Sile odpowiada siła, wojna rodzi wojnę, a śmierć przynosi tylko śmierć

[Kazmir MacBrewmann]

Ki chuj? Z obozowej karczmy wyszedł z zarepetowaną kuszą krasnolud, cały obóz zwrócił uwagę na owe kruki. Do kogokolwiek należały.

[Kenshin]

Ork uśmiechnął się na wieść postoju i posiłku. Kenshin od wielu dni jadł jedynie upolowaną dziczyznę i nic innego nie miał w ustach. Teraz jednak miał okazję się najeść, więc nie zamierzał odmówić krasnoludowi. Druid wziął misę dobrego gulaszu a do tego jedną z drewnianych łyżeczek i rozpoczął rozkoszowanie się tym daniem!
- Dzięki krasnoludzie.
Podziękował brodaczowi i zaczął dalej jeść.
Kenshin w myślach dziękował Ventepi, że nakierowała go na przejeżdżający konwój i łapczywie podjadał do tego zagryzł sobie chlebem, gdyż musiał uzupełnić niedobory. Mina orka z każdym kęsem poprawiała się, ponieważ zaczął się uśmiechać a gdy ciepło dania rozeszło się po jego brzuchu był gotów ponownie zmierzyć się Revańską puszczą i jej zagrożeniami. W międzyczasie czarnoskóry ork zauważył ruch wokół namiotu dowództwa i czuł jakąś dziwną rzecz, jakby ktoś go poszukiwał kiedy on sobie spokojnie jadł i grzał się obok ogniska. Kiedy to nagle chmara ptaków nadleciała nie wiadomo skąd! Ork po chwili obserwacji lotu ptaków domyślił się z kim ma do czynienia, więc gdy zobaczył Lithana podszedł do niego go przywitać, nie ukrywając radości.
- Lithan na Ventepi! Co się stało, że raczyłeś nas odwiedzić? ÂŚlad po tobie zaniknął od naszego ostatniego spotkania. Jakie wieści przynosisz? 
Zapytał się starego druha.

[Lithan le Ellander]

Kruki znów zawróciły i ponownie przeleciały między obozowiskiem. Tym razem na wysokości twarzy drużyny. Minęły krasnoluda z kuszą i orka mówiącego do siebie. Nagle zleciały wysoko w niebo i spadły. Wszystkie w jedno miejsce. Uderzając o ziemię i o siebie rozbijały się w chmurę czarnego dymu. Trwało to tylko chwilę, a z dymu wyszedł mężczyzna. Był wysoki i szczupły, miał długie czarne i proste włosy. Oczy, które zdawały się odbijać nocne niebo. Nosił długą szatę. Podniósł oczy ku wam i spojrzał po was.
- Kto wami dowodzi? - spytał mag

[Kenshin]

Ork może i mówił do siebie, ale wiedział kto się zaraz wyłoni z chmary ptaków. Lithan jak to Lithan znów miał orka w głębokim poważaniu. Właściwie to powinien już się dawno do tego przyzwyczaić, jednakże odpowiedział krótko i zwięźle magowi.
- Melkior syn Aragorna.

[Lithan le Ellander]

Mag skinął orkowi głową, po czym rozejrzał się po zebranych szukając owego sławnego bękarta.

[Melkior Tacticus]

Zauważył strzeżony przez dwóch orków namiot. Tam pewnie był.

[TheMo]

Themo przechadzał się po obozie doglądając wszystkiego osobiście. Czasem zamienił dwa słowa z kompanią. Kruki wywołały zamieszanie i u niego. Szybkim krokiem udał się w stronę namiotu dowództwa.
-Oficjalnie ja. Themo Kacmarus. Czemu zawdzięczamy twe odwiedziny?

[Lithan le Ellander]

- Oficjalnie Melkior, syn Aragorna - powiedział Lithan przechodząc obok Themo i udając się w stronę namiotu - A przynajmniej tak mówią wasi ludzie - stanął przed namiotem i zawołał
- Lithan le Ellander do Melkiora.

[Dwalin aep Durin]

Dwalin wszedł do namiotu-jadalni. Wziął michę, nałożył sobie gulaszu i klapnął gdzieś sobie. Zjadł bardzo pyszny gulasz i wyszedł z namiotu. Znalazł sobie przytulny kąt i zaczął czyścić swoją broń.

[Melkior Tacticus]

- Wejść! Zawołał zza kotary, Lithan zastał go pochylonego nad mapą.

[Kenshin]

Ork obrócił się kiedy Lithan poszedł w stronę namiotu. Kenshin nie wiedział czemu się tu zjawił ani jakimi pobudkami się obecnie kierował stary elf? W sumie już nawet nie wiedział czy mag nadal należał do konkordatu. Ork po chwili zaczął podejrzewać starego towarzysza, ale tymczasowo odciął się siadając tuż obok ogniska i strzepując brud z siebie.

