed i jego rycerze.

Sprawa nie malowała się kolorowo. Mohamed raczej nie zaginął w jakiejś ciemnej piwnicy. Plusem było to, iż pomyślał o takiej możliwości, przed jaka teraz stali Marduke, Kiellon, Muhmed i jego rycerze. Draven podszedł do wieszaka i wziął zeń swą opończę, zapiął ją. Poprawił zapięcia wszelkich elementów zbroi i sprawdził ekwipunek. Szabla i sztylet były. Runy także. Pozostałe najpewniej spoczywały przy Zirael.
- Muhmed, wyjeżdżamy, oznajm to swoim ludziom.- rzekł do mężczyzny.
Następnie udał się do małej stajenki przy swym domku i szybko osiodłał swą karą klacz. Do juk podpiął tarczę, miecz, kuszę oraz kołczany. Dosiadł jej sprawnie, jak to rycerz i wyprowadził przed dom.

[Nawaar]

Krasnolud bardzo zaintrygowany wydarzeniami, że w pewnym momencie nie mógł uwierzyć, że Mohamed tak się stoczył. Kiellon prosty wojak w bractwie miał zagwozdkę, którą rozwiązaniem było odnalezienie czarnego towarzysza. Mauren wszak nie był już pierwszej świeżości i jak na "człowieka" proces starzenia następował nader szybko do tego mogła dojść choroba psychiczna albo nie daj Zartat do prób samobójczych. Brodacz nie mógł pozwolić, żeby kompan się stoczył na samo dno. Dlatego ruszył po swojego wierzchowca, bo Marduke już swojego przygotował, więc na chwilę zniknął do stajni miejskiej. Właściwie ta chwila nieco się przeciągnęła, ale jak go zobaczyli towarzysze to już siedział na koniu gotów do drogi.
- Wszystko mam? Zapytał retorycznie, a potem dodał. - Jedźmy czas nagli.   

[Mohamed Khaled]

Ruszyliście całą grupą przez miasto, a potem przez bramę, kierując się na tereny Vodaemin, na południu wyspy. Czekał was ciężki dzień podróży, bowiem droga o tej porze roku nie należała do najbezpieczniejszych. Ani najlżejszych.

[Nawaar]

Towarzysze ruszyli razem, kiedy wszyscy wykazali chęć pomocy czarnemu przyjacielowi, ale do tego trzeba było przemierzyć znowu kawał wyspy a dopiero co wrócili z tropików! Kiellon miał dość jesiennego deszczu, wiatrów i tej całej aury to było dość nieprzyjemne dla niego, a do tego nie załatwił znowu sprawy z Themo! Jednak uznał, że pomoc przyjacielowi jest ważniejsza i lepiej, żeby to docenił jak się go odszuka! Tak czy siak brodacz był przygotowany na niebezpieczeństwa na trakcie, bo bandyci nie śpią a zamiast tego rabują. Kiellon opuścił miasto w milczeniu, bo nie widział powodu do rozmowy, gdyż wszystko wiedział a jak będzie miał jakieś pytanie lub chęć rozmowy to się odezwie. Tymczasem spoglądał na kolorowe drzewa, które jesienią mienią się różnokolorowo.   

[Marduk Draven]

Zaczęła się kolejna wyprawa, ku wielkiej uciesze uczestników. Zadanie nie łatwe, ratowanie czarnego dupska Mohameda, który nie rozumie iż się starzeje. Draven, razem z Kiellonem i wojami maureńskiego przyjaciela ruszył przez miasto, a następnie przez bramę, ku Vodaemin. Południe. Daleko się bowiem mauren ulokował. Przyznać musiał, że Atunus było jak co roku piękne. Marduke także milczał, oszczędzają na razie Zireael.

[Mohamed Khaled]

Droga mijała wam względnie spokojnie, nie napatoczyli się żadni bandyci, ani dzikie zwierzęta. Jechaliście starym, zatartym przez wojnę traktem, na którym nie widywano już ludzi. To Muhmed prowadził was jak najszybciej na ziemię pana Khaleda, by pomoc dotarła w miarę jak najszybciej.

