Alchemik druidowi bratem

[Mourtun]

Nazwa wyprawy: Alchemik druidowi bratem
Prowadzący wyprawę: Rodred
Wymagania do uczestnictwa w wyprawie: Zgoda prowadzącego.
Uczestnicy wyprawy: Mourtun

Niziolek pozegnal sie z orkiem i wyszedl na zewnatrz.
Okej, czyli mam zasuwac do polnocnego lasu, spotkac sie z druidami. Hmm... Trzeba poszukac transportu, ale to za miastem.
Mourtun sprawdzil swoj ekwipunek i ruszyl w strone bram Atusel.

[Rodred]

Spotkałeś pewnego kupca siedzącego na wozie, wraz z synem, wyładowanym jakimś towarem.Rzywnie dyskutuje z strażnikami miejskimi tuż przed bramą.

[Mourtun]

Mourtun szedl powoli ku bramie, co rusz rozgladajac sie, za podwozka. W pewnym momencie, ujrzal kupca, podszedl blizej lecz w taki sposob by nie denerwowac swoja obecnoscia strazy. Bedac dostatecznie blisko, zagail. - Witam panow straznikow i pana jak mniemam kupca. Chcialem zapytac w jakim kierunku pan sie wybiera, potrzebuje podwozki pod polnocny las.

[Rodred]

-  Na razie nigdzie się nie wybieram! Niemal wykrzyknął poirytowany kupiec. Po czym zeskoczył z wozu podchodząc do ciebie. -  Ci dranie twierdzą, że nie mam przepustki, a one już od 10 lat nie są potrzebne! Kontynuował żalenie się. Strażnicy zdawali się mieć to głęboko gdzieś i patrzyli nie kupca z pogardą.
-  Mówisz, że szukasz podwózki? Stwierdził bardziej niż li zapytał kupiec już normalnym tonem, wręcz przyciszonym. -  Możemy się umówić tak: Ci dwaj to ewidentnie nadgorliwi i z pewnością ubodzy strażnicy. Daj im w łapę ile tam trzeba a zabiorę cię niemal pod sam las.  Wyszeptał Ci do ucha po czym popatrzył z nadzieją.

[Mourtun]

Mourtun tylko kiwnal glowa i odpial maly mieszek od pasa. Podszedl do straznikow odciagajac ich za rece ze srodka wjazda pod mur. Gestem kazal sie jednemu z nich schylic, gdy on to uczynil szepnal mu. - Oj, panowie, chyba wam ten mieszek wypadl akurat jak kupiec chcial wjechac. Spojrz, tu sa grzywienki, ja wam je daje a wy go wpuszczacie do srodka. Co wy na to? Widze ze nie pogardzicie, krol pewnie tak malo wam placi. Stoi? Wy wpuszczacie kupca i jego woz i syna jego jedynego, i grzywny sa wasze.

//W srodku jest 40 grzywien, nie mam za duzo.

[Rodred]

Jak tylko podałeś strażnikowi mieszek zrozumiał o co chodzi i popatrzył na ciebie jak na najlepszego przyjaciela.
-  To ty Franciszek! Witaj! Wszystko w porządku panie kupcu. Rzekł oddając mu dokumenty i chowając mieszek do torby.
-  Otworzyć bramę!
Brama się otworzyła i wóz czym prędzej ruszył do przodu.
-  Szerokiej drogi! Zawołał za wami strażnik.
// Nie zapomnij ich odjąć

[Mourtun]

Niziolek ucieszyl sie ze sie udalo. Pozegnal straz i ruszyl za kupcem.

88-40=48 grzywien

[Rodred]

-  Dobra robota!  Uśmiechnął się kupiec i poklepał cię po ramieniu.
Po cóż to się pan dobrodziej do tegoż zapuszczonego lasu wybiera?

[Mourtun]

Niziolek przystanal przed kupcem. Spojrzal w niebo, byla piekna pogoda, spojrzal na niego.
- A nic specjalnego, mam taka ksiazeczke zwana zielnikiem, kolekcjonuje sobie w nich zasuszone roslinki. Brakuje mi jeszcze kilka okazow, mam nadzieje je tam znalezc. - rzekl z usmiechem na twarzy.