[Kazmir MacBrewmann]

- Co to za cudak? Spytał druida krasnolud, nie odstawiając kuszy. Był nieufny wobec obcych czarodziejów którzy się puszyli.

[Lithan le Ellander]

- Witaj - rzekł krótko i rzucił okiem na mapy.
- To chyba nie Twój dom. - stwierdził. 

[TheMo]

-Cóż, ta banda jest pod moją komendą, a misją przewodzi Melkior. Poza tym ten ork nie jest z moich ludzi
Odburknął magowi znikającemu w namiocie. Wzdechnął obojętnie i przestępując z lewej nogi na prawą znalazł się obok Kazmira i orka. Położył dłoń na załadowanej kuszy krasnoluda i opuścił ją ku ziemi.
-Lithan le cośtam. Mag niecieszący się dobrą opinią. Lepiej schowaj kuszę. Nic mu tym nie zrobisz i jeszcze narobisz problemów. Zastanawia mnie czego on tu chce. Był z nami na ostatniej krucjacie.

[Melkior Tacticus]

- Nie, jak trafnie zauważyłeś. - wstał od stołu i spojrzał na nieznanego mu maga - Jest dość późno, przybyłeś tu w jakimś konkretnym celu panie Ellander? Skąd ja znam to nazwisko?

[Kazmir MacBrewmann]

Krasnolud opuścił broń, zabezpieczając przed przypadkowym wystrzałem.
- Niech zgadnę, chuja robił a pewnikiem mądrzył się jak stara dziwka? Spytał świat jako taki i przycupnął przy ognisku, łuna widoczna na północy sprawiała że ta noc była niezwykle "romantyczna".

[Kenshin]

Kenshin również wtrącił kilka słów, bo znał trochę tego starego elfa.
- Tak jak powiedział mój przedmówca. Nazywa się Lithan le Ellander dołączył do konkordatu w sumie nie dawno i odgrywa w nim ważną rolę. Jest, jakby to grzecznie powiedzieć naszą skarbnicą wiedzy. Mag żyję na tym świecie już wiele lat i z niejednego pieca jadł, jednakże jest on jak zagadka, której nie chce się rozwiązywać. Mimo wszystko jego pojawienie się może sugerować, że obserwował nas od dawna i pewnie już dzieli się zdobytymi informacjami z Melkiorem, i to pewnie znacznie lepszymi niż moje. Jestem tego święcie przekonany, że Lithan przedstawi sytuacje dokładniej i rzetelnie niż ja wszak nie potrafię latać ponad wysokość gór i dotrzeć tam, gdzie nie mógłby nikt. Oczywiście krasnoludzie traktuje wszystkich z góry, ale taki on już jest. 
Kilka słów może i to nie było, ale starał się wyjaśnić nagłe pojawienie się maga.

[Gorn Valfranden]

Gorn który siedział sam oddalony od reszty wstał z ziemi i podszedł do ogniska. Przysiadł przy nim i rzekł - Nie znam go, chyba nigdy go nie spotkałem. Ale nie ufam mu i lepiej jak będziemy w gotowości.

[Nardo]

Nardo siedział akurat nie daleko harmideru który wywołał się przez Maga. Słuchał co mówią wszyscy.Wstał wyciągając z torby jabłko i powiedział:

-Nie ufam magom, ważne aby mieć oczy z tyłu głowy. Jednakże z obecnej sytuacji nie ma innego wyboru jak mu zaufać i poprosić go o trochę informacji które mogą nam się przydać, skoro nas śledził na pewno dużo wie i ma dla nas coś ważnego. Bo po co by nas sledził?
Podrzucił jabłko i wziął duży kęs.

[Lithan le Ellander]

Zawsze i wszędzie, we wszystkim jest cel - głos rozległ się pod czaszką Melkiora niczym odgłos dalekiego gromu - Daleko na północy jest ten, któremu północ winna posłuszeństwo. Zły czas sprawił, że został sam, musiał przeczekać zimę i wraz z pierwszymi promieniami veris ruszył likwidować zło, które krąży po północy niczym watahy wygłodniałych wilków. Teraz w lato, wykorzystuje każdy dzień i każdą noc przy ukorzyć przed sobą północ. Jednakże trapi go wieść, którą otrzymał ode mnie. W tafli górskiego strumienia ujrzałem armię kroczącą na północ. Armię z tych, którzy winni trwać przy nim a odeszli, kiedy ich potrzebował. Co mam mu powiedzieć?