[Marduk Draven]

- Wiadomo gdzie dokładnie zniknął?- zagaił paladyn do Muhmeda po jakimś czasie podróży. Lekkiej i spokojnej, co było dosyć dziwne. Czyżby przestępczość zmalała? Nie było też dzikich zwierząt. Czyżby zwierzęcość zmalała? Było im to mimo wszystko na rękę. Szlak zatarty przez minioną już wojnę, konflikt który skończył się prawie rok był pusty. Ale pewnie droga nim była szybsza.
Każdy skrawek informacji, jaki się napatoczył, jaki usłyszał był niezwykle cenny. Trzeba było się wywiedzieć wszystkiego, co możliwe. I spróbować tego, co niemożliwym się wydawało.
Paladyn oddał się obserwacji nieba, ażeby ocenić porę dnia, a chwilę po tym baczył na drogę, oraz przypatrywał się okolicznemu terenowi.

[Nawaar]

- Właśnie albo może gadał coś dziwnego? Wtórował za Mardukiem krasnolud, który był dziwnie zaskoczony, że podróż przebiega spokojnie. Jednak pod nosem się cieszył, bo walczyć mu się nie chciało, miał dość pojedynków na drodze duchów, na której toczyła tu się wojna z demonami. Kiellonowi choć spieszyło się załatwić formalności z Themo, postanowił jednak pomóc towarzyszowi w potrzebie, oby to docenił, gdyż jak to krasnolud przekładał sakwę nad wszystko, niestety ten brodacz był inny i wolał ratować przyjaciół, a im opustoszała droga tym lepiej dla podróżujących.   

[Mohamed Khaled]

- Mówił, że zamierza odwiedzić Zakątek Ocalenia. Wieś nad deltą Amertodonu, którą założył dla wszystkich bezdomnych i ubogich krótko po wojnie. Mówił, że starzy przyjaciele, którzy dręczą go od lat, powrócili. A skoro nie wrócił, to całkiem prawdopodobne jest to, że został schwytany - odezwał się tym razem jeden z rycerzy, zamiast Muhmeda. Był czarnoskóry, młody i pełen wigoru. Dobrej budowy ciała, o pięknych czarnych włosach. Na jego gładkim licu nie widniała jeszcze żadna blizna.
No i co najważniejsze, był bardzo podobny do Mohameda.

[Marduk Draven]

- Zgaduję, że przyjaciele w negatywnym sensie?- dopytał, przyglądając się rycerzowi, który mógłby robić odrobinę za podobiznę Khaleda. Z tym jednym szczegółem, że był młodszy od "oryginału". Sytuacja się także poprawiła. Nie trzeba go było szukać po lasach, a jedynie po wsi. Wsi, w której, prócz bezdomnych i ubogich mogą tkwić szumowiny. Zawsze tam gdzie jest bieda, znajdą się także śmieci żerujące na biedakach. Odbierając im to, czego i tak mają mało. Paladyn ponaglił lekko Zirael, która zwolniła. Prychnęła, tak jakby się poirytowała, ale wróciła do poprzedniego tempa bez oporu.

[Mohamed Khaled]

- Cóż... tak - odpowiedział młody. - Nie byli to raczej jego wierni zwolennicy. W ogóle, on miał naprawdę wielu wrogów na całej wyspie. Zwłaszcza po uzyskaniu tytułu.
Młody naprawdę wyglądał jak Khaled. Tylko, jak słusznie zwrócił Marduke, był młody, bez blizn i często się uśmiechał, co u Mohameda było rzadkością.
- Nie wszystkim podobało się to, że ich wróg zyskał właśnie władzę i ma pod sobą małą armię ludzi gotowych wiernie mu służyć.

[Nawaar]

- Dobrze, że nie trzeba będzie go szukać. Dlatego, że to pewnie oni znajdą nas i dobrze. Pochwalił pomysł z porwaniem z nieszczęśnika. Krasnoluda nie zdziwiło zachowanie ludzi, którzy zazdroszczą tytułu i ziem. Jednak, żeby porywać szlachcica! To przechodziło ludzkie pojęcie. - Jaki idiota porywa się na szlachcica? Przecież wiadomo, że to równa się z odwetem innych jemu podobnych, chyba że to jakiś inny szlachcic za tym stoi, który chciałby dla siebie zagarnąć gminę. To muszę przyznać, że się przeliczył i to grubo. Powiedział po rozważaniach jakie nadeszły mu do głowy. Kiellon jakoś nie umiał odróżniać maurenów dla niego wszyscy byli tacy sami! Dlatego nie patrzył na młodego Muhmeda z perspektywy Mohameda. W każdym bądź razie pogonił swojego ogiera. 