[Rodred]

Kupiec siedział na wozie i widząc Cię idącego obok przesunął się trochę robiąc Ci miejsce.
-  Siadaj! Co będziesz szedł obok jak droga jest długa. Potem dodał.
-  Roślinki mnie nie interesują, chyba że masz bagienne ziele he he. Zaśmiał się.
-  Ja jadę z garnkami i innymi takimi pohandlować trochę w mieście kilka kilometrów przed miastem. Słyszałem też, że tam jacy druidzi są to może i oni co kupią.

[Mourtun]

Niziolek skrzetnie wgramolil sie na woz, usadowil sie wygodnie obok kupca.
- Niestety, bagiennego ziela nie mam. - zasmial sie.
- Druidzi powiadasz, wiesz cos wiecej na ich temat? - zapytal.

[Rodred]

-  Eeee tam. Machnął ręką.
-  Głupia legenda rozpowszechniana przez tamtejsze staruchy. Podobno wychodzą w las i się z nimi wymieniają towarami i wiedzą, ale coś mi się nie chce wierzyć. Druidzi nie słyną z otwartości i chęci dzielenia się wiedzą. Zresztą ÂŻachnął się. -  Dawno wyginęli... Mimo to mam nadzieje na dobry interes. Uśmiechnął się.

[Mourtun]

Niziolek sluchal i nie chcialo mu sie wierzyc.
- Wymarly gatunek, mowisz. Hmm... No mniejsza przeciez to nie moja sprawa, ja ide po roslinki. - usmiechnal sie tajemniczo.
- Daleko do tego lasu? Dlugo bedziem jechac? - zapytal kulturalnie.
Taa, legenda, nie wydaje mi sie. Zreszta legenda nie potrzebowalaby pomocy z goblinami. Biedni ludzie tak malo wiedza... - zamyslil sie.

[Rodred]

-  Daleko, Panie dobrodzieju daleko. Tak na nockę dojedziemy. Uśmiechnął się.
-  Szlak w miarę bezpieczny nie ma co się obawiać.
-  Jak pan widzisz jadziom z synem. Siedzi maluch z tyłu i towar spisuje. Czas by go do branży wciągnąć. Pan jakie rodzinę ma? Zapytał nie przejmując się zasadami wymowy.

[Mourtun]

Niziolek spojrzal na chlopca, faktycznie cos notowal. - Podobny do pana. Ja? Nie mam nikogo dobrodzieju. Troche to smutne ale co poradze.

[Rodred]

Zbliżał się wieczór i na horyzoncie zobaczyliście kontury miasta.
-  Trzeba uważać. Rzekł kupiec. -  Zbójecka pora.
Jak na potwierdzenie jego słów z przydrożnych krzaków wyszło czterech bandytów zmuszając wóz do zatrzymania się.
- Cóż tam wieziecie?! - Zapytał najwyższy.


4x Bandyta

[Mourtun]

Zblizal sie wieczor, na niebie swiecily Marantowe ksiezyce. Bylo ogolnie pieknie, miasto nieublagalnie sie zblizalo. Niziolek uslyszal slowa kupca i inne glosy. Wlos zjezyl mu sie na glowie.
- Nic ciekawego, wieziemy zlom. Potluczona ceramike. Bez wartosci. A tak wogole to kto wy? - staral sie by jego glos byl pewny i opanowany.

[Rodred]

- Jak to kto my? Bandyci he he he. Zaśmiał się najmniejszy. Większy do klepnął, żeby się już nie odzywał.
-  Jestem kupcem. Jak sama nazwa wskazuje, kupuje i nie mam pieniędzy. Burknął kupiec.
-  Jedynie kilka garnków wieziemy na sprzedaż.
Bandyci wyglądają na niezadowolonych.
- Ej, łysy idź to sprawdzić. Odezwał się wysoki.
ÂŁysy ruszył za wóz.
-  Tylko bez głupot. Mruknął kupiec.

[Mourtun]

Niziolek z niezadowolona mina siedzial na furmance, byl gotowy w kazdej chwili chwycic "Reke bandyty".

[Rodred]

Bandyta joł przeszukiwać wóz.
- Eee nic tu nie ma szefie. Same ganki tak jak gada. Zobaczyłeś, że najwyższy koleś ma niezadowoloną minę.
- Dobra niech jadą. Noc młoda, jeszcze nam się ktoś na pałęta. Może jaki wóz ze złotem?
Bandyci rozstąpili się puszczając was. Kupiec trzasną lejcami i czym prędzej ruszył do przodu. Gdy odjechaliście kawałek rzekł.
-  Mieliśmy szczęście, że nie zaglądnął głębiej. Wiozę też garstkę broni dla wieśniaków.