Konno przez świat. Wycieczka w góry.

[Armin]

- W takim razie jedźmy, szkoda by stracić czas. - powiedziała ciemnoskóra i wstała z ziemi. Otrzepała się z kolorowych, osuszonych liści i podeszła do ogiera. - Pan pierwszy. - uśmiechnęła się kobieta.

[Silion aep Mor]

Krasnolud wskoczył na konia po czym podał niewiaście dłoń by wciągnąć ją na grzbiet ogiera. Posadził kobietę przed sobą i uśmiechnął się. Jechali chwile manewrując między drzewami by wreszcie wrócić na trakt. Ponownie znaleźli się na udeptanej drodze gdzie ruszyli przed siebie. Mężczyzna podał kobiecie lejce jednocześnie samemu też je trzymając, z szerokim uśmiechem na ustach uczył kobietę jeździectwa.

[Armin]

Maurenka niepewnie trzymała lejce w swoich dłoniach. Wolała, by konia prowadził ktoś, kto to umie. Chociaż trzeba było przyznać, że ciemnoskórej sprawiało to przyjemność. Kiedyś kupi sobie konia i będzie mogła pojechać, gdzie tylko sobie zamarzy. A teraz jechała wraz z Silionem przed siebie. Czuła chłodny wietrzyk, który przeczesywał jej kruczoczarne włosy.

[Silion aep Mor]

- Wio Issei! Szybciej! Szybciej! - koń przyspieszył kilka razy aby nabrać naprawde zawrotnych prędkości. Silion na chwile puścił lejce zostawiając kobiete samą z koniem, widząc że idzie jej to raczej słabo, mimo iż miała duży potencjał złapał lejce by nie rozbili się gdzie na drzewie. Przytulił kobiete i jechali dalej z zawrotną prędkością. Tak oto minęło kolejne kilka godzin.

[Armin]

Ciemnoskóra trzymała lejce, chociaż wiedziała, że to mężczyzna robi całą robotę, czyli po prostu prowadzi konia. Armin jedynie podziwiała widoki i czuwała, by przez przypadek nie wpadli w pierwsze lepsze drzewo przed nimi. Jechali tak z kilka godzin, ale nie był to zmarnowany czas. Kobieta przynajmniej zobaczyła widoki zapierające dech w piersi oraz przekonała się, że powinna nauczyć się jeździć konno.

[Silion aep Mor]

Jechali ciągle przed siebie oglądając zapierające dech w piersiach widoki. Kobieta wyglądała na zadowoloną, chyba jej się podobało. Koń zwolnił ponieważ trochę już się zmęczył. Para dotarła wreszcie do wyjazdu z lasu. - Jak ci się podoba? - zapytał z ciekawością mężczyzna.



Na obrzeżach lasu siedziała sobie dumna para wilków spoglądająca tylko na was z zaciekawieniem.



Gdy wyjechaliście z lasu znaleźliście się na podwyższeniu z którego rozciągał się widok na góry.
- Spójrz na te góry. Za nimi jeszcze trochę i Ereno. - uśmiechnął się.

[Armin]

- Tu jest pięknie. - powiedziała zafascynowana kobieta. Wszędzie były drzewa z kolorowymi liśćmi, majestatyczne zwierzęta, a na dodatek piękne otoczenie gór. To wszystko współgrało ze sobą i dawało cudny krajobraz. Ciemnoskóra nie widziała nigdy wcześniej gór w takiej okazałości. Pochodziła ona z kraju pustynnego, więc góry były dla niej rzadkością. - Jeszcze trochę i będziemy na miejscu. - dodała po chwili z lekkim uśmiechem.

[Silion aep Mor]

- Chcesz może odpocząć? -zapytał z troską. - Wiem że wciąż jesteś osłabiona. - dodał po chwili.

//18:03, 8oC

[Armin]

- Nie musimy się specjalnie zatrzymywać ze względu na mnie. - powiedziała kobieta. - Możemy pojechać jeszcze trochę. - dodała. Fakt, że maurenka była jeszcze osłabiona, ale nie lubiła pokazywać swoich słabości.

[Silion aep Mor]

Krasnolud mocniej przytulił kobietę sciągając bardziej lejce. - Wio! Szybko! - poganił konia. Zwierze ruszyło z kopyta z dużą prędkością. - Ty jesteś dla mnie najważniejsza. Gdyby coś działo, informuj mnie natychmiast. Nie mogę sobie pozwolić na jakieś wypadki na górskim trakcie. Jeden taki skończył się tragicznie... - mężczyzna zamilkł. Po jakiejś godzinie drzewa znikły całkiem a na ich miejsce pojawiły się liczne wzniesienia i zaczątki gór.

[Armin]

Ciemnoskóra poczuła ciepły przytulas od mężczyzny. Uśmiechnęła się lekko i spojrzała przed siebie.
- Spokojnie. Jak coś się będzie działo to z pewnością dowiesz się o tym pierwszy. - uspokajała krasnoluda maurenka. Droga zaczęła jej się trochę dłużyć, ale wiedziała, że są bliżej mety niż startu.

