Prelodium do wojny [fabularny Mohameda]

[Mohamed Khaled]

Nie potrafił zrozumieć tego, co poczuł. Nieznane mu uczucie rozgrzalo go od środka. Coś się w nim działo. Ale co?! Sam nie wiedział, czy ma obawy...
- Coś mi od środka mówiło, że muszę to zrobić. Jakiś... Wewnętrzny głos. Nie potrafię tego wyjaśnić.

[DarkModders]

Kobieta słysząc to lekko się uśmiechnęła. Popatrzyła się na ciebie kolejny raz po czym przytuliła cie.
- Dziękuje.
Po tych słowach puściła cie, i tym razem zapytała śmielej.
- A może ty opowiesz mi coś o sobie?

[Mohamed Khaled]

Uśmiechnął sie do niej po przytuleniu
- Co byś chciała wiedzieć?

[DarkModders]

Dziewczyna odpowiedziała ci z ekscytacją.
- Wszystko.

[Mohamed Khaled]

- Mam na imię... Mohamed. Nie mam większych zainteresowań.  No i jestem samotnikiem. Nie znalazłem tej jedynej.

[DarkModders]

Kobieta po raz kolejny się uśmiechnęła.
- Mohamed? Bardzo ładnie.
Na słowa o kobiecie dodała.
- Widocznie nie było ci dane odnaleźć tej jedynej. Kiedyś na pewno jakąś znajdziesz. - skwitowała klepiąc cie po ramieniu.

[Mohamed Khaled]

- Ta... A ty? Taka piękna dziewczyna jak ty, na pewno kogos ma
Uśmiechnął się do niej ciepło. Tak, jak jeszcze nigdy

[DarkModders]

Kobieta nic na to nie odpowiedziała. Zauważyłeś za to że jest jej zimno bądź trzęsie sie dalej ze strachu. Ty natomiast zacząłeś się robić senny co dało się po tobie zobaczyć.

[Mohamed Khaled]

Odpial swój płaszcz i narzucił na dziewczynę. Miał nadzieję, że trzęsie się z zimna, niro że strachu .
- Trzymaj

[DarkModders]

- Dziękuje. - powiedziała drżącym głosem. Było na prawdę zimno, a na domiar złego zaczynał kropić deszcz. Idealna pogoda na romantyczny spacer dla kruka, czyż nie? Zrobiłeś się już taki senny że ledwo stałeś na nogach. Dzisiejszy dzień dał ci nieźle w kość.

[Mohamed Khaled]

Oczywiście! Pogoda idealna spacer...
Senność niemal zniosła go na ziemię, starał się jednak że wszystkich sił, by wytrzymać. Zakrecilo mu.się.w.głowie

[DarkModders]

Prawie wpadłeś na kobietę która szła obok ciebie. Popatrzyła się na ciebie po czym rzekła.
- Wyglądasz mizernie. Choć, dwie ulice dalej znajduje się opuszczona kamienica, tam możesz się przespać jeśli chcesz.

[Mohamed Khaled]

Kiwnął sennie  głową. Popatrzył sie na nią i poczlapal powoli

[DarkModders]

Po chwili doszliście do celu. Weszliście do środka, a to co zobaczyłeś zrobiło na tobie nie małe wrażenie. Kamienica była strasznie zaniedbana. Widać było że właściciel przestał się nią interesować. ÂŚciany, podpory każdej budowli, sypały się w katastrofalnym tempie. Do tego dało się wyczuć wszędobylską wilgoć. Warunki katastrofalne do jakiegokolwiek użytkowania tej rudery. Tamara poprowadziła cie jednak dalej, w głąb budynku. Wtedy zauważyłeś mały pokoik z którego wydobywało się światło. Weszliście do niego. Wtedy zauważyłeś ognisko rozpalone na jego środku. W pokoiku zauważyłeś dywany, stolik i koce położone w koło ognisko. Ogólnie było przytulnie jak na warunki dla bezdomnych. W pokoju dało się także wyczuć przyjemne ciepło ognia które jeszcze bardziej potęgowało senność.
- Rozgość się. - powiedziała siadając na kocu i dorzucając do ognia trzy kawałki drewna. - Wiem że mieszkam bardzo skromnie ale na więcej nie moge sobie pozwolić. Nie mam pieniędzy.

