Podróż do paszczy lwa

[TheMo]

Szturchnął butem ramię nieprzytomnej tarczowniczki.
-Torstein nie nadaje się do przesłuchań i tyle. Za łatwo mu puszczają nerwy. Ale ta jest albo twarda, albo nasz wiking za słabo jej przylał. Tak, czy inaczej. Przekaż mu, że dzisiejszą kolację zeskrobie sobie sam z kila.
Kucnął przy Ingrid i czekał aż się obudzi. Przy tym jednocześnie obserwował jej ciało, by być przygotowanym na odskok, gdyby dalej była w nastroju bojowym.

[Torstein Lothbrok]

Galionem nie zostanie, jednak swoistą karę ma. Skierował się na część pokładu przy dziobie, w jednej ręce mając wiadro, w drugiej gąbkę i szmatę. Położył je, rzemieniem związał włosy w wysoki kuc. Namoczył gąbkę, wycisnął nadmiar wody i zaczął trzeć po deskach, trzymając gąbkę oburącz. Przepłukał gąbkę, wycisnął i znów zaczął ścierać. Po odpowiednim, jego zdaniem fragmencie ścierał szmatą, przeniósł się na kolejną strefę, powtórzył całą procedurę. Kolejny raz na kolejnej miejscówce. Znów, ignorując fakt że im dalej od dziobu był, tym więcej musiał ścierać. Po prostu czyścił pokład, niczym jakiś majtek. Prawdę mówiąc na większe honory nie zasługiwał. Ale nie o tym mu było teraz myśleć. O ścieraniu. Swojej obecnej pracy. Deska po desce pokład był czystszy.

[Melkior Tacticus]

Kapitan zaś cały czas stał sobie na mostku. Celowo najął dość ludzi by móc się obijać cały rejs. W sumie to mógłby teraz iść do kajuty i poleżeć na mięciutkim łóżku. Ale nie był tym typem istoty, oparł się o balustradę i obserwował jak Torst czyści pokład. Aztec - papuga kapitana - nasrała na deski dopiero co wyczyszczone przez wikinga.


Ingrid się ocknęła.

[Torstein Lothbrok]

Wiking nawet nie echnął, mechnąl czy westchnął, wyczyścił miejsce gdzie papuga nasrała po czym wrócił do czyszczenia miejsc które wcześniej zostawił. Mycie pokładu jakoś go oczyszczało, uspokajało.

[Kazmir MacBrewmann]

- Torstein to szczeniak, umie jeno warczeć. Ide do moich maleństw. Wskazał na armaty, nówki sztuki, nie śmigane. Krasnoludzkie, z Ekkerund. Kaziowi aż oczy błyszczały na ich widok.

[TheMo]

-Witaj wśród żywych. Wybacz mojemu przyjacielowi, trochę go poniosło.

[Torstein Lothbrok]

Pokład zaś był myty i myty, nowe gówna ścierane, Torstein zaś spokojniejszy, jednak zirytowany, sobą samym.

[Dwalin aep Durin]

A krasnolud zwany Dwalinem czyli on sam w dalszym ciągu stał opierając się. Brał przykład z kapitana statku czyli Melkiora i się opierdzielał. Po chwili zaczął obserwować jak Torstein zaczyna myć pokład. Po chwili ptak Szefa wzbił się w powietrze i zrzucił bombę ptasich odchodów w miejsce które dopiero umył. Bękart uśmiechnął się lekko a potem klapnął sobie na podłodze i zaczął czyścić swoją broń. Glancował zarówno miecz jak i kuszę.

[Melkior Tacticus]

- To chyba ja powinnam przeprosić i uważać... Usiadła z bólem głowy, zmieniając ton i nastawienie.
- Torstein... przypomina mi swego ojca, i to co zrobił mi i mojej młodszej siostrze. Dlatego mój ojciec go zabił. Jego i 12 jego tarczowników. Kiedy dopłyniemy do Hjaltadalr... trzymaj go na krótkiej smyczy i weź kaganiec.

