Szlakiem Chmielowych pól

[Armin]

Czarnoskóra przytuliła krasnoluda. Starała się już przestać płakać. Zaczęła oddychać głęboko i powoli.
- Dziękuję. - wyszeptała do ucha mężczyzny. Od dawna nie miała takiego wypływu emocji, jednakże powoli napięcie uciekało z kobiety. Czuła uścisk Siliona, dzięki czemu czuła się bezpiecznie. Armin otarła swoje policzki i pocałowała krasnoluda w policzek.

[Silion aep Mor]

Krasnolud caly sie rozpromienil gdy dostal buziaka, wciaz trzymal kobiete w objeciach. Starl jej lzy z oczu, noska i zlozyl na jej ustach delikatnego calusa. Patrzyl czarnoskorej w oczy, lubil sie w nich zatracac. Odlatywac i inne krainy, bynajmniej patrzyl sie jej prosto w oczy, zetknal swoj nos z jej i wyszeptal. - Jeszcze nigdy nie czulem do nikogo tego co czuje do ciebie... - urwal na chwile czy raczej zrobil umyslna pauze. - Kocham cie! Te dwa proste slowa mialy wyrazic wszystko co buzowalo w krasnoludzie.

[Armin]

Armin zaczęło mocniej bić serce. Nigdy nie usłyszała tych słów od kogoś nie pochodzącego z jej rodziny. Spojrzała na lazurowe oczy, które wyrażały spokój i niebiańskie obłoki.
- Ja ciebie też. - kobieta pocałowała krasnoluda w usta. Trwali tak w tej magicznej chwili tylko minutkę. Kiedy skończyli pocałunek, maurenka uśmiechnęła się szeroko.

[Silion aep Mor]

I jak to mowia, podobno przeciwienstwa sie przyciagaja, no, przyciagaja sie ale podobienstwa jeszcze bardziej. Krasnolud zakochal sie, wlasnie zostal namietnie pocalowany przez swoja wybranke serca. Byl w niebie. Lecz po chwili wrocil. Usmiechnal sie szczerze, polaskotal kobiete po szyi i ponownie pocalowal. Pocalunek byl dlugi i namietny, podczas niego czul smak warg swojej kobiety, jej zapach, cieplo bijace od jej ciala, bicie serca. Puscil dopiero wtedy gdy zabraklo mu powietrza. Pogladzil czarnoskora po policzku i rzekl. - Jest tutaj bardzo milo i chetnie zostal bym tutaj z toba na wieki ale... - zrobil przerwe na zlustrowanie gdzie zostawil noz. - Zapomnielismy o Charlotte. - Sil przestal robic kobiecie "misia", wstal, pomogl jej wstac poprostu trzymajac ja za raczke i podszedl do drzewa by wyrwac z niego noz.

[Armin]

Armin zarumieniła się lekko i pogłaskała wilczka, który przy niej stał.
- To prowadź dalej. - zwróciła się do krasnoluda. Po raz pierwszy wyznała komuś miłość i czuła się z tym fantastycznie. Serce biło jej szybciej i czuła motylki w brzuchu. Jak gdyby nigdy nic szła dalej za swoim ukochanym.

[Silion aep Mor]

Krasnolud szedl przed siebie torujac sobie droge przy pomocy noza i ukrytego ostrza. Masakrowal roslinnosc przed soba, kopal mlecze, zrywal galezie. Szedl jak burza. Po kilku minutach droga sie przejasnila, zauwazyl slady krwi, ktore prowadzily do jakiejs ciemnej ponurej jaskini. Podszedl, blizej i stanal jak slup soli, ostroznie zajrzal do srodka lecz nic nie ujrzal.

[Armin]

Maurenka szła spokojnym krokiem za krasnoludem, kiedy ten zatrzymał się. Armin ominęła go i ujrzała mroczną jaskinię. To może nie było zbyt niezwykłe, ale czarnoskórą zaskoczyły czerwone plamy na ziemi. Domyśliła się, że była to krew. ÂŚlady te prowadziły do środka jaskini. Silion zajrzał, ale widać było, że nic ciekawego nie zobaczył. Ares przystanął wraz z dziewczyną.
- Myślisz, że to może być krew elfki? - kobieta spytała się mężczyzny.

[Silion aep Mor]

Krasnolud spojrzal spokojnym, opanowanym wzrokiem na krew. - Nie wiem. Musimy to sprawdzic wchodzac do srodka. Jesli nie chcesz to nie musisz tego robic. - rzekl z troska. Jaskinia byla naprawde paskudna, cuchnelo stechlizna, bylo pelno pajeczyn i mchu, wyraznie bilo od niej wilgocia. W srodku panowal polmrok.

[Armin]

- Jestem krukiem. Wchodzę razem z tobą. - powiedziała do mężczyzny. Armin spokojnym krokiem weszła do jaskini mając przyszykowany sztylet do obrony. Zapach nie był najprzyjemniejszy dla kobiety, ale musiała sprawdzić co się znajduje w tej grocie. Ares wszedł jako ostatni. Jego czuły węch pewnie teraz świrował.

[Silion aep Mor]

Jak juz mowilem w jaskini panowal polmrok w zwiazku z czym bylo ciezko cokolwiek zobaczyc, szliscie chwile prosto, potem tunel zakrecil w prawo, odor byl jeszcze donosniejszy. Wkoncu dotarliscie do rozwidlenia w lewo lub w prawo. Krasnolud przystanal, przytkal nos. Japierdole ale smierdzi, masakra. Spojrzal na kobiete. - Musimy sie rozdzielic, ja ide w lewo, a ty w prawo. Zaraz sie widzimy ponownie. - i ruszyl do lewej odnogi.