[Mohamed Khaled]

- Gdyby nie to... ÂŻe mój dom jest w popiolach, moglabys tam zamieszkać. Rzadko tam bywałem - odparł krótko. - Zamierzam go.odbudowac. Chetna?

[DarkModders]

Kobieta dorzuciła do ognia ostatni kawałek drewna po czym spojrzała na ciebie. Była zdziwiona twoją propozycją ale też i zawstydzona. Westchnęła głęboko po czym odpowiedziała.
- Zawadzała bym ci tylko. Dziękuje, ale nie skorzystam z tej propozycji. - powiedziała kładąc się na kocu. Nic już więcej nie powiedziała.

[Mohamed Khaled]

- Dobrej nocy... - szepnął i sam się położył

[DarkModders]

Szybko zasnąłeś, prawie jak kamień, można by rzec. Noc mijała ci spokojnie do czasu aż nie zostałeś zbudzony mocnym kopniakiem prosto w twarz. To było bardzo bolesne. W dodatku po raz kolejny usłyszałeś kobiece krzyki i szamotaninę. Otwierając oczy zobaczyłeś jak dwóch łotrzyków trzyma związaną Tamarę. Ty zaś byłeś związany i rozbrojony. Wszystkie twoje bronie leżały kilka metrów dalej na ziemi. Nie miałeś jak się uwolnić. Przed tobą stało sześciu łotrzyków wyszydzając cie. Zauważyłeś na ich pancerzach wyryty napis "Mosiężna Dłoń".
- Czarnuch dał się skuć, a taki byłeś nieustraszony! Pokaż no jak to się uwalniasz larwo!
Po tych słowach sprzedał ci porządnego kopniaka a reszta zgrai wybuchła śmiechem. Tamara widząc to zaczęła krzyczeć.
- Zostawcie go! Nie bijcie go! Proszę. - krzyczała upadając przy tym na kolana.
- Marlo zabierz ją stąd, bo nie ręczę a przypierdolę jej! - powiedział poirytowany całym tym zajściem. Owy Marlo chwycił z drugim łotrzykiem kobietę i wyprowadzili ją. Wtedy usłyszałeś znajomy dla ciebie głos.
- Mohamed... Nareszcie cie dorwałem. Nie pamiętasz mnie? - powiedział po czym wszedł do środka. Był to Brandic.
- Policzymy się z tobą poważnie, zobaczysz, ale wiesz co, nie zabiję cie tak szybko. Będziesz cierpiał! A później skończymy z tobą raz na zawsze.
Po tych słowach kolejny raz wszyscy ryknęli śmiechem.

[Mohamed Khaled]

- Ostatnio też probowaliscie. Wtedy pozegnaliscie Billiego. Chcesz aby na pewno, by tym razem żegnali Ciebie? - zachrypial złowrogo.
Zaczął niepostrzeżenie ruszać rękoma, by poluznic więzy. ÂŹle zrobili, że z nim zadarli. Zwłaszcza teraz... I popełnili jeden zasadniczy błąd... Tkneli Tamare. Tego im nie daruje
Szamotal się powoli, czekając tylko na uwolnienie rąk. A potwm zacznie się masakra

[DarkModders]

- Billi był słaby, tak samo jak ty. - powiedział z szyderczym uśmiechem. Po tych słowach odwrócił się do swoich towarzyszy.
- Wyprowadzić tą dziwkę. Potem zobaczymy na co ją stać.
Po tych słowach wyprowadzili ją a Brandic ruszył ku wyjściu. Na odchodne rzekł jeszcze do ciebie.
- Do zobaczenia, czarnuchu. - powiedział po czym wyszedł. Nie udało ci się tak szybko oswobodzić by zdążyć ich dogonić i się z nimi rozprawić. Było już za późno.