[Torstein Lothbrok]

W końcu pokład został wyszorowany. Ręce go bolały od szorowania, nogi do klęczenia, ale nie zważał na to. I tak pewnie papuga Melkiora znowu narobi skrzecząc o głupocie kanclerza. Ale nie miał zamiaru myć drugi raz, dokonał swego.

[Melkior Tacticus]

Nie narobiła, acz czujnie obserwowała wikinga. To wredne zwierze wiedziało wszystko. Jak? Tego nie wie nikt, ale dało się wyczuć że to mądra papuga. Kapitan postał chwilę jeszcze, po czym zniknął w swojej kajucie. Chwilę potem zaczęło padać, i mocniej wiać oraz kołysać.

[Torstein Lothbrok]

Deszcz przyszedł dla niego jak jakieś oczyszczenie. Nie cielesne, a duchowe. Zmył z niego gniew i łaknienie krwi. Zapomniał o chęci zemsty, przynajmniej na moment. Jego włosy podkręcały się w skutek namoczenia, on zaś zamknął oczy i skierował głowę ku niebu, pozwalając by deszcz obmywał jego twarz.

[Ashog "Stalowa furia"]

Ork obserwując Torsteina domyślił się że coś mu doskwiera. Wikingowie i ich zwyczaje... Orkowie też w sumie. Uśmiechnął się, był w sumie taki sam. Tyle że bardziej opanowany, wiedzący czego chce od życia. Jego celem była służba w Bękartach, przeszłość i Klan zostały w tyle.

[Torstein Lothbrok]

Ciekawe, co pocznę jak już go zarżnę. Nie wiedział tego. Mógł przecież zostać wtedy jarlem. Najmłodszym w historii Aw Draddar.
A może zostanę z Bękartami? Sam już nie wiedział, a to przecież on musiał wiedzieć. Na razie jednak musiał tam dopłynąć wymienić tą kurwę na okup, wrócić do Bastardo, i liczyć że dowództwo pozwoli mu wypłynąć tam znów wyrównać rachunki. Skoro Tacticus chce zrównać z ziemią K'efir, to MUSI mi pozwolić zarżnąć tego wieprza! Kojące działanie deszczu minęło...

[Melkior Tacticus]

- Okręt na prawej burcie! Nie poznaję ani bandery ani typu! Krzyknął majtek.

[Torstein Lothbrok]

Wiking dopadł do barierek i zaczął wypatrywać okrętu. Niestety z tej odległości widziało się jedynie mały zarys łajby.
-Niech ktoś idzie po komandora.- rzekł.-Nigdy nie ma lunety gdy jej potrzeba...- burknął także.

[Ashog "Stalowa furia"]

Ashog ruszył po śliskim od pokładzie na rufę, gdzie mieściła się kajuta kapitana. Załomotał do drzwi.
- Herr Kommandant! Okręt na kursie, nieznana bandera!

[Melkior Tacticus]

Melkior zerwał się z wygodnego, dużego, łóżka. Narzucił na plecy płaszcz, zgarnął z biurka lunetę i wybiegł na pokład. Stojąc na rufowym kasztelu usiłował w strugach deszczu dojrzeć banderę płynącego okrętu.
- To Vrih! Możecie zluzować, to nie piraci. Statek to Szebeka, jakby to kogoś ciekawiło.

[TheMo]

-Teraz wiem, że jak zaczniesz pyskować to trzeba cię zdzielić przez łeb.
Kiedy miał kontynuować rozmowę usłyszał krzyki na górze.
-Niestety, muszę zakończyć przesłuchanie. Kazio! ÂŁaduj armaty!
Krzyknął jeszcze do krasnoluda i sam ruszył na górny pokład.

[Kazmir MacBrewmann]

- Nie słyszałem by kapitan wydał taki rozkaz. Stwierdził rzeczowo, Themo mógłby być i samym Zartatem. Ale na statku to herr hauptman jest ponad wszystkich. Poprawił mocowanie armaty, bo mogłaby zaraz się odwiązać i zabić kogoś.