W tajnej służbie Jego Królewskiej Mości

[Melkior Tacticus]

Nazwa wyprawy: W tajnej służbie Jego Królewskiej Mości
Prowadzący wyprawę: Melkior
Wymagania do uczestnictwa w wyprawie: brak
Uczestnicy wyprawy: Evening Antarii, Dragosani, Kenshin, Silion aep Mor, Gorn Valfranden, Armin, Salazar Trevant, Ashog, Aldyn, Melkior Tacticus
Najemnicy: Durshlak, Orgug, Borug, Shuzug, Xepug, Ginug, Girug, Trilug, Ahmed
NPC: Yarpen aep Thor, Domenik aep Zirgin



Był to typowy wieczór w Atusel, zapach śledzi, potu i uryny dodawał uroku tej chwili jak i widokowi zachodzącego nad Oceanem ÂŚwitu słońca. Marynarze kończyli załadunek "Czarnej Perły", Melkior stał na kasztelu i obserwował morze.

[Kenshin]

Wyekwipowany Kenshin, czarny ork zjawił się ponownie w Atusel, bo już słyszał, że statek jest gotowy do wypłynięcia na pełne morze. Kiedy druid znalazł się już na przystani rozpoczął poszukiwania brygu Melkiora. Oczywiście długo mu to nie zajęło, ale miał mimo wszystko spory kawałek do przejścia w te pierwsze wiosenne dni. Morze nie wyglądało na zburzone, lecz lekki wiaterek owiewał ciało orka a szczególnie jego łysą głowę, w którą zrobiło mu się po prostu zimno, tak czy siak ork wszedł po trapie na okręt i od razu zameldował swoją obecność, by nie zostać natychmiastowo wyrzucony z okrętu.
- Kenshin gotowy do służby!
Oznajmił wszystkim wobec i czekał na ewentualny rozkaz kapitana Melkiora. Dla Kenshina był to jego drugi rejs po morzu i czuł nieco obawy, więc po tym wszystkim zmówił modlitwę do bogini.
Pani! Okaż nam swą łaskę, byśmy szczęśliwie wrócili do swoich domów po tej niebezpiecznej wyprawie, niech twa dobroć uspokoi morze, po którym dane nam będzie pływać i uchroń nas od wszystkich niebezpieczeństw, a jeśli nie to daj nam siłę, abyśmy mogli się im przeciwstawić i zwycięsko wygrywać wszelakie pojedynki.
Na sam koniec pochylił głowę a następnie spoglądał w morze zastanawiając się co przyniesie los!

[Melkior Tacticus]

- Ulokuj się w kubryku pod pokładem, a potem przyjdź na główny deck. - odparł Ahmed, mauren będący pierwszym oficerem "Perły" stał najbliżej wejścia na pokład i witał załogę.

[Ashog "Stalowa furia"]

Za czarnym orkiem wszedł zielony, Ashog wkroczył na pokład dość niepewnie. Mimo odbycia szkolenia nie miał zaufania do tej kupy drewna i gwoździ. Zdecydowanie wolał stały ląd.
- Throm ka sir! Rzucił do kapitana, i od razu zszedł pod pokład zająć sobie pryczę.

[Kenshin]

Ork został nagle wybity ze swoich rozmyślań przez jednego z ludzi, a był nim mauren, który zbierał podpisy w tawernie. Kesnhin dotknął swojej łysej glacy i w końcu odpowiedział twierdzono, coby nie zostawić po sobie złej opinii przed wypłynięciem z portu ani w trakcie wyprawy!
- Tak jest!
Krzyknął i zszedł drewnianymi schodami, które nieco skrzypiały pod wypływem masy ciała orka. W końcu dotarł kubryku gdzie na miejscu spotkał tam swojego "brata krwi", Ashoga. Czarny ork zajął swoje prycze odsuwając nakrycie, by nikt mu jej nie zajął! Druid nawet nie myślał o pozostawieniu tam swego ekwipunku, bo nigdy nie wiadomo na co trafią podczas podróży a specjalnie zbieganie po jeden z kołczanów byłby szaleństwem podczas jakiegokolwiek ataku morskich bestii czy też piratów. Oczywiście zanim poszedł na górę przywitał się z kompanem, który prawdopodnie jeszcze nie zasnął oddając swój umysł w objęcia Morfeusza.
- Witaj Ashog, co tam słychać.
Rzucił szybko w stronę leżącego orka.

[Ashog "Stalowa furia"]

Leżący na dwupiętrowej pryczy ork - dokładnie nad Kenshina - został wyrwany z przemyśleń.
- Wróciłem z Północy. Było ciężko. Odparł krótko.

[Kenshin]

Kenshin oczywiście zdawał sobie sprawę z tego, co oznaczyły słowa "północ" i "było ciężko", a oznaczały one walki z wampirami, wiele zniszczonych wsi, pełno wszędzie leżących zwłok! Te obrazy pojawiły mu się w głowie dlatego lekko zamarł w miejscu. Wiedział już, że lepiej nie poruszać tego tematu, jednakże kości zostały rzucone i musiał coś odpowiedzieć. - Wiem, że pełno tam pomiotu wampirzego oraz to, że wiele wsi zostało wybite, co do nogi w celu zaspokojenia ich krwiożerczej żądzy. Tak nie powinno być i w końcu trzeba będzie coś z tym wszystkim zrobić. Ork zacisnął pięść na samą myśl o walce z wampirami i przez to wszystko jego spokój szlak trafił! Teraz jedynie musiał zmienić temat rozmowy i wyjść na pokład, gdzie czekał na niego mauren z jakimś tam zadaniem być może niecierpiącym zwłoki?
- Zaraz muszę wyjść na pokład, bo oficer miał dla mnie jakieś zadanie.

[Dragosani]

Do portu przybył także Dragosani. Szedł nabrzeżem, szukając właściwego statku. O ile było to odpowiednie określenie dla brygu. Raczej stateczek. Taki nie bardzo mały, ale też nie duży. ÂŚredni. I zapewne bardzo niewygodny. Ale coś, narzekać nie można, skoro nie ma się własnego.statku. Wampir zerknął.w stronę stoczni. A może by tak? Kusiło go. Przecież mógł sobie na to pozwolić. Ale może później. Teraz miał już inne sprawy. Wrócił więc do poszukiwań brygu. Aż w końcu go znalazł. Dostrzegł sługę Melkiora, który stał przy trapie, zapewne aby witać załogę. Melkiora też było gdzieś tam widać. Wampir szybko wszedł na pokład.
- Teraz powinniście sprawdzać wszystkich solą, a nie przy zapisach - rzucił na powitanie do Ahmeda.

[Melkior Tacticus]

- Mamy w razie czego Ciebie czyż nie? Po za tym patrz. Na trapie co i rusz rozsypano sól, na barierkach też.
- Teraz proszę o zajęcie sobie pryczy.
- Ahmed do chuja Zartata! Grzeczniej, zwłaszcza jak przyjdzie Salazar. Melkior musiał uspokoić "starego" sługę, mauren służył Tacticusom od dawna i czasami zapominał że Melkior nie ma manier Aragorna. Czyli że ma, jakieś, czasami.
- Witaj Drago! Piękny zachód nie?

[Ashog "Stalowa furia"]

- To zacznij coś robić, bo ostatnim razem nie zauważyłem byś zbytnio się namęczył. Odparł sucho. Konkordat pozbawił cię odwagi?

[Dragosani]

Antaresowi nie chciało się komentować pomysłu rozsypania soli. Szczególnie na zewnątrz i to nad morzem. Przecież wiatr zaraz i tak wszystko zwieje!
Wszedł na pokład i zbliżył się do Melkiora.
- Byłby lepszy, gdyby nie to słońce - odpowiedział. - Kiedy zamierzasz im powiedzieć? - zapytał cicho, upewniając się, że nikt nie stoi za blisko.

[Melkior Tacticus]

- Na morzu, daleko od lądu. Tak by nie mogli zrezygnować. Wiem, to wredne.

[Dragosani]

- Ale zrozumiałe. - Drago pokiwał głową. - Ewentualny przeciek były zbyt ryzykowny. Chociaż taka Eve i tak może sobie po prostu odlecieć. - Uśmiechnął się, gdy w przerysowany sposób wyobraził sobie jej focha i odlot.
- Dobra, ja pójdę sobie pryczę, bo wszystkie najlepsze pozajmują. Potem wyjdę na pokład. - I jak powiedział, tak uczynił. Na dole, pod pokładem, wybrał sobie pryczę która znajdowała się w kącie, coby była najbardziej zacieniona.

