Tartak [praca]

[Szarleǰ]

Obok niego urósł stosik całkiem pokaźnych rozmiarów. Przyszedł czas, by oheblować deski, co było najbardziej monotonną częścią pracy w tartaku, choć nie tak męczącą jak inne czynności, które był zmuszony tutaj wykonywać, by zarobić pieniądze. Krople potu perliły się już na czole kruka, lecz miał teraz czas by usiąść i oczyścić deski do płaskiej, gładkiej powierzchni. Zabrał jedną z nich i zabrał się do pracy, potem następną i następną, a stosik zaczął powoli maleć. Po kolejnej godzinie pracy wszystkie deski były już oheblowane i wypadało zanieść je na główny skład.

[Szarleǰ]

Desek wyszło mu dość dużo, na tyle dużo, by nie był w stanie zanieść ich w całości na skład. Uświadomił sobie, że będzie musiał zrobić kilka kursów, jednak wcale mu to nie przeszkadzało. Każdy cieszyłby się na wieść, że może się przez jakiś czas trochę poobijać i dostanie za to pieniądze. Mimo to, nie zamierzał robić sobie żartów z pracodawcy, wziął więc pod pachę tyle desek, ile tylko był w stanie unieść i ruszył by odnieść je na skład. Czynność powtarzał wielokrotnie, bo choć mijający czas był tutaj jego sprzymierzeńcem, nie chciał zwlekać z wykonaniem swojej pracy.

[Szarleǰ]

Kiedy wszystkie deski znalazły się na składzie, wciąż było trochę czasu do ukończenia pracy. Nie chciał kończyć za wcześnie, gdyż zależało mu na każdym groszu, zatem postanowił, iż zanim posprząta swoje stanowisko pracy, porąbie jeszcze trochę drewna na opał. Znalazł jakąś porządną siekierkę, zrzucił trochę pniaków gotowych do porąbania i zaczął po kolei uderzać w nie siekierą, rąbiąc je na mniejsze, w miarę równe kawałki. Praca wycisnęła z niego siódme poty, lecz też pozwoliła na uzewnętrznienie swojej wewnętrznej frustracji i wyżycie się w najbardziej moralny i ekonomiczny zresztą sposób. Gdy wszystkie pniaczki były porąbane, załadował drewno na taczki i ułożył porąbane kawałki na duży stos, na którym składowane było drewno opałowe.

[Szarleǰ]

Dzień chylił się ku końcowi, wypadało zatem zakończyć pracę i zgłosić się do nadzorcy po wypłatę. Pozbierał odrzucone, nienadające się do niczego kawałki drewena, załadował je na taki i odwiózł na zsyp odpadów. Później złapał pierwszą lepszą miotłę i pozamiatał dokładnie wokół swojego stanowisko, by przygotować je do kolejnego dnia zmagać z drewnianą rzeczywistością w tartaku Atusel. Gdy skończył, zaniósł wszystkie narzędzia na zaplecze, by nikt w nocy ich nie podkradł i zgłosił się do nadzorcy.
- Ukończyłem pracę, przyszedłem po wypłatę - zakomunikował.

[Devristus Morii]

-  Dobrze pracujesz, ale zrobiłeś sobie za długą przerwę. Znaj moją dobroć spowodowaną tym, że starej chęć wróciła. Masz tu 180 grzywien i zapraszam ponownie

[Hallow]

Hallow przyszedł do tartaku, aby zatrudnić się tam na pare chwil i zarobić pare zaskórniaków. Trochę się ostatnio wykosztował, dlatego też praca w tartaku wydawała mu się całkiem godna uwagi.

Zgodnie z zaleceniami wziął on siekiere z niedaleko oddalonego schowka i zaczął nią bezceremonialnie bić w drzewo. Bić, bić, bić, aż padło na ziemie z trzaskiem. Uradowany Hallow ze swojego niesamowitego czynu zaczął czynić przygotowania do dalszej obróbki drewna.

[Hallow]

Porąbał drewno na wiele pojedyńczych części, które nadal jako ork z trudem podnosił. Nie wiele się on znał w tej dziedzinie, więc też jego praca wyglądała trochę amatorsko.

Było bardzo zimno, jednak wokół niego szalała cholerna Hemis, która mroziła mu palce u rąk. Dobrze, że śnieg nie spadł, bo pewnie w ogóle, by tutaj zdechł przy pracy.

Ork westchnął i przetarł ręce, musiał właśnie coś zrobić, ale nie bardzo wiedział co, dlatego też rąbał drewno dalej, tym razem na mniejsze kawałeczki.

[Hallow]

Mając te spore kawałeczki drewna grubości mniej więcej jego umieśnionego ramienia, a długości 3/4 jego wysokości, uznał, że zrobił naprawdę dobrą robotę. Z pewnością dało się komuś opchnąć, więc nie byłoby problemów z wypłatą. Cieszył się, bo spodziewał się ewidentnej klęski w tej trudnej sytuacji, w której został postawiony przez słaby stan materialny.

Po chwili odpoczynku całe swoje dzieło pracy z trudem zaniósł do składu, gdzie za chwilę miał się wziąć za robienie z nich długich, użytecznych desek. Tam również ponownie zrobił sobie kilku minutową przerw, aby się zrelaksować na łonie natury.

[Hallow]

Hallow zaczął gładzić i wyrównywać drewno, co zawodowo miało swoją nazwe, ale orkowi ciężko było sobie ją przypomnieć. Pot ściekal mu z czoła, a na wilgotnej skórze zaczęła pojawiać się delikatna gęsia skórka. Może nawet jakąś orczyce zachwyciłby ten uroczy widok, choć jednak wszystko zamyka się w kwestiach gustu. Jednak jeśli chodzi o kobiety, orki zawsze mają pod górke nie wiedzieć dlaczego.
Heblowanie! - przypomniał sobie ork, podskoczył na sekunde odrywając się od ciężkiej pracy. Zaraz potem spokojnie wrócił do pracy, aby pod koniec dnia i pod koniec swej zdobyć należytą mu płace. Jednak jeszcze przed nim stało pare zadań.

[Hallow]

Skończywszy te ciężką pracę obtarł pot z czoła i weschnął głęboko.

- Po co ja się w ogóle na to pisałem - powiedział w samotności do samego siebie siadając na jakimś pobliskim pieńku. Ciężka praca trochę sprawiła, że chyba z lekka mu odbiło, bo kto normalny gada sam do siebie? No chyba nikt, z małymi wyjątkami. Jednak ork do nich nie należał, po prostu potrzebował tego odpoczynku.

Mówią często, że walka jest taka męcząca, a stoczone bitwy w zbrojach są koszmarem dla żołnierzy. Mimo tego Hallow uważał, że on teraz wiele więcej znosi bólu, niźli cała ta pieprzona armia napierdzielająca się maczugami po łbach.  Zimno, wyczerpanie oraz nuda zadawała kolejne ciosy bohaterowi tartaku, który jako jedyny szalał w tym okropnym miejscu. ÂŻeby iść naprzeciw tym wszystkim złym uczuciom, wstał, aby zabrać się do pracy i jak najszybciej ją skończyć.

[Hallow]

Hallow na koniec po prostu wyheblowane deski ułożył w jeden ładny stosik, który usadowił gdzieś w wolnym miesjcu w składziku. Nie było to trudne, a zrobienie tego nie zabrało mu wiele czasu. Jednak motywacja bliskiego końca pracy dodała mu skrzydeł i bez niepotrzebnych jęków i narzekań dokończył swoją prace.

- Przyszedłem po wypłate, po sześciu godzinach pracy - upomniał się ork, gdy skończył już wszystko to co wydawało mu się do zrobienia.

[Dragosani]

Hallow na koniec po prostu wyheblowane deski ułożył w jeden ładny stosik, który usadowił gdzieś w wolnym miesjcu w składziku. Nie było to trudne, a zrobienie tego nie zabrało mu wiele czasu. Jednak motywacja bliskiego końca pracy dodała mu skrzydeł i bez niepotrzebnych jęków i narzekań dokończył swoją prace.

- Przyszedłem po wypłate, po sześciu godzinach pracy - upomniał się ork, gdy skończył już wszystko to co wydawało mu się do zrobienia.

- ÂŻeś sobie wybrał porę na pracę - zarządca roztarł dłonie. Zimno było. -  - Ale dobra, co kto lubi. Widzę, że nieźle i długo pracowałeś. Za sześć godzin należy sie 180 grzywien plus premia. Czyli razem 220 grzywien. Trzymaj.

[Nardo]

Nardo przyszedł do tartaku, zabrał się za robote zostawiając nie potrzebne rzeczy w jednym z budynków. We wozach była nowa dostawa kłód która czekała na przewiezienie na inne miejsce pracy do obróbki. Wraz z innymi robotnikami wziął się za przewiezienie drewna. Była to ciężka i źmudna praca przy której Nardo nie raz musiał zrobić sobie parę przerw ale dawał radę bo chciał zarobić. Paru robotników wrzucało kłody na wozy a reszta przenosiła je na kolejne miejsce pracy. Czas będzie mijał i mijał póki nie przeworzą tego wszystkiego w kolejne miejsce pracy.

