Spokój duszy, spokój sercu

[Eddar aeb Shar]

- Gdybym ci powiedział, musiałbym cię zabić - powiedział krasnolud i zaśmiał się. Niech się gad zastanawia, czy żartował, czy też mówił poważnie.

[Mohamed Khaled]

Jaszczur jednak nie odezwał się już ani słowem, spoglądał tylko co jakiś czas na Ciebie tak zwanym bykiem.
Co Cie zaciekawiło, od dłuższego czasu widziałeś już same pola i łąki. To był znak. Znak Marot.
Do samej miejscowości dotarłeś pod wieczór, gdy słońce chyliło się już ku zachodowi. Towarzyszyła Ci przecudowna łuna czerwonego światła, wśród pięknej pogody.. Przedzimowej, rzecz jasna!

[Eddar aeb Shar]

Taką pogodę lubię.
Gdy wjechali do miejscowości, krasnolud wyskoczył z wozu, pomachał jaszczurowi i udał się w poszukiwaniu obiektu oczywistego - karczmy. Starał się wybrać jak najbardziej głośny i gwarny lokal.

[Mohamed Khaled]

Gdzieś tam w oddali, z dala od głównego szlaku do tej mieściny, znalazłeś swój cel. Budynek był raczej stary, choć zadbany. Drewno wręcz błyszczało... Ze środka usłyszałeś jakiś kobiecy głos, wyraźnie poddenerwowany, a także parę basowych głosów, z pewnością należących do mężczyzn.
Przy karczmie spotkałeś dwa wielkie psy które warczały na przybyłych, którzy chcieli wejść do środka, a na dodatek zaczęło padać.

[Eddar aeb Shar]

- Dobra psina - mruknął krasnolud i wszedł do karczmy.

[Mohamed Khaled]

Już od wejścia uderzył Cię zapach pieczeni, piwa i innych trunków, a także donośny głos śpiewu dam. Na środku karczmy tańczyło parę osób w dość dzikich ruchach, rozlewając na boki wszelakiej maści napitki. Nikt nie zwrócił uwagi na nowo przybyłego gościa.

[Eddar aeb Shar]

Idealne miejsce dla zmęczonego podróżą krasnoluda. Eddar jednak nie był zmęczony.
- Piwa! - zawołał, siadając przy szynku. - I powiedźcież mi, gospodarzu, co ciekawego tu w okolicy słychać?

[Mohamed Khaled]

- A no wiecie, panie - rzucił na początek barman, raczej stary człowiek, bez włosów i zębów u góry - różne rzeczy się dzieją. Zależy co waść pana interesuje - nalał złocistego płynu do kufla i położył go przed Tobą.

[Eddar aeb Shar]

- Słyszałek o bestii z Marot. Plotki jakieś. Ciekawi mnie, czy coś jest na rzeczy, czy może to tylko bujda jakiegoś tutejszego pijaczyny?

[Mohamed Khaled]

Karczmarz w jednej chwili pobladł niemiłosiernie i spojrzał na Ciebie spod przymrużonych powiek. Minęło kilka dobrych chwil, nim odezwał się. Teraz jednak, jego głos był głęboki, szorstki, przepełniony bólem i goryczą.
- Co Cię to interesuje?! Zakonnik?! - ryknął Ci prost w twarz, na co cała karczma zamarła i spojrzała w Twoją stronę. Po chwili jednak wszystko wróciło do normy, choć dałbyś głowę, że czułeś wzrok na plecach.
- Parę tygodni temu. Nie wiem co to, nie wiem gdzie ma dokładnie swoją kryjówkę. Jaskinia, z której zazwyczaj słychać warczenia, jęki czy też płacz, rozciąga się na parę kilometrów w głąb ziemi. Nie wiem... - głos mu się załamał. Karczmarz schował twarz w dłoniach i zaczął cicho łkać.

[Eddar aeb Shar]

- Spokojnie, drogi panie, jestem tu co by pomóc. O co chodziło z tym zakonnikiem? I skąd ta bestyja się wzięła?

[Mohamed Khaled]

- Krasnoludy to są jednak tępe stworzenia... - mruknął pod nosem karczmarz, znów kierując na Ciebie swój wzrok. - Jakbyśmy wiedzieli, to sprawa byłaby zgoła inna, wojowniku.

[Eddar aeb Shar]

- Nie jestem wojownikiem. Jestem krasnoludem, a krasnoludy są mistrzami w rozwiązywaniu problemów. Z reguły przy pomocy alkoholu. Tak więc usiądź tu ze mną na chwilę, napij się i powiedz mi co wiesz o tym, o co pytałem.

[Mohamed Khaled]

- Przecie Ci mówię, że nie wiem nic... - karczmarz palnął się w czoło i odszedł od lady, odwracając się do Ciebie plecami. Jednakże, w karczmie nie było tylko tego jednego człowieka.. Kątem oka dostrzegłeś mężczyznę, który kiwał do Ciebie głową i zachęcał do przyłączenia się.

[Eddar aeb Shar]

Krasnolud dopił co miał i skierował się w stronę obcego dżentelmena w kapeluszu. Dosiadł się bez słowa.

[Mohamed Khaled]

- Słyszał żem, iż szukasz informacji na temat tamtej groty - zaczął na powitanie, kiwając Ci na krzesło. - Mam takowe przy sobie, o tu - stuknął palcem w łeb. - Chętnie Ci je oddam, rzecz jasna. Ale nic za darmo, krasnoludzie.

[Eddar aeb Shar]

- Tożeś źle trafił, przyjacielu, bom spłukany i jeszcze zadłużony. O, taką sobie pukawkę sprawiłem - powiedział, wyciągając pistolet. - Powinien zarobić sam na siebie.

[Mohamed Khaled]

- Nie o taką zapłatę mi chodziło - odparł krótko, uśmiechając się przebiegle. - Powiedzmy, że wyświadczysz mi pewną przysługę, za którą otrzymasz informację.

[Eddar aeb Shar]

- Jakiej to przysługi żądasz od nieznajomego, który przybył tu by pomóc tutejszym mieszkańcom? Jestem jak pielgrzym, który niesie ukojenie, jeśli tylko się go ugości. Z tym, że ja noszę przy sobie kuszę. Co mam zrobić w zamian za te informacje?

[Mohamed Khaled]

- Skorzystać z szerokiego wachlarza umiejętności, jakie posiadasz, krasnoludzie. Odnaleźć pewien dom, tutaj, w Marot. Wykraść dokumenty, pewne ostrze i zabić tego, kto to zrobił... - odparł bezprecedensowo, duszkiem wypijając prawie całą zawartość swojego kufla.
Kątem oka udało Ci się dostrzec czarny krzyż na łańcuszku, zwisający bezwiednie z szyi jegomościa.