W pogoni za opętanym

[Dragosani]

- Ich fizjologia... - Rzucił okiem na Torsteina, nie bardzo wiedząc czy woj wyglądający na człowieka poczciwego, lecz prostego, znać może takie słownictwo. Uogólnił więc. - Organizmy działają w dużej części tak jak u zwykłych ludzi. Więc dobrze prawisz. Zaś rozpoczynanie akcji w karczmie pełnej ludzi jest wybitnie nierozsądne. Każdy łowca... - Tutaj spojrzał wprost w oczy Marii, uśmiechając się lekko. No i dragowo. - Wie, że czasem lepiej zaczekać cierpliwie na okazję.

[Torstein Lothbrok]

-Mimo wszystko. Jako agenci czeluści i apokalipsy, ich egzystencjalnym celem jest...- Torstein zaskoczył Draga słownictwem.- w końcu ruszyć te dupy które opętali i czynić te swoje plany. Ale zgadzam się. Lepiej poczekać, by karczma nie spłynęła krwią.
Chwila ciszy.
-Co do fizjologi...- zaczął-Jak opętańce mogą jeść, nie soląc jedzenia?- zagwozdka ta zniszczyłaby umysł niejednego myśliciela.

[Dragosani]

- Ustami - odpowiedział Drago, rozwikłując tę epokową zagadkę.

[Melkior Tacticus]

- Ot, kolejna tajemnica wszechświata rozwikłana. Gdzie ta pijacka menda Themo?

[TheMo]

//Ta "pijacka menda" próbuje napisać więcej niż 2 zdania, pomimo niemal całkowitego wyczerpania baterii życiowych

I w tym momencie (w końcu) na horyzoncie pojawił się Themo na swym koniu. Wierzchowiec był już nieco zmęczony ciągłym galopem i ciągnięciu za sobą wozu. Szybko zlokalizował resztę drużyny, bo w końcu nie byli jakoś specjalnie ukryci. Po zobaczeniu ich, szarpnął lekko lejce, dając ogierowi chwilę wytchnienia. Spokojnie podjechał do nich i zatrzymał się tuż obok.
- Vivat Frater Notus - powiedział spokojnie, bardziej do rekrutów. -Komandorze, kanclerzu. Skłonił lekko głowę. Jego wierzchowiec też to zrobił, ale nie po to, by się ukłonić, tylko skubnąć nieco trawki, którą odkrył grzebiąc kopytem w śniegu.
-Witam też nasze wsparcie.
Powiedział do kobiety, której jeszcze nie znał. Wyjął stopy z ostróg i wyskoczył z siodła, lądując miękko na ziemi. Starał się to zrobić na tyle delikatnie, na ile pozwalał mu cały rynsztunek, który nosił ze sobą. Odchylił plecy do tyłu, by je rozciągnąć po podróży, gdzie niemal cały czas był zgarbiony.
-Dobra, już srać te oficja i uprzejmości. Mówcie na czym stoimy.

[Melkior Tacticus]

//Nie ja mam postać która była alkoholikiem 

- Wiemy gdzie są, zajazd "Pod Młynem". Będzie trzeba ich wywabić i dać Dragowi działać.

[Gedran]

- Nihil est victoria dulcis.Odpowiedział na zawołanie.Gedran nie był zbyt rozmowny, gdyż nie chciał przeszkadzać w dyskusji pozostałym, więc założył ręce za ręce i słuchał rozmowy, mężczyzn.


//Sry za to ze tak mało pisze postów, ale nie mam zbyt dużo czasu, gdyż pracuję.Mogę, więc tylko odpisywać wieczorami.

[Torstein Lothbrok]

-Vivat Frater Notus, generale.- zasalutował.- Proponuję się tam wpierw uda, w drodze pomyśleć.- rzekł wracając do wątku. -Mamy wóz, mamy konie, mam miód- rzekł wyciągając zza płaszcza duży bukłak.-Nic tylko jechać.- pogłaskał konia ciągnącego wóz.

[Melkior Tacticus]

- No to jazda. Mario, dzięki. Przekaż Vernonowi że go potrzebuję.
- Jasne, bywaj! Kobieta ruszyła w swoją stronę a my w kierunku celu misji.

[Dragosani]

Dragosani także ruszył. Właściwie to jego koń ruszył, gdyż hrabia sobie tylko na nim siedział. Taki z niego leń był. Ale ponaglił wierzchowca do ruszenia się, więc też się liczy. Prawda?
- Zajazd "Pod Młynem"... Gdzie to w ogóle jest? Był tam ktoś kiedyś? - zapytał towarzyszy.

[Melkior Tacticus]

- W okolicach Atusel, na północ musimy jechać.

[Torstein Lothbrok]

Wiking władował się na wóz, pewnie po to tu był. Otworzył swój bukłak i upił łyk miodu.
-Kto spragniont trunku prosto z Walhalli?- zawołał.

