Pas i ostrogi #1 - Evening

[Evening Antarii]

Bestia zaatakowała i nawet nie zauważyłam (choć bardzo mocno poczułam) jak uderzyłam w ziemię. Wstałam dość powoli, starając się zrobić to z całych sił, a nie było łatwo. Wciąż nie otrząsnęłam się jeszcze z upadku. Zmobilizowałam się w końcu, by lepiej chwycić oręż i szybko wstać na własne nogi, by móc się bronić i zaatