Tartak [praca]

[Zaidaan]

Za plecami w magiczny sposób znalazł się zarządca. No, nie magiczny, po prostu mu się udało zaskoczyć Albercika.
-  A po co tak krzyczeć? Jest, jak zawsze. Z czym pan przychodzi?

[Gunses]

- Miałem zgłosić się po odbiór 50 pali - powiedział i uśmiechnął się życzliwie

[Zaidaan]

-  A. No tak..
Mruknął zarządca.
-  To będzie 50 grzywien.  Pale czekają na odbiór tam, mociumpanie.
Uniósł rękę i wskazującym palcem wskazał na przygotowane 50 drewnianych pali.

[Gunses]

- Dobrze. Proszę tu jest 50 grzywien dla Pana


5108 - 50 = 5058 grzywien


Niziołek poszedł ładować pale na wóz, bo potem miał jeszcze do załatwienia coś na farmie.

[Gascaden]

W tartaku, w którym jakiś taki średni ruch był, bo ktoś musiał tu pracować, znalazł się jaszczur, który chyba pewnie przyszedł po to samo. Podszedł po minucie błądzenia do zarządcy. - Witam. Ja chciałem trochę popracować. - rzekł do człowieka i już dostrzegł pierwszą robotę. Mianowicie pewny wóz zajechał i widocznie czekał na rozładowanie z bali, wraz z innymi pracownikami.

[Gascaden]

Jednak po zniesieniu bali ktoś musiał zająć się obrobieniem tych kawałów drewna z kory. A tym kimś okazał się Gascaden. Po ciężkiej pracy znoszenia bali, teraz zajął się ich korowaniem. Znalazł od tego tej przyrząd, którym się to robi i zajął się za robotę. Jako, że tych bali trochę było to i samo zajęcie zajęło około godziny. A, że jaszczur miał trochę krzepy to nie było też to niemożliwe zajęcie.

[Gascaden]

Po powolnym i jakże monotonnym korowaniu bali, których mogło się wydawać, że jest ich nieskończoność. Tak długo zajmowało obrabianie tych kawałów drewna. Ale o dziwo to wszystko zajęło jedynie około godziny, no może i trochę więcej, ale nie całą wieczność jak to na początku jaszczur myślał. Teraz po korowaniu bali mógł się zająć czymś nowym! Tylko, że ta nowość też będzie się długo ciągnęła, ale nie wiadomo, może krócej to zejdzie. Ale teraz zawołał do pomocy jakiegoś losowego pracownika i wraz z nim zaczął piłować piłą, którą wcześniej przyniósł pomocnik,  w z dłuż kłody wycinając deski.

[Gascaden]

I tak piłowało się, i piłowało się, aż w końcu już nie było co piłować. Robota była ciężka, nawet pomocnik jaszczura to zauważył. Oboje się już zmęczyli tą całą robotą, ale to jeszcze nie był koniec całej pracy w tartaku! Można powiedzieć, że to była dopiero połowa dnia zrobiona, teraz trza przepracować drugie pół dnia. A więc jak to dalej z deskami trzeba było zrobić to zanieść je na wóz i zawieść żeby je oheblować. Tak więc ze swoim pomocnikiem i z jakimiś innymi pracownikami Gascaden zaczął zanosić deski na wóz.

[Gascaden]

W końcu po dobrej godzinie noszenia desek na wóz, nareszcie deski się skończył, a i sam transport był już od desek zapełniony. W takim razie nie zostało nic innego jak po prostu zawieść te deski do innego miejsca gdzie jaszczur zajmie się heblowaniem ich. Raz dwa deski zostały rozłożone i już czekały na dalszy etap. Gascaden wziął odpowiednie narzędzie i zajął się robotą. Wióry z desek sypały się dość intensywnie ale z każdym kolejnym ruchem było ich mniej. Systematyczne i szybkie ruchy perfekcyjnie wygładzały deskę czyniąc ją gładką jak ścianę. Odłożył oheblowaną deskę, łyknął trochę wody z bukłaka i zabrał się za kolejne deski, które czekały na swoją kolej do heblowania.

[Gascaden]

Kolejna godzina minęła jak to było z poprzednimi godzinami - ciężko, długo i monotonnie. Heblowanie było też dość wymagające, zresztą.. Każda praca w takim miejscu wymaga tężyzny fizycznej, inaczej nie da się tu robić! Ale wracając do Gascadena. Po skończeniu heblowania desek, Gascaden zajął się kolejną rzeczą. Zaczął wynosić gotowe deski z baraku czy z innego pomieszczenia, w którym to robił i zaczął znosić na wóz. Gdy w końcu wszystko pozanosił, wrócił do zarządcy. - Skończyłem. Tak z sześć godzin przerobiłem.

310 + 220 = 530

[Marduk Draven]

- Dobra robótka panie. O to piniondze.

//Wypłacam.

[Marduk Draven]

- Dzień dobry, ja tak na 6 godzin.- oznajmiła elfka Cerbin i zabrała się za robotę. Nie była tak słaba i krucha, jak możnaby pomyśleć, toteż chętnie wzięła się do pracy w tartaku. Oczywiście nie rąbała drewna, ale odebrała od jakiegoś drwala gałęzie, które następnie z lekkim trudem przeniosła do warsztatu. Tam położyła je przed krzesłem, na którym miała usiąść. Przygotowała także nożyk na następną część roboty.

[Marduk Draven]

Następnie, gdy miała w dłoni już nożyk, zaczęła powoli i dokładnie odcinać gałązki od kłodek i gałęzi. Powolne, ostrożne ruchy, takie by nie uciąć za dużo, ale też nie za bardzo oszczędne. Gałąź po gałezi spadały na podłogę, aż w końcu, po całej godzinie robienia elfka mogła uznać, że tą część swej pracy już skończyła. Nadeszła pora na zdjęcie kory.

[Marduk Draven]

No i nadszedł czas na ową korę. Wpierw Cerbin wzięła nożyk i zaczęła nacinać tak, aby częściowo poodczepiać korę w jednej z kłód. Następnie, gdy już nacięła we wszystkich miejscach, w których chciała, zaczęła odczepiać korę. Szło to łatwo. Podłoga szybko zapełniła się korą z jednej gałęzi. Następnie drugiej, trzecie, czwartej, dziesiątej. Wkrótce już wszystkie były obrane. Następnym etapem było przeniesienie ponownie całego tego ciężaru do innej sekcji tartaku, gdzie inni zajmą się robieniem z drewna czegoś innego, użytecznego. Ale to po przerwie...

[Marduk Draven]

- ÂŁo panienko, za dużo przerwy. Proszę spróbować inny razem.
//Przekazuję 70 grzywien.
2300g + 70g = 2370g

[Toruviel]

Elfka przybyła do tartaku, gdzie zgłosiła zarządcy początek swojej pracy. Nie była stereotypową kobietą, toteż chwyciła od razu za siekierę i dołączyła do grupki drwali, którzy energicznie uderzali swymi narzędziami zagłady drzew w jedno z nich. Ustawiła się, chwyciła pewnie toporem i zaczęła rąbać tak jak oni, przyśpieszając zbliżający się proces upadku drzewa. Praca nie była lekka, lecz dla skrytobójczynie nie było to nic trudnego i ponad jej siły, toteż nie przeszkadzała sobie, jeno rąbała.

[Toruviel]

Drzewo w końcu odpuściło i dało się pokonać. Legło z hukiem. Drużyna drwali zajęła się zaraz za kolejną część zadania - porąbanie drzewa na mniejsze fragmenty, takie które to będzie się dało przenieść i dalej obrabiać. Bo kto by chciał w wielkim dębiem robić? Wszyscy drwale, w tym Toruviel, która pracowała najciężej rąbali w jednym miejscu na raz, powoli separując je od reszty potężnego drzewa.

[Marduk Draven]

- Tylko tyle? ÂŁap 40 grzywien.

[Marduk Draven]

Cerbin przybyła do tartaku popracować.
- Pomogę wam trochę!- oznajmiła i zabrał się do roboty, a raczej szukania tejże roboty. Długo jej to jednak nie zajęło. Postanowiła wnieść, a raczej pomóc we wniesieniu bali drewna do warsztatu. Chwycila się za pierwszą i zaklęła. Ależ to było ciężkie! Nie poddawała się jednak, jeno niosła. Niosła, mimo że drzazgi właziły jej w skórę i kuły boleśnie. Donieśli w końcu do warsztatu.

[Marduk Draven]

Po przeniesieniu wielkich bali nadszedł czas by pozbyć się niepotrzebnej kory. Cerbin wzięła w tym celu nóż, usiadła na taborecie, postawiła przed sobą bale drewna i zaczęła ciąć wzdłuż bali, systematycznie odcinając kawałki kory, pod którymi kryło się gołe i gładkie drewno, które to właśnie miało być celem dalszej obróbki. Praca nie była trudna, to też uwijała się z tym bardzo szybko, ogołacając drewno.