[Kenshin]

- Konkordat nie pozbawił mnie odwagi skądże znowu, ale zamiast tego otworzył mi oczy na świat i wiele nauczył. Teraz staram się przekładać dobro innych na własne. Zapisałem się na tą wyprawę, by pomóc na ile będę wstanie.
Odpowiedział jak najbardziej szczerze następnie postanowił już iść na górę, więc się pożegnał.
- Ale, na mnie czas. Dlatego pójdę zobaczyć, co chcieli na górze.
Jak powiedział tak też uczynił po drodze minął starego już Draga, ale nie zdążył zamienić z nim słowa liczył na to później chyba, że owy wampir nie będzie chciał w ogóle z nim rozmawiać. Kenshin wychodząc na pokład podszedł do Ahmeda w wiadomym już celu.
- Jestem, także co jest do zrobienia?
Ork może nie chciałby niczego robić, ale było już za późno na przeciwstawienie się chyba, że owe zadanie przerośnie jego siły wtedy może na bąknąć coś na temat jego wykonania.

[Domenik aep Zirgin]

- Czołem! Wrzasnął z nabrzeża rudy krasnolud obładowany bronią i tachający skrzynkę butelek z "Czymś^TM". - Melkior... ale to miał być statek a nie... TO.

[Melkior Tacticus]

- Na razie nic, powiedz mi co umiesz. Po za walką, chodzi mi o gotowanie, stolarke czy wiedze medyczną. Odparł mauren.

- Zirgin! To jest bardzo dobry okręt! Na potwierdzenie tych słów z całej siły tupnął w pokład, przebijając nogą spróchniałą deskę. Lekko się zachwiał mając nadzieję że nikt nie widział. - Także tego, nie znasz sie i tyle.

[Domenik aep Zirgin]

- Taaa... pływałem na gorszych. Powiedział stawiając tajemniczą skrzynkę na ławeczce.

[Evening Antarii]

Eve weszła na pokład, jak zwykle w takie podróże zabierając kilka toreb i skrzynek. Jedna na pierdółki typu flakoniki z perfumami, kremy, pudry, świecidełka i dodatki. Połowy i tak nie używała, ale ciężko było jej się pozbyć tego, jakby nie patrzeć, nadbagażu. Druga torba zawierała rzeczy przydatniejsze bo ubrania na zmianę. Poza tym bronie i zestawy do ich ostrzenia i czyszczenia. Ledwo to wszystko wniosła na pokład. Nie wiedząc gdzie podziać te wszystkie rzeczy, stanęła przy burcie przy samym wejściu i otarła czoło ręką. Rozejrzała się po pokładzie. Nie było jeszcze tłoczno, a ona nie lubiła tłoku. Plątało się za to już kilka znajomych twarzy.
Cały bryg trzeszczał, choć wciąż stali w porcie. Skrzeczenie mew i dźwięk fal rozbijających się o statek - lubiła to, mimo iż miała skrzydła i mogła podróżować w przyjemniejszy sposób- w przestworzach. Nie chciała na razie zaciągać się morskim powietrzem gdyż tu, w Atusel, bardziej śmierdziało szczynami marynarzy, martwymi rybami i ogólnym miejskim brudem.
Po chwili odpoczynku anielica wzięła swoje pakunki i walnęła je gdzieś tam, pod pokład.

[Kenshin]

- Z tych rzeczy to nie bardzo. Jestem zwyczajnym orkiem bez zwinnych łap. Musisz znaleźć do tego innego człowieka ja jedynie ewentualnie pomogę przy noszeniu, rozładowaniu rzeczy i tym podobne no chyba, że mogę robić za pomoc kucharską takie obieranie ziemniaków, ale kucharz ze mnie żaden.
Odpowiedział Ahmedowi całą prawdę, coby jakoś to wyglądało.

[Dragosani]

Dragosani wyszedł na pokład. Robiło się już coraz ciemniej, wszak był wieczór, o czym już wspominano. A jak wiadomo, gdy ciemno wszędzie, wampiry harcują. A jak wampiry harcują, to dziewki... ee... rajcują? W każdym razie dziewki nie rajcowały, gdyż było za zimno i w ogóle niesprzyjające warunki były. Złe ciśnienie powietrza. Wampir wyszedł na pokład i przeciągnął się. Podszedł do Melkiora i Domenica. Uniósł brwi, widząc wykopaną dziurę w pokładzie. Może kupno własnego statku tak na szybko nie byłoby złym pomysłem?
- Jak tam w Ekkerund, Domenic? - zapytał krasnoluda, tak w ramach powitania.