Test kruka #31

[Toruviel]

Nazwa wyprawy: Test kruka #31
Prowadzący wyprawę: Arivel
Wymagania do uczestnictwa w wyprawie: Logiczne myślenie, chęć dołączenia
Uczestnicy wyprawy: Toruviel z Elanoi

-A dokładnie?- zapytała zaciekawiona elfka. Wszak musiała się dowiedzieć co ma dla niej kobieta. Czy kogoś okraść, czy kogoś zabić. A może to i to? Więc spytała, a po pytaniu wyczekiwała odpowiedzi, która olśniłaby jej mroki tej niewiedzy i wskazała cel.

[Arivel]

-Czwórka moich agentów przygotowuje pewien skok w dzielnicy szlacheckiej. Dwóch jest nieco bardziej doświadczonych i dwóch młodzików. Dołączysz do nich i pomożesz im. Brzmi prosto, prawda? Problem polega na tym, że ostrze którego skosztowałaś było zatrute, więc na wykonanie zadania z nimi masz jakieś 24 godziny. Po takim czasie wątpię by cokolwiek ci pomogło. Tak więc naprzód młoda. Reszta będzie czekać na ciebie za główną bramą prowadząca do szlacheckiej. - wyjaśniła kobieta. -Powodzenia. - dodała z szelmowskim uśmiechem.

[Toruviel]

Kurwa...
-Twoja trucizna jest... smaczna.- powiedziała z uśmiechem po czym żwawym krokiem ruszył.
Perspektywa śmierci dawała jej pewien dreszczyk emocji, no i popędzała, mimo wszystko. Zaczęła biec, kierunek raczej znała, trochę spacerowała wcześniej po mieście. Lata życia przechadzek i hartowania siebie w lasach Elanoi dały jej doskonałą zwinność i kondycję. ÂŚmigała między ludźmi niczym muszka. W przestrzeniach mniej zaludnionych biegła sprintem, ale nie dłużej niż jakieś 10 sekund, bo szybko zbliżała się do innych krup ludzi, elfów, krasnoludów i innych ras. Zbliżała się z każdym postawionym szybko krokiem.

[Arivel]

W takim tempie dość szybko dotarłaś do bramy przy dzielnicy szlacheckiej. Domy tutaj ewidentnie odróżniały się od tych, w których obecnie zamieszkiwałaś. Koło wejścia zauważyłaś także grupkę osób swobodnie ze sobą rozmawiająca na jakiś temat.

[Toruviel]

W końcu dotarła. Zwolniła do zwykłego chodu. Wyłączyła się trochę, bo wchodziła jakby do innego świata.
Tak jakby pieniądz był Bogiem, jakby bogactwo było jego błogosławieństwem, a bieda potępieniem. Jakby to był Eden, raj bogaczy. Niebo o strzelistych dachach, błyszczących dachówkach. O kryształowo czystych oknach. Drzwiach w pięknych barwach pięknego drewna. Wszystko to symetryczne, ładne, spójne. Po prostu idealne. Troszeczkę ją to przytłaczało, bowiem sama mieszkała na biednym podgrodziu, w jakiejś chateczce, która zapewniała tylko tyle ile było trzeba.
Elfka miała zamiar podebrać troszkę z tej boskości tym pieniężnym aniołom. Wyrwała się z przemyśleń, przypominają sobie o limicie czasowym, jaki ją zobowiązywał. Podszedł do tejże grupki.
-Co tam?- spytała z uśmieszkiem na ustach.-Czyżbyście mieli plany na skoczek? Skok?- zapytała słodziutko chichocząc.

[Arivel]

Jeden z nich się pacnął w twarz, inny zaśmiał, a kolejny przyciągnął cię bliżej.
-Może jeszcze pójdziesz na środek ulicy i pokrzyczysz tak trochę o tym? - powiedział człowiek, który cię przyciągnął.
-Od razu widać, że jest nowa. - rzekł ten od twarzy.
-Tyle, że gorsza nawet od tych dwóch tutaj.
-Ej! - odezwali się pozostali niemal chórem.
-Chodźmy dalej, bo nie ma tutaj co tak stać. Wszyscy ruszyli przez bramę ku domom dzielnicy szlacheckiej. Nieznajomi nosili na sobie bawełniane szaty, które mimo podstawowego materiału prezentowały się dość ładnie. Ten, który się zaśmiał nosił jeszcze na ręku sygnet. Można by ich uznać za uboższych szlachciców albo porządniejszych obywateli Efehidonu.

[Toruviel]

Elfka jeszcze trochę chichocząc ruszyła za nimi. Wbiła się między nic, tak iż szła po środku. Obejrzała sobie dokładnie każdego z nich. ÂŁadni panowie, nosili się ładnie i schludnie, mogłaby ich brać, gdyby nie była na ascezie od członków. Asceza od członków... ty to masz pomysły kobitko! Ciekawiło ją co i jak.
-No to co?- zaczęła przerywając ciszę która się jej nie spodobała. Mówiła jednak ciszej.- Na co mamy hopsać? Jaki jest plan?- wyszeptała, głodna wiedzy no i pieniążków.

