Związany paktem #5

[Izabell Ravlet]

Ręka... tylko ręka... żyję, ale nie mam ręki..., kołotało się w głowie Izabell. Nie była pewna co się dzieje. Instynkt podpowiadał jej tylko, że szmata na takiej ranie nie zastąpi porządnego opatrunku, nie mówiąc już o jakimś leczeniu. Potrzebowała pomocy. Bała się o swoje życie, bała się że bestia wróci i zakończy co zaczęła. Wieża, przemknęło przez myśl elfki. Może jakimś cudem ktoś tam jest.
Ktoś tam był. Blondwłosa widziała jakieś postacie, chyba magów. Weszła, czy raczej wepchnęła się między nich. Nikt nie kwapił się, by jej pomóc, skupieni byli na czymś innym.
- Pomocy! - wysapała, unosząc z trudem kikut owinięty przesiąkniętym krwią kawałkiem materiału. Ledwo kontaktowała.

[Hope]

Po zakończeniu wstępnej fazy rytuału witalita zwrócił się do Izabell. - Mogę dać Ci drugą szansę. Ta ręka - wskazał. - Sprawie, że tkanka się zregeneruje. Wezwę potężną magię i odzyskasz dłoń. Ale potrzebuje od Ciebie ofiary, której energia wzmocni moje zaklęcie. Zabij to dziecko a odzyskasz kończynę, dostaniesz drugą szansę na dokończenie wędrówki do wieży.

[Izabell Ravlet]

Izabell się uspokoiła, ale jej myśli pędziły jak szalone. Wszystkie ostatnie wydarzenia były rozważane. Już od festynu, gdy przypadkiem weszła do antykwariatu. A także wszystko, co było wcześniej. Ja muszę przeżyć, pojawiło się znowu pośród wątków. Ja muszę przeżyć, żeby wreszcie zrozumieć, myślała. Jeżeli się wycofa teraz, co będzie z jej życiem? O ile w ogóle przeżyje. Nie wiedziała, kim są ci magowie. Czy to właśnie Mroczny Pakt? Co zrobią jeśli odmówi? Zostawią ją na pastwę losu, a może wręcz złożą w jakiejś ofiarze tak jak to...
dziecko. Jeżeli ja tego nie zrobię, zrobi to ktoś z nich, pomyślała. To dziecko było tak bezbronne, jak ona była przy bestii. Ale bestia nie miała litości. Izabell nie chciała zginąć, a jest na granicy. Kobiety, które widziała... Jedna z nich mówiła...
Elfka podjęła decyzję. Wybrała. Zbliżyła się do dziecka. Był tam pewnie jakiś nóż. Chwyciła go lewą ręką, i cała drżąc podniosła ją i opuściła, ostrzem kierując prosto w...
Krew. Ciepła, wilgotna krew, którą poczuła na dłoni upewniła ją, że przystała właśnie na propozycję witality. Czy ja już teraz jestem podła, zabrzmiało między elfimi uszami.
Naprawdę czuła, że za wszelką cenę musi się dostać do wieży.

[Hope]

Witalita za sprawą starożytnej magii przelał energie magiczną z ofiary używając jej do zregenerowania Twej obciętej kończyny. Kości, ścięgna, nerwy i mięśnie wprawione w ruch za sprawą magii utworzyły rękę.

- Jak się czujesz?

[Izabell Ravlet]

Poruszała odnowioną ręką, sprawdzając jej sprawność. Przez chwilę nie mówiła nic, nie wiedząc w sumie co powiedzieć. Spojrzała na swoje dłonie. Teraz krew miała na lewej ręce, ale to nie była rana, nie bolało ani nic.
- Ręka jest chyba sprawna - odparła najpierw, unosząc prawą kończynę. - A czuję zaskakująco mało. W tym pewien spokój. Wszystko się uporządkowało i nabrało jakiegoś sensu, tak myślę. I wiele jeszcze przede mną - mówiła, cały czas patrząc na rękę lewą, jakby coś tam nie pasowało, coś jej przeszkadzało.

[Charon]

- Chodź ze mną. Mężczyzna wziął Cię pod ramię i zaczął prowadzić w stronę wieży. Z każdym krokiem Twoje powieki stawały się cięższe, nim doszłaś do progu chramu zasnęłaś. Obudziłaś się przed mityczną bramą.

- Nazywam się Charon, ukończyłaś inicjację mrocznego paktu. Zasługujesz na rozpoczęcie szkolenia u mistrzów.



Wyprawa zakończona
Kontynuujesz wątek w tym temacie.

Izabell
Aktywność: 1 brązowy talent
Opisy: 1 srebrny talent
Walka: brak