[Mohamed Khaled]

Jechaliście cały dzień i część nocy, ale w końcu w oddali dostrzegliście wieś "Zakątek Ocalenia"
Zakątek Ocalenia, to niewielka rybacka miejscowość ulokowana w gminie Vodaemin, dystrykcie Cervar w Hrabstwie Kevan. Leży zaraz nad deltą Amertodonu. To właśnie z tej mieściny pochodzą najlepsze ryby, jakie jedli mieszkańcy Gminy Vodaemin. Wioskę założył nowy pan ziem, Mohamed ibn Omar Khaled. Miał to być swoisty przekaz dla ludności, że dba o ich dobro. Stąd właśnie nazwa miejscowości. To tutaj trafił każdy bezdomny, który stracił dom podczas inwazji pomiotów otchłani. Schronienie znajdzie tu każdy, bez względu na rasę, płeć, czy orientacje. Władzę w mieście sprawuje sołtys Zbisiu, którego wybrał sam pan ziem. Dobry z niego chłop. Jest tu także Tawerna o osobliwej nazwie: "Pod Czarnym"
Mimo, iż była to niewielka miejscowość, była dobrze strzeżona. Palisada w okół chroniła mieszkańców przed atakiem dzikich zwierząt, strażnicy przy głównej bramie i w obozie przed także zabezpieczali okoliczne tereny. Znajdował się tutaj garnizon składający się z czterdziestu ludzi. Dobrze wyszkolonych, głodnych walki mężczyzn i kobiet, gotowych do krwawej jatki z przeciwnikami Valfden. Przynajmniej na takich wyglądali.
Muhmed zatrzymał się w pewnej odległości, uciszając całą swoją drużynę.
- Coś tu nie gra. Mohamed nie wspominał, że wysłał jakichkolwiek ludzi do Zakątku... - mruknął posępnie. - Nie było tu także palisady, kiedy ostatni raz odwiedzałem z nim te tereny. Ani tamtej wieży - pokazał na masywną, ceglaną strażnicę, na której stało czterech łuczników.

[Marduk Draven]

Także ponaglił klacz. Pomyślał chwilę nad kolejnym pytaniem.
W końcu też dojechali. Musiał przyznać, że wieś się nieźle prezentowała. Garnizon raczej starczył na nią. Palisada i wieża dawały dobry stopień ochrony. Paladyn z kolei zwolnił trochę konia i zagadał do Muhmeda.
- A dawno tu byliście?- pozdrowił dłonią łuczników. Podjął też inny temat. - Znacie jakiś jego wrogów z imienia? Pamiętam, że spalono mu kiedyś chatę na podgrodziu, ale kto to był, tego za cholerę nie wiem.- zwrócił uwagę.- Ułatwiłoby to trochę.- dodał.

[Mohamed Khaled]

- Cóż... Jakiś tydzień przed tym, jak wyruszył na wyprawę z której już nie wrócił. Wtedy nikt nawet nie wspominał o tym, że zamierzaja budować jakiekolwiek umocnienia...

[Nawaar]

Jazda trwała dość długo, ale natomiast w dobrym gronie czas leciał szybciej dzięki Zartatowi. Jednak na nieszczęście krasnoluda nie zatrzymywali się w karczmach a na trasie, gdzie jedli suchy prowiant i popijali go zwykłą wodą! To nie były godne warunki dla brodatego podróżnika, lecz znosił to dzielnie w końcu jednak po tych całych niewygodnych przejściach dojechali, o dziwo w jednym kawałku. Wiocha prezentowała się niezbyt okazale, ale czego można się spodziewać po uchodźcach aż dziw bierze, że to wszystko jeszcze stoi. Krasnolud ocenił pobieżnie i rzekł. - Mają rozmach skurwysyny. Następnie splunął od tak dla lepszego efektu.
- Dobra maurenie powiedz od czego można zacząć? Bo ja proponuję udanie się do knajpy, by wybadać sytuację i się dowiedzieć jak traktują przyjezdnych z dalekich stron.     
Oznajmił towarzyszą plan, który zawsze można zmienić w imię wyższych ideałów.