[Armin]

Dlaczego akurat on w lewo? E tam, ważne by mu się nic nie stało.
- No to ruszam. - oznajmiła maurenka i ruszyła w prawą stronę rozwidlenia, a wilczek razem z nią.

[Silion aep Mor]

W lewo, w prawo, co za roznica, moze lubial. Bynajmniej nasi bohaterowie szli przed siebie, dobre kilka minut, gdy krasnolud dotarl na koniec okazalo sie ze nic tam nie ma. Rozgladal sie chwile lecz niestety nic nie znalazl. W tym czasie drugim tunelem wedrowala maurenka, jej Ares zachowywal sie dziwnie. Byl jakis niespokojny gdy dotarla na koniec korytarza juz wiedziala dlaczego. Na koncu przerosniety, ponury wilk zajadal jakies humanoidalne cialo. Gdy zobaczyl kobiete zaczal wsciekle warczec. Lada chwila moze zaatakowac.



1xWilk

//Jestescie w jaskini, nikt nie ma pierwszenstwa, masz zielone swiatlo do ataku.
//Mozesz opisac epicka walke wilkow

[Armin]

Armin miała przygotowany sztylet i chciała zaatakować, ale Ares wyszedł przed nią. Zaczął warczeć na swojego pobratyńca i pobiegł w jego stronę. Drugi, ciemniejszy wilk również zaczął biec. Kiedy między nimi odległość była bardzo mała, zwierzęta zaczęły drapać swoje twarze ostrymi pazurami. Jednak, zły wilk, przewrócił przeciwnika i próbował wgryźć się w Aresa, lecz pupil kobiety nie zamierzał przegrać tej walki. Zaczął się szamotać i wywrócił psowatego, wtedy to Ares przewrócił go na łopatki. I jednym, zwinnym ruchem przegryzł szyję przeciwnika. Krew trysnęła na ściany jaskini. Zwierzę zaczęło się wykrwawiać i skomlało. Po kilku krótkich chwilach, jeden z wilków zmarł i nie był to Ares. Zwycięskie zwierzę podeszło do Armin i zaczęło cicho skomleć. Kobieta przykucnęła i zaczęła głaskać Aresa.
- Brawo! Znowu mnie uratowałeś. - maurenka zrozumiała, że Ares mozno się z nią związał od kiedy dziewczyna znalazła go małego, zagubionego i samotnego w lesie.

[Silion aep Mor]

Krasnolud postanowil sie wrocic. Wedrowal niespokojny tunelem ku gorze, po jego glowie chodzily rozne mysli. Martwil sie o maurenke, mial szczera nadzieje ze nic jej nie jest. Jego amulet zaczal wibrowac. Kobieta zostala uratowana przez Aresa. Ponury, dziki wilk padl trupem. Kobieta zostala teraz z truchlem wilka i swiezym trupem czlowieka. Gdy podeszla blizej zobaczyla ze to mloda, ludzka kobieta, poznala to po piersiach i innych czesciach ciala bo glowy nie miala. Zostala wyraznie odcieta czyms ostrym.

[Armin]

Czy to jest elfka? Oby nie... Po głowie Armin chodziły różne myśli. Rozpoznała, że jest to kobieta, ale nie mogła orzec, czy jest to elf, bo głowy nie było w pobliżu. Postanowiła, że przeszuka ciało kobiety. Może natrafi na jakiś przydatny ślad.

[Silion aep Mor]

//Ludzkiej kobiety. Armin, czytanie ze zrozumieniem nie boli.
Przy ciele kobiety, czarnoskora nic nie znalazla, lecz obok niej zauwazyla opaske z wyszyta czarna roza.

[Armin]

Kobieta zauważyła nic oprócz naszywki przedstawiającej czarną różę, więc wyciągnęła rękę i wzięła ją. Armin po przeszukaniach wstała i wróciła do miejsca, gdzie rozdzielili się z Silionem.

[Silion aep Mor]

Zakochany krasnolud szedl powoli przed siebie, walczyl ze zlymi myslami, bal sie ze jego ukochanej mogla sie stac krzywda. Sil, ogarnij sie, to przeciez kruk. Ale, to tez delikatna kobieta... No i tak sobie wracal zamyslony. Po chwili uderzyl go zapach jego ukochanej. Bardzo bylo to dziwne ze nagle tak bardzo wyczulily mu sie zmysly. Bynajmniej po chwili Armin wyszla z drugiego tunelu. Krasnolud usmiechnal sie gdy zobaczyl maurenke i rzekl. - Kochanie, jak ci poszlo? Znalazlas cos?

[Armin]

Armin ucieszyła się w duchu na widok swojego ukochanego.
- Znalazłam wilka, który zajadał się ciałem ludzkiej kobiety. Ares mnie uratował po raz kolejny, a oto co przy niej znalazłam - podała krasnoludowi naszywkę. - A ty coś znalazłeś? - spytała się Siliona.

[Silion aep Mor]

Krasnolud wzial opaske na ramie w dlonie i przygladal sie jej. - Po za kupa kurzu i monstrualnej wielkosci pajakami, nic konkretnego. - zasmial sie. Zlapal kobiete za dlon. - Wyjdzmy na zewnatrz, dosyc tutaj ciemno. Krasnolud szedl z maurenka za reke, czul sie z tym swietnie, maszerowali tak sobie powoli, krok za krokiem, dlonie splecione razem bujaly sie wesolo. Idac tak sobie powoli krasnolud w pewnej chwili szepnal.  - Kocham Cie! Po chwili romantyczna para wyszla na zewnatrz, krasnolud ponownie przyjrzal sie opasce. - Mamy tutaj wyszyta czarna roze. To jakas organizacja czy poprostu ktos lubi takie durne wstawki na ubrania. Co o tym sadzisz? - zapytal.