[Silion aep Mor]

No i ruszyli dalej. Mężczyzna tylko kiwnął głową dając do zrozumienia że przyjął. Ponaglił konia by jechał szybciej. Przez dwie godziny trudnej trogi przez szlak pełny ostrych kamieni i nierówności mogliście podziwiać piękne gwieździste niebo. W końcu koń zatrzymał się, lecz nie po to aby wypocząć lecz ze strachu. Dotarliście bowiem do wyrastającej z boku góry, szerokiej na niecały metr, długiej na 15m, blokującej wam dalszą drogę, półki skalnej. Sam kamień był bardzo niestabilny i poprzerywany w niektórych miejscach co wymuszało skakanie po tejże niepewnej konstrukcji. Po drugiej stronie czekała na was dalsza część traktu, po lewej zaś, bardzo głeboka przepaść. - O takich przypadłościach mówiłem wcześniej. Teraz szczęście zdecyduje czy nam się uda. Trzymaj się mocno. Wio! - mężczyzna zmusił konia aby powoli i ostrożnie ruszył. Armin wyczuwała iż temperatura spadła bardzo nisko dając do zrozumienia że niechybnie nadchodzi Hemis.

Niebo:


//21:27, 0oC

[Armin]

Ciemnoskóra mocno trzymała się lejców, ponieważ nie darzyła wysokości wielkim uczuciem. Próbowała nie patrzeć w dół. Maurenka patrzyła przed siebie i nie myślała o tym, że może w każdej chwili spaść. Trzeba jednak przyznać, że niebo wyglądało fantastycznie. Jasne punkciki, gwiazdy, układały się w rozmaite konstelacje. Miło oglądałoby się taki widok spokojnie leżąc na trawie...

[Silion aep Mor]

- Pięknie nieprawdaż? - pytanie zadane zostało w takim momencie że aż było to śmieszne, wędrówka nad przepaścią a on o takie coś pyta. Kon przebył kilka metrów i zatrzymał się nad dziurą, zmusił konia, zwierze przeskoczyło, półka skalna zachybotała się. Koń przerażony skoczył na następną, z następnej na następną. Od dalszej drogi oddzielał was tylko jeden skok. Koń skupił się i... Przeskoczył lądując na trakcie, półka skalna z której skoczył jakby specjalnie odpadła uniemożliwiając drogę powrotną. Już mieliście ruszać gdy ujrzeliście przy dużym kamieniu samotnego konia. Z przepaści wydobywał się męski głos. - Ratunku! Pomocy! Tu na dole! Wisze! Niech mnie ktoś wciągnie! - krzyczał.

[Armin]

Kiedy przedostali się na drugą stronę, Armin odetchnęła z ulgą i otarła kilka kropelek potu z czoła. Wszystko wydawało się być normalne, kiedy do jej uszu dotarło przeraźliwe wołanie z przepaści.
- Cholera... - wymcknęło jej się. - I co teraz? - zadała pytanie, na które trudno by odpowiedzieć. - Pomagamy mu? Ale jak tam zejść? - jak widać fala pytań się jeszcze nie skończyła.

[Silion aep Mor]

- Nie możemy tutaj zostawić potrzebującego! - rzekł zeskakując z konia by pędzić do przepaści. Gdy wyjrzał, ujrzał krasnoluda ubranego w pełną, płytową zbroje ze stali. Wisiał metr poniżej trzymając się odrywającej się wąziutkiej półeczki skalnej. - Armin! Szybko! Nie dosięgne go. Ty masz dłuższe ręce! - krzyknął.

[Armin]

Jeszcze tego brakowało... Ciemnoskóra zeszła z konia i podeszła do krasnoluda. Przykucnęła i wyciągnęła przed siebie rękę.
- Złap się mnie. - powiedziała Armin wyciągając lewą rękę najdalej jak się da. - No dalej. Długo tak nie wytrzymasz... - powiedziała te słowa bardziej do siebie.

[Silion aep Mor]

Wiszàcy mężczyzna złapał kobietę za dłoń. Armin upadla na brzuch pod ciezarem krasnoluda. Udalo jej sie go wyciagnac na odleglosc 0,5m. Silion zlapal dlugobrodego za reke ktora juz teraz byla o wiele blizej i wciagnal go. Krasnolud usiadl na ziemi i spojrzal na maurenke. - Przepraszam za klopot, nic ci sie nie stalo panienko? - zapytal z troska w glosie.
Silion natomiast tylko usmiechnal sie do ciemnoskorej i poczochral jej bujne wlosy. - Dziekuje. - szepnal jej na uszko.
Uratowany juz doszedl do siebie. - Jestem Akomodor aep Zan.

[Armin]

- Wszystko w porządku - ciemnoskóra wstała i otrzepała się z ziemi. - Witaj. Jestem Armin, a to Silion aep Mor. -  kobieta poprawiła swoje kruczoczarne włosy. - Wybacz za pytanie, ale jak to się stało, że tam wpadłeś? - spytała zaciekawiona maurenka.

[Silion aep Mor]

- To wszystko wina tych cholernych dzikich wąpierzy. Napadl mnie taki jeden, walczylismy zaciekle gdy juz mialem sciac mu ten pusty leb cofajac sie potknalem sie na kamieniu i polecialem. To moja najwieksza zyciowa porazka. - mezczyzna zrobil tak  - No nic, teraz przepadl o tam na dole caly moj majatek. Musze znalezc sobie lokum. Nie wiecie gdzie moge sie tutaj gdzies zatrzymac? - zapytal dosiadajac swojego konia.