[Gedran]

Gedran wskoczył na wóz, zaraz po wikingu.Siadł i oczekiwał, aż w końcu wyruszą.

[Dragosani]

Gdy Torstein zaproponował trunek, Dragosani spojrzał drwiącym wzrokiem na Melkiora. Dobrze pamiętał słowa elfa o rzekomym unikaniu picia alkoholu w czasie służby. Odpiął od paska przy napierśniku flakonik w zmyślnym futerale z cienkiej skóry. Nikt nie mógł.dostrzec zawartości, lecz można było się jej domyślić. Odkorkował i napił się. Otarł usta.
- Ta Walhalla to jakaś knajpa na Podgrodziu? - zapytał wykazując ignorancję.względem cudzych wierzeń.

// Tracę 0,3 litra krwi wilka.

[Melkior Tacticus]

- Nie ma picia na służbie Torstein. Ruszyli traktem na północ.

[Torstein Lothbrok]

-Tam skąd pochodzę, był to pałac do którego mieli się udawać polegli w boju wojownicy. Tam jedli mięso dzika Sahrimnira, który codzień się odradzał, pili miód który dawała koza HeiðrĂşn, zamiast mleka i walczyli oczekując dnia zmierzchu Bogów- Ragnarok.- wygłosił krótką naukę.-Oczywiście nie jest to jej miód, gdyż żyję, jeszcze. Ale taka knajpa jest gdzieś, stamtąd dostałem beczułkę.- upewnił się że Melkior nie patrzy i uchylił łyk, po czym zakorkował bukłak i powiesił przy pasie.
-Daleko tam w ogóle? Jeśli tak to można by zaśpiewać. Znam kilka pieśni z mego kraju.

[Melkior Tacticus]

- Około 100 kilometrów, o ile umiesz śpiewać to prosze bardzo.

[Torstein Lothbrok]

-Dobrze więc.- wziął głęboki oddech.

-Vilja tit lĂ˝ða og ljóð geva mær, eg bróti av bragdartĂĄtti
Kongur rĂĄddi for NørĂ­ki, hann tógva synir ĂĄtti

Rennur og rennur foli mĂ­n
Grønari grund og vĂ­n bar reyða lund
StĂ­g at dansa stund
KĂĄtur leikar foli mĂ­n
Á grønari grund.- zaczął łagodnym, melodyjnym głosem.

-Átt hevur hann sær tógva synir, bĂĄðar kann eg væl nevna
Magnus og hann Torstein jall, teir kunna væl
dreingjum stevna.

-Jallurin gongur for kongin inn og sigur honum frĂĄ
NĂş er Torstein, sonur tĂ­n, kvittaður londum frĂĄ.- kontynuował, czyniąc swój głos trochę niższym.

-Um hann vil av rĂ­kinum fara, eingin skal honum banna
Hann kann ei sĂ­ni forløg flĂ˝, sjĂĄlvur mĂĄ hann tað sanna.

-Tað lovaði eg bæði faðir og móðir, tĂĄ eg Ă­ vøggu lĂĄ
Eg skyldi ei ræðast tann heita eld,
ei heldur tað hvassa stĂĄl
- przybrał ostrzejszą barwę.

-Vargurin liggur Ă­ vetrarmjøll, staddur Ă­ stórari neyð
So er tann maður, Ă­ vĂ­ggi stendur, næstan tolir deyð.

-
FrĂşgvin var bæði studd og leidd, inn Ă­ sĂ­n faðirs veldi
Ljómin skein av akslagrein, tað skyggir av tignareld.i

-NĂş er hetta kvæðið endað, tað man góðum gegna
Torstein tók við rĂ­kjunum baðum so við hvøru tegna.- przybrał raz jeszcze łagodną barwę, kończąc balladę.

//Tutaj w spoilerze jest tłumaczenie, gdyby ktoś chciał. "Rennur og rennur foli mĂ­n(...) to refren, jest po każdej zwrotce.

Przepraszamy, ale nie możesz zobaczyć ukrytej zawartości. Musisz się zalogować, aby zobaczyć tę zawartość.

Upił po cichaczu kolejny łyk, po czym zaczął podziwiać zimowe krajobrazy.

[Dragosani]

- Czasami żałuję, że wam wrażliwy słuch... - mruknął pod nosem Dragosani. Jednak nie na tyle cicho, aby nie dało się go słyszeć. - Czy dobrze usłyszałem tam imię "Torstein"? - zapytał. Nie miał bladego pojęcia o czym była ta pieśń. Dlatego zapytał. Tylko to słowo wychwycił.

[Torstein Lothbrok]

-Tak. To ballada o księciu imieniem Torstein, który porzucił życie księcia i wyruszył gdzieś w świat.- odrzekł.-Jedna ze słynniejszych ballad w moim kraju.