[Nardo]

Kiedy kłody zostały dostarczone na miejsce Nardo postanowił zrobić sobie przerwe, napić jakiegoś napoju i zjeść posiłek po odpoczynku. Podszedł do bali i zaczął korować używając ośnika. Wbił  ostrze pod korę i zaczął je przesuwać w swoją stronę, samemu robiąc co jakiś czas krok w tył. Kora łatwo odchodziła od pnia, po paru próbach pojawił się pasek drewna okrągłego. Obrócił kłodę i powtarzał te czynności, dopóki wszystkie nie były całe czyste. Czas będzie pędził do póki wszystkie bele nie będą idealne do stworzenia desek.

[Nardo]

Nardo skończył poprzednią robote po paru godzinach cieżkiej harówy więc musiał zabrać się za następną ale najpierw napił się wody. Po krótkiej przerwie zaczął piłować drewno na deski męcząć się od czasu do czasu i patrząc na innych. Podczas pracy Nardo mógł zobaczyć jak nie którzy robotnicy śmiali się pracująć ucieszyło go to bo jak wiedział żadna praca nie hańbi nawet sam się zaśmiał widząc co wyprawiali. Kiedy się zmęczył zastąpił go wolny pracownik w tartaku ale szybko wrócił do roboty po wypiciu butelki wody i zjedzeniu soczystego jabłka.

[Nardo]

Po piłowaniu desek nadszedł czas aby heblować deski. Wziął potrzebne mu narzędzie czyli hebla i zaczął pielegnować deski. Podczas pracy zobaczył że pracownicy robili to co on wcześniej czyli przenosili je, cieli a nie którzy wraz z nim już je heblowali. Co pare desek robił sobie przerwe, wypił wodę zjadł jabłko zapalił czy inne podobne rzeczy. Nardo miał nadzieje że dostanie zapłate za jego trud ale nie miał złych myśli więc pracował dalej męcząć się jak zawsze i gadając z innymi pracownikami. Czas będzie mijał do póki deski nie będą wyheblowane.

[Nardo]

Nardo wyprostował się i złapał za krzyż. Kilka kości strzeliło. Nie zraził się tym i wziął się za dalszą pracę. Przejechał ręką po deskach by upewnić się, że są dobrze wyheblowane. Wziął łyka wody i złapał za słoik oleju i pędzel. Zanurzył pędzel w tłustej cieczy i zaczął malować nią wyheblowane wcześniej deski. Dzięki temu drewno będzie dobrze zakonserwowane. Starał się dokładnie rozsmarować olej po całej powierzchni.

[Nardo]

Kiedy deski były już zakonserwowane za pomocą oleju Nardo odłożył narzędzia. Rozejrzał się po placu wypatrując wozu na który miały być zaniesione deski by je przewieźć. Kiedy już go zauważył wziął dwie deski, które wyschły pod pachę i zaniósł je tam. Ułożył je na wozie i wrócił się po kolejne. Chwycił następne dwie i ruszył z nimi w stronę wozu. Po kilku kursach wóz się zapełnił i odjechał. Nardo otarł pot z czoła i poszedł po wypłatę.

[Xvier aep Deler]

Kiedy deski były już zakonserwowane za pomocą oleju Nardo odłożył narzędzia. Rozejrzał się po placu wypatrując wozu na który miały być zaniesione deski by je przewieźć. Kiedy już go zauważył wziął dwie deski, które wyschły pod pachę i zaniósł je tam. Ułożył je na wozie i wrócił się po kolejne. Chwycił następne dwie i ruszył z nimi w stronę wozu. Po kilku kursach wóz się zapełnił i odjechał. Nardo otarł pot z czoła i poszedł po wypłatę.

- Niestety pracujesz nieregularnie, dlatego nie dostaniesz premi za 1 godzine pracy. Poza tym co ty tu wyprawiałeś jak tartak był zamknięty? - Nadzorca wręczył ci 90 grzywien.

//Dwie pierwsze godziny zostały przepracowane we wtorek, niestety nie moge ich uznać. Miedzy następnymi 2 postami jest przerwa większa niż 10 min, to też błąd.

[Nardo]

Nardo przybył do tartaku, zabrał się za robote bo potrzebował pieniędzy na nauke. Zostawił nie potrzebne rzeczy w jednym z budynków.  Gdy wyszedł z budynku popatrzył na wóz z drewnem który trzeba przewierzć na kolejne miejsce pracy. Przeciągnął się, rozgrzał i pobiegł pomóc pracownikom. Praca była męcząca. To nie był tylko jeden wóz ale było ich parę a rąk było nie zawiele. W między czasie chwile odpoczął umyjąc twarz, wypijając całą butelke wody i zjadając jedno z paru jabłek które przyniósł w swojej torbie na czas pracy.