Ciemno wszędzie, głucho wszędzie

[Kuhin Acker]

Mężczyzna odetchnął z ulgą. Nie mógł uwierzyć, że kogoś tak niedoświadczonego wysyłają w tak niebezpieczną okolicę. Zaczynał podejrzewać, że to ten cieniostwór był celem tej misji. Jeżeli tak, to była ona z góry skazana na porażkę. Kuhin nawet by go nie zadrapał z pewnością. Obejrzał się jeszcze raz dookoła. Wątpił jednak by miał spotkać kogoś, kto wyprowadziłby go z błędu. Następnie ruszył w drogę powrotną. Pozostawanie w tym miejscu było kuszeniem losu.

[Funeris Venatio]

Kuhin odszedł dosyć szybko, więc nawet nie słyszał obławy, która dosłownie po chwili rzuciła się na cieniostwora. Dwójka ludzi z psami zaszczuli wielką bestię i upolowali w jej własnym leżu. Tego jednak Kuhin nie widział...
Dotarł pod bramę około godzinę po zmroku, gdy bramy były już dawno zamknięte. Ktoś okrzyknął samotnego wędrowca ze szczytu muru i kazał mu się zatrzymać w miejscu, gdzie właśnie stał.

[Kuhin Acker]

Kuhin posłusznie zatrzymał się i spojrzał w górę, próbując dojrzeć, kto do niego wołał. Stał tak i czekał na dalsze instrukcje.

[Funeris Venatio]

Kuhin za pierwszym razem widocznie nie do końca usłyszał. Strażnik ponowił pytanie o jego tożsamość i cel wizyty pod murami miasta o tak późnej porze.

[Kuhin Acker]

-Na imię mam Kuhin! Mieszkam w tym mieście. Poza mury miasta wyruszyłem na zlecenie Bractwa ÂŚwitu. Niestety po drodze zastał mnie zmrok i nie zdążyłem tutaj dotrzeć. Proszę wpuście mnie do miasta, nie mam złych zamiarów. - młodzieniec odkrzyknął do strażnika.

[Funeris Venatio]

- A zdajesz sobie sprawę z tego, jak często słyszę takie gadki? - odburknął strażnik. W jego głosie nie było słychać totalnej tępoty przemieszanej z błogą niewiedzą. Był raczej maurenem, który miał jakiś tam zalążek inteligencji.
- Ktoś może potwierdzić twoje słowa?

[Kuhin Acker]

-Członek Bractwa ÂŚwitu z tutejszego punktu rekrutacyjnego. Nie znam jego imienia.

[Funeris Venatio]

- Nie ruszaj się z miejsca, sprawdzę to.

Minęło jakieś czterdzieści minut.

Na szczycie muru przy bramie znowu pojawił się ten sam strażnik. W towarzystwie paladyna. Ten przyjrzał Ci się uważnie, co dało się zauważyć nawet w panującym już mroku. W końcu mieli pochodnie.
- Co kazałem Ci zrobić, chłopcze? - głos był znajomy. Należał do Antoine'a Benneta.

[Kuhin Acker]

-Kazałeś mi iść do zagajnika na zachód stąd. Nie raczyłeś mi jednak wspomnieć o tym wielkim cieniostworze tam żyjącym! Czy to w ten sposób chcieliście się pozbyć problemu? - Kuhin był wyraźnie zdenerwowany. Nie można było nazwać tego dnia udanym. Najpierw napotkał tego stwora, a teraz stoi tu jak kołek pod miejską bramą...

[Funeris Venatio]

- Nikt z nas nie wiedział, co się tam zalęgło. Informacje o "czymś" - tutaj wyraźnie podkreślił ostatnie słowo, dając do zrozumienia, że naprawdę nie miał pojęcia o czym mowa i tylko cytuje - dostałem niewiele wcześniej, niż twoja wizyta u mnie. Dlatego posłałem tam Ciebie. Rozumiem, że cieniostwór nie został zabity, a ty wróciłeś z niczym? - Jego głos był naprawdę spokojny i wyważony. Człowiek z doświadczeniem.

[Kuhin Acker]

Kuhin spuścił głowę - Nie miałem możliwości zabicia tego stwora. Moje umiejętności władania bronią, oraz uzbrojenie są zbyt słabe bym miał jakiekolwiek szanse w walce z nim.

[Funeris Venatio]

//No nie dałbym Cię zabić przecież, pomoc była przygotowana. Niestety nawet nie spróbowałeś nic wykombinować.

- Wpuść go. - Paladyn powiedział te słowa do strażnika. Furtka w bramie otworzyła się nieznacznie.
- Idź się przespać i zgłoś się do mnie z samego rana.

[Kuhin Acker]

//A co miałem wykombinować, z przeciwnikiem który mechanicznie jest kategorii II, a fabularnie wielkim pół-tonowym bydlęciem? Moja postać nie jest szaleńcem, który na każdego potwora rzuci się z okrzykiem bojowym na ustach...