[Arivel]

-Sprawa jest taka, że do miasta przybył jeden dość znany szlachcic z swoją córką.
-Podobno córka ma wychodzić za mąż. A że to nie byle kogo córka...
-Dostała pokaźny prezent w postaci pierścionka zaręczynowego.
-Słuchy chodzą, że siedzi w nim szmaragd wielkości jabłka.
-ÂŁup godny porządnie zaplanowanego skoku.
-Tutaj właśnie wchodzimy my mała. Mamy swoje doświadczenie. Jednak wszystko trzeba dokładnie przeprowadzić.

[Toruviel]

-Mmm, pierścionek godny dziewczynki tatusia.- mruknęła cichutko. Szła dalej wśród mężczyzn.
-Więc... jaki mamy plan?- zapytała ciekawa planu działania. Wszak musieli się pośpieszyć, nie miała luksusu czasu. Niestety.

[Arivel]

-Wiemy gdzie się zatrzymują. Zatem po prostu się tam włamiemy. Ty i Jen włamiecie się do środka i zabierzecie to co najcenniejsze. - powiedział wskazując na drugiego bardziej doświadczonego człowieka.
-Natomiast ci dwaj będą stali jako czujki. Jeden z nich na dachu, drugi od strony ulicy. Ustalimy znaki, które pomogą nam się porozumieć. Wszystko trzeba przeprowadzić o zmroku. - mówił Jen.

[Toruviel]

Elfka zerknęła na niebo, ażeby ustalić porę dnia. Gdy już to zrobiła milczała chwilę, myśląc nad tym co jej usta winny powiedzieć.
-Zatem poczekajmy niedaleko miejsca.- rzuciła.-Miło mi, Jen.- dodała puszczając do niego oczko. Przy tym zagryzła wargę. Szła dalej.

[Arivel]

Grupka w końcu zatrzymała się w okolicy obfitującej w większe wille i potężne domy. Wkroczyli do ciemniejszego zaułka gdzie nie sięgało jakiekolwiek światło lamp. Ten który zdawał się przewodzić grupie zaczął macać kamienną ścianę domu przy którym się znajdowaliście. Chyba znalazł to czego chciał bo w pewnym momencie usłyszałaś jakby puknięcia w drewno. O dziwo fragment kamiennej ściany ustąpił i ukazał wyziewająca z środka ciemność. Cała czwórka weszła do środka.

[Toruviel]

-Uuuu...- jęknęła okazując zdziwieniem spowodowanym ujrzeniem tajemnego przejścia. Poszła razem z mężczyznami.-Dokąd to idziemy?- zapytała szeptem, ciekawskim głosikiem.

[Arivel]

-Tutaj będziemy mogli wszystko spokojnie obgadać. - odrzekł. Nagle zapaliło się jedno drobne światełko. Okazała się nim świeczka. Potem pojawiły się jeszcze dwie kolejne dające nieco więcej światła. Pod jedną ze ścian - jak się wydawało niewielkiego pomieszczenia - stał stolik, a na nim różne przedmioty w postaci linek, noży oraz wszystkiego czego mógłby potrzebować dobry złodziej przy włamaniu do domu.

[Toruviel]

-No ładnie/- odpowiedziała. Usiadła na stoliku delikatnie, zarzuciła nogę na nogę. Odgarnęła włosy z twarzy i popatrzyła po mężczyznach.-No więc, co mam zrobić dokładnie?- zapytała.

[Arivel]

-Tak jak już wcześniej wspomniałem ty i Jen wchodzicie do środka. Ty bardziej jako jego ubezpieczenie. Czy ty w ogóle słuchasz dziewczyno?
-Ja zajmę się zamkami i znajdywaniem naszego celu. Ty masz mnie ubezpieczać gdybyś usłyszała coś niepokojącego. Reszta będzie pilnować nas z zewnątrz.

[Toruviel]

No dobziu.- powiedziała słodkim, niewinnym głosem, dalej udając pustą niewiastę. Rozsiadła się wygodnie, delikatnie pomachując nogami. Rzucała swymi oczami po kolei po każdym z towarzyszy. Na chwilę odeszła od misji, zaczęła szukać pojęcia czasu w swym umyśle, zastanawiając się nad tym, ile go jeszcze ma. Do momentu gdy pożałuje polizania tamtego ostrza. A wolała jednak nie żałować. W końcu rzuciła jednak te rozmyślania. Postanowiła iż przerwie głuchą, nieprzyjemną i nudną ciszę. Rozładuje napięcie.
-Prawiczki?- spytała chichocząc delikatnie.

[Arivel]

-Jak tak ci wesoło to możemy cię odesłać zaraz z powrotem. Może jednak wolisz znaleźć sobie opiekuna i posiedzieć na ulicy w oczekiwaniu na zarobek? - spytał zirytowany przywódca grupy.
-Rozejdźcie się i przebadajcie tereny w okolicy. Sprawdźcie sobie możliwe drogi dojścia, ucieczki, wszystko co konieczne na różne ewentualności.
-Się rozumie. - odezwali się młodsi.

[Toruviel]

-Już dobrze, dobrze. Tylko która willa to jest cel?- odrzekła i stanęła na równe nogi. Wszak musiała wiedzieć skąd i dokąd mają być dojścia i ujścia Popatrzyła raz jeszcze po mężczyznach po czym poszła żwawym i szybkim krokiem ku wyjściu z tajemnej komnaty.

[Arivel]

-Zielony dach. Rzuca się w oczy, dość nietypowy. - rzucił na odchodne