Gdzie jest Nemo?

[Zaidaan]

Pokiwał jedynie głową na boki przy ich kłótni. Nagle ten złapał za pochodnię i ruszył w jego kierunku, sam się prosił. Wstał energicznie z kanapy i gdy mąż robił zamach aby uderzyć pochodnią w jego łeb ten szybko złapał za jego rękę, wykręcił ją do tyłu, drugą ręką złapał za kark mężczyzny. Skierował go w kierunku kanapy i rzucił nim w nią. Podszedł zaraz do niego i wyrwał mu tą pochodnię. Spróbował coś powiedzieć nim ten znowu zacznie atakować. - Ja tu jestem jedynie w sprawie zaginionego dziecka, nic między mną a pańską żoną nie doszło, chciałem jedynie wypytać o zaginięcie i poprosiłem o pochodnie, tyle. - Powiedział jak najszybciej, żeby ten zrozumiał i zaniechał kolejnych głupich prób.

[Goris]

Rogacz tylko spojrzał na ciebie ze wściekłością w oczach.
-Wypierdalaj z mojego domu!

[Zaidaan]

Cóż nic tu po mnie. Pomyślał. Miał już pochodnię więc rozpalił ją inną, przy wyjściu kiwnął głową do kobiety. Przynajmniej cokolwiek pomogła. Gdy wyszedł obrał sobie za cel poszukiwań obrał sobie obrzeża lasu miał już pochodnię więc było mu łatwiej szukać.

[Goris]

Z pochodnią szedłeś przez pola i obok uli. Gdyby prowadzący był złośliwy już by cię pszczoły pokąsały, ale na szczęście jest Hemis i wszystkie owady śpią spokojnie. Dotarłeś do końca gołych połaci terenu i znalazłeś się tuż przy lasku.

[Zaidaan]

I tak szedł przy towarzystwie uli, bogom dzięki za łaskawego prowadzącego! W końcu dotarł do lasu albo i lasku. Jaki miał inny wybór jak tylko wejść w głąb tego oto lasu i tam poszukać, rozglądał się po ziemi za jakimiś śladami przetargania ciała czy też za śladami. (Może los //Prowadzący będzie jeszcze łaskawszy i znajdzie jakieś ślady?)

[Goris]

Na pierwszy rzut oka nic nie zauważyłeś. Na drugi też nie. Jednak nic nie było pewne, wszak hemis się kończyło i od dawna nie padał śnieg, zwłaszcza w tej części wyspy. Wystarczyło tylko się wysilić przy szukaniu.

[Zaidaan]

Wszak coś jeszcze trochę śniegu zostało i gdy nie padał nowy to ślady powinno było widać, ale Emerick za mało się starał. W takim razie postanowił bardziej się wysilić, niemalże oczu mu z oczodołów powychodziły, więc tak szedł i szedł przez ten las, tylko żeby się nie zgubić!

[Goris]

I natrafiłeś. Na niewielkie ślady, które jednak były wyraźnie ludzkie.

[Zaidaan]

Po ciężkich, morderczych poszukiwaniach w końcu znalazł światełko w tunelu, w tym przypadku ślady. Niczym pies gończy ruszył za śladami, dokądś na pewno prowadzą.

[Goris]

ÂŚlady dość szybko się urwały, więc daleko nie zaszedłeś. Tak nagle, odcisk bucika przestawał być odciśnięty w śniegu.

[Zaidaan]

Przeszedł parę metrów i ślady się urwały. Podniósł głowę może gdzieś jaskinia czy cokolwiek.

[Goris]

Były jedynie gołe drzewa i mokry śnieg.

[Zaidaan]

Drzewa, drzewa i jeszcze raz drzewa, no i śnieg. Nic więcej nie pozostało jak dalej iść dalej w tamtym kierunku, w którą się kierowały ślady na chybił trafił.

[Goris]

No to szedłeś prosto. Pytanie tylko jak długo, bo do tej pory na nic nie natrafiłeś.

[Zaidaan]

Zawiedziony rozejrzał się jeszcze raz w boki, nic jak na złość nie było. Odwrócił się aby iść za swoimi śladami i wrócić do wioski, tym razem porozmawiać z matką.

[Goris]

Miodowo wita ponownie.

[Zaidaan]

I tak zawitał z powrotem do Miodowa, rozejrzał się ponownie po miejscowości. Gdy zakończył już swoje oględziny zapukał do kolejnych drzwi, tym razem nie do tamtej kobiety. Przynajmniej taką miał nadzieję.

**Puk puk**

I czekał na odpowiedź

[Goris]

Drzwi otworzył ci pulchny mężczyzna. Brodę miał poplamioną tłuszczem, gdyż właśnie obgryzał soczystą i dobrze wypieczoną nóżkę z kurczaka.
- Znowu ci żebracy. Trzymaj.
Wcisnął ci nadgryzione udko, którym sam się zajadał i zatrzasnął przed tobą drzwi.

[Zaidaan]

Gdy zapukał wyszedł do niego grubaśny człowiek, lubił jeść to widać. A ten go zaraz zabrał za żębraka i podał niedojedzone udko. Co jest... Pomyślał i szybko wyrzucił mięsiwo na bok, wytarł rękę o futerko wilka, które miał na sobie, dość nie kulturalnie. Jak to mówią, do trzech razy sztuka, i zapukał do kolejnych drzwi.

[Goris]

Drzwi otworzył ci podstarzały człowiek. Obejrzał cię z góry do dołu.
- Witam, witam. Niestety, skończyły mi się już zapasy nalewki. Przyjdźcie za jakiś miesiąc.