[Marduk Draven]

- Zwłaszcza jak traktują przyjezdnych zakutych w drogie blachy...- mruknął, patrząc na swój i Kiellona pancerz.- Miej miłosierdzie i odkupienie w pogotowiu, może będziesz musiał nimi kogoś obdarować.- dodał. Następnie popatrzył na Muhmeda.
- Stawianie palisady raczej długo nie zajmuje.- odrzekł mu. Popatrzył na imitację Khaleda. Kurewsko podobny. Może krewny?

[Nawaar]

- Co jak co, ale moje bronie są zawsze gotowe. Zwłaszcza miłosierdzie i odkupienie. Dodał, żeby upewnić przyjaciela, ale do czasu czekał na głos Muhmeda, który zorganizował ten wypad na ratowanie swojego krajana czy tam brata.

[Mohamed Khaled]

- Zdjąć oznaki Mohameda - warknął do swoich ludzi. Zbrojni, podobnie jak łucznicy, zaczęli chować bransolety, pierścienie i łańcuchy z herbem Khaleda. - To nie są nasi ludzie. Musimy wybadać, co się tutaj do najświętszego Rashera wyprawia...
Zdjął swój hełm, przeczesał włosy. Odpiął płaszcz, na którym wyrysowany był herb Mohameda. Zwinął go i schował do juków.
- Khaled - przywołał do siebie tego młodego, który wcześniej z wami rozmawiał.
- Tak? - młody podjechał do Muhmeda na karej klaczy.
- Weź pięciu łuczników i pięciu zbrojnych. Objedźcie całą wieś i ukryjcie się pomiędzy drzewami. Obserwujcie drugą bramę. W razie problemów, nie wahaj się. I pamiętaj, bądź czujny. Coś tu śmierdzi.
Kiwnął głową na znak potwierdzenia, po czym wybrał dziesiątkę z towarzyszących mu ludzi i odjechał w przeciwnym kierunku, znikając po chwili pomiędzy gęstwiną drzew.
- Jedziemy.
Ruszyliście wolnym tempem w kierunku obozowiska. Ludzie wychodzili z namiotów, spoglądali na was bacznie, cały czas mając pod ręką oręż. Nie zrobili jednak żadnych gwałtownych ruchów. Byli spokojni.
Zajechaliście w środek wsi. Mimo, iż mogła się ona wydawać zaniedbana z pierwszego punktu widzenia, była naprawdę dobrze prosperującą wsią.
Pierwsze, co wam się rzuciło w oczy, to dwa statki dokujące w porcie. Nie potrafiliście określić jakiego rodzaju. Była już bowiem noc.
Z karczmy wydobywał się typowy pijacki ryk.

[Marduk Draven]

- Khaled?- mruknął do Muhmeda, spokojnie prowadząc swą karą zaciężną klacz razem z maurenem i krasnoludem. Mieszkańcy wyglądali na gotowych do walki, lecz nie wykonywali ataków. To dobrze. Draven nie chciał czynić kolejnej rzezi. Paladyn rozejrzał się. Wieś na zaniedbaną wyglądała tylko na pierwszy rzut oka, a gdy już się w niej było, jej obraz zmieniał się. Na lepsze. W porcie, który zdążył zauważyć były dwa statki. Marduke nie był jednak żadnym wampirem, czy nocnym markiem - nie mógł odgadnąć ani określić jakiego owe statki były rodzaju. Karczma z kolei zapowiadała się jak każda karczma. Aż czuł bitkę w powietrzu. Odpiął o juk swą kuszę i sprawnie ją zarepetował, coby odstraszyć potencjalnych agresorów.
- Wchodzimy do karczmy.- rozkazał. Poprawił ułożenie pasa i szabli. A także sztyletu w cholewie buta.