Prosta, urzędnicza formalność

[Egbert]

Nazwa wyprawy: Prosta, urzędnicza formalność
Prowadzący wyprawę: Themo
Wymagania do uczestnictwa w wyprawie: Zgłoszenie się na fra ochotnika
Uczestnicy wyprawy: Egbert


Egbert uniósł wysoko krzaczastą brew. Wówczas to nastąpiła chwila ciszy. W trakcie jej trwania mężczyzna beznamiętnie gapił się na swojego rozmówcę w oczekiwaniu na jakiś krzywy uśmiech, lub inny odruch oznaczający, że Samug żartuje. Niczego takiego rudobrody jednak nie odnotował, dlatego też bez słowa sięgnął po papier. Wyszedł za drzwi opuszczając miejsce rekrutacji i schował dokument do zużytej skórzanej teczki, którą trzymał przy sobie właśnie na takie okazje. Ową teczkę wetknął za pas i skierował się prosto w stronę urzędu. Zdążył już zaliczyć kilka spacerów po mieście, więc orientował się mniej więcej gdzie leżą najważniejsze budynki.

[TheMo]

Po drodze minąłeś paru wesołków, którzy festyn skończyli przedwcześnie. Ale w końcu dotarłeś pod drzwi urzędu. Bez przeszkód. Przynajmniej na razie.

[Egbert]

Egbert nie czekając pchnął drzwi i wmaszerował do środka. Głucha cisza, oraz wszechobecny zapach kurzu i pergaminu raczej nie zachęcały do dłuższego pobytu. Wojownik nigdy nie był pasjonatem papierkowej roboty, dlatego w tego typu miejscach zawsze starał się spędzać jak najmniej czasu. Tym razem także postanowił załatwić całą sprawę w miarę możliwości szybko i bezboleśnie. Rozpoczął zatem zwiedzanie urzędu starając się zwracać uwagę na wszystkie oznakowania i tabliczki na drzwiach. Prędzej czy później znajdzie to właściwe okienko, albo biurko. W myślach już zawczasu nakazał sobie cierpliwość.

[TheMo]

Po sali roznosiło się głośne chrapanie orka, który siedział pod ścianą na krześle i prawdopodobnie robił tu za ochroniarza. Drzwi i okienka był oznakowane jedynie numerami.

[Egbert]

Najemnik stanął nad orkiem i chwycił go za ramię potrząsając lekko i rzucając suche „przepraszam”. Nie był przy tym zbyt delikatny, bo po pierwsze nigdy nie było to jego mocną stroną, a po drugiej widział przed sobą całkiem sporego osiłka. Rudobrody miał nadzieję, że ochroniarz nie zlęknie się za bardzo i po przebudzeniu nie spadnie z krzesła. Wierzył też, że ork będzie potrafił właściwie go pokierować. Jakby nie patrzeć byli tutaj sami i Egbert nie miał pojęcia gdzie rejestruje się cokolwiek, więc ten tutaj mógł być jedyną osobą mogącą oszczędzić mu długich i mozolnych poszukiwań. Oby tylko się nie mylił.
-Muszę zarejestrować statek. Dokąd iść?
Jak to miał w zwyczaju nie przebierał w słowach, równocześnie jakby starając się oszczędzać ślinę.

[TheMo]

Ork obudził się i rozejrzał po pomieszczeniu. Trochę minęło zanim doszedł do siebie. W końcu przemówił.
- Panie, ja nie wiem. Spytaj portiera.

[Egbert]

-Który to?
W ten sposób dopytał o istotne dla zadania szczegóły. Od razu rozejrzał się też po korytarzu w poszukiwaniu jakiejś żywej duszy. Przez głowę przemknęło mu, że wolałby już przesłuchiwać jeńców niż prowadzić taki wywiad.

[TheMo]

Ork tylko wzruszył ramionami.
- Tu każdy ma swój zakres obowiązków. Ja się zajmuję pilnowaniem porządku a nie oprowadzaniem.

[Egbert]

-Rozumiem. Jednak wiesz pewnie, gdzie znajdę tego portiera. Który to?
Egbert ponowił pytanie nachylając się nad orkiem. Musiał utrudniać? Nie mógł po prostu powiedzieć? Widać praca w takich placówkach zmienia ludzi poczynając już od tych na najniższych szczeblach. Póki co, najemnik ciągle był cierpliwy.

[TheMo]

- Portier to ten co siedzi sobie w swojej kanciapie, ma wszystkie zapasowe klucze i wie co gdzie się znajduje w tym budynku. A, jeszcze lubi sobie porozmawiać ze sprzątaczką.
Ork wytłumaczył ci wszystko najpiękniej jak umiał.

[Egbert]

Skinieniem głowy podziękował orkowi, który właśnie nieco zrehabilitował się w jego oczach, za pomoc i poszedł dalej. Teraz wystarczyło znaleźć kanciapę i człowieka, który pokieruje go dalej. Później powinno już pójść z górki. Idąc korytarzem Egbert szukał właściwego miejsca. Jak świat stary wszystkie jego kanciapy śmierdziały dymem tytoniowym i brudem. Ta w urzędzie nie mogła się więc bardzo różnić od tej typowej. Drzwi do niej prawdopodobnie będą nieoznakowane, bo nikt nigdy nie oznaczał takich pomieszczeń. Mężczyzna zwracał też uwagę, czy w okolicy nie ma żadnych pań sprzątających.

[TheMo]

Czułeś jedynie tanie perfumy od urzędniczek w okienkach po drodze. Na tym piętrze nic innego nie było.

[Egbert]

Wojownik zazgrzytał zębami. Po bliżej nieokreślonym czasie chodzenia po korytarzach urzędu, Egbert postanowił nieco zmienić strategię. Zamiast szukać przewodnika, pewnie podszedł do pierwszego lepszego okienka. Odchrząknął i zwrócił się do pracowniczki.
-Przychodzę w sprawie rejestracji okrętu.

[TheMo]

Kobieta nie była zadowolona, że ktoś przerywa jej nicnierobienie pracę.
- Czy ten okręt w najbliższym czasie zamierza wejść w cywilny związek małżeński?
Odpowiedziała ironicznie.

[Egbert]

-Możliwe. Nic mi o tym nie wiadomo. Tak więc?
Zapytał starając się z całych sił zachować spokój. Spokojnie położył dłonie na niewielkim parapeciku przed okienkiem.

[TheMo]

- Więc pan będzie jej mężem? Bo nie wiem czego pan szuka w dziale stanu cywilnego.

[Egbert]

-Rozumiem. Do którego działu mam się udać?
Zapytał garbiąc się okropnie żeby lepiej widzieć kobietę, z którą rozmawiał. Naprawdę, mogliby robić te okienka trochę wyżej. Coś takiego było kompletnie niepraktyczne i niewygodne.

[TheMo]

- Do działu żeglugi i gospodarki morskiej. Jak nie wie gdzie to, to spyta portiera albo spojrzy na plan.

[Egbert]

-Dobrze. Proszę mi pokazać ten plan.
Powiedział zastanawiając się nad tym, czy aby na pewno jest sens w utrzymywaniu tych wszystkich urzędników, i czy liczby tych działów nie można by trochę zmniejszyć. Cóż, nie zależało to od niego i pewnie nigdy mieć na to wpływu nie będzie. Jedyne co mógł, to postarać się przebrnąć przez to wszystko jak najszybciej. 

[TheMo]

- Wisi na trzecim piętrze, korytarz w lewo.