-Dziękuję - młodzieniec rzucił ze wszystkich sił starając się usunąć nutki irytacji ze swojego głosu. Następnie ruszył w kierunku sowjego domu w podgrodziu w celu przespania reszty nocy. Był zbyt zmęczony, by przejmować się tym, co bractwo z nim pocznie. Jutro się tym zajmie. Teraz pragnął jedynie własnego łóżka.

[Funeris Venatio]

Noc minęła spokojnie.

//Miałem szczerą nadzieję, że będziesz chciał poznać okolicę. Jak wykorzystać drzewa, zarośla etc. Miałeś sporo możliwości chociażby rozejrzenia się wokół, sprawdzenia co może przydać Ci się w walce. A kilka rzeczy by się na pewno znalazło. Dodatkowo polecam czasem zwrócić uwagę jakiemuś Prowadzącemu na coś, co Tobie może się wydać pomocne. My jesteśmy przecież ludźmi i nie mamy zamiaru każdego zgnoić.
Druga sprawa: to jest kategoria II, fakt, ale to przecież oznacza tylko tyle, że nie zabijesz go ot tak sobie. Ataki normalnie nadal możesz wykonywać. Po prostu nie jesteś pewny, czy Ci się uda.

[Kuhin Acker]

// Wyobraź sobie taka sytuację: Jesteś młodym człowiekiem, który ledwo co nauczył się władać bronią. Na swoim koncie ma ledwie kilku bandytów i jednego wilka i jedno taru... Nagle na swojej drodze spotykasz wielkie bydlę, które bez problemu rozszarpałoby Cię na strzępy... Atakujesz je? Bo ja bym uciekał gdzie pieprz rośnie... Tu nie chodzi o to, czy pozwoliłbyś mi, czy nie. Czy byś mnie zabił czy nie. Po prostu coś  by było cholernie nie tak, jakby taki wyrostek zaatakował cieniostwora.

Kuhin wypoczęty następnego dnia udał się znowu do punktu rekrutacyjnego Bractwa ÂŚwitu. Z jednej strony, czuł się winny, z drugiej strony jednak wiedział, że nie miał możliwości zrobienia czegokolwiek. Może jakby miał więcej informacji wszystko potoczyłoby się całkiem inaczej. Teraz jednak nie było już sensu gdybać. Teraz miał usłyszeć swój werdykt. Nie przypuszczał, by ten miał być pozytywny. Przecież nic nie zrobił. Trzeba było jednak wysłuchać, co paladyn ma do powiedzenia.

[Funeris Venatio]

//Dlatego tam miałem przygotowaną pomoc. Zaraz po tym jak się oddaliłeś wpadło tam dwóch ludzi. Po prostu miałem to tak przemyślane, że ty musisz zrobić "coś", żeby oni się pojawili. No niestety odszedłeś od razu. Ale nic się nie stało, rozumiem. Wyrozumiały jestem i dostaniesz drugą szansę.

Antoine Bennet wysłuchał wszystkiego, co Kuhin miał do przekazania. Pokiwał głową ze zrozumieniem i dał mu kolejne zadanie. W następnej uliczce jest zejście do kanałów, gdzie też słyszano coś niepokojącego. Kuhin powinien wziąć pochodnię znajdującą się przy wejściu i zejść na dół. Musi sprawdzić, czy nie zalęgło się tam nic niebezpiecznego.
- Ruszaj szybko.

[Kuhin Acker]

Zaskoczony Kuhin podziękował paladynowi i z nowym zapałem ruszył budować swoją przyszłość. Miał szczerą nadzieję, że tym razem nie będzie to nic aż tak niebezpiecznego. Wszedł do uliczki i rozejrzał się za pochodnią oraz wejściem do kanału.

//Dzięki. Po prostu starałem się podejść do tego w miarę realistycznie...

[Funeris Venatio]

Pochodnia paliła się wewnątrz tunelu. Krata była zamknięta tylko na zasuwę, także bez problemów można ją było otworzyć. Schodków do kanałów było ze trzydzieści.

[Kuhin Acker]

Mężczyzna wziął do ręki pochodnię i odsunął zasuwę. Oświetlił sobie drogę i ostrożnie zaczął schodzić w dół. Serce znów zaczęło mu bić w piersi głośniej i głośniej. Aż się wolną ręką złapał za klatkę piersiową. Stąpał ostrożnie, by o nic się nie potknąć. Gdy był już na dole, rozejrzał się dookoła.

[Funeris Venatio]

Tunel w lewo i w prawo. Z tego w prawo śmierdziało jakby bardziej. Woda kapała z sufitu, ze ścian, zbierała się na posadzce i odpływała gdzieś dalej. Połączone odchody wszystkich możliwych ras, szczurów, kotów, psów, czy innych zwierząt trzymanych w mieście. Tunel miał cztery metry szerokości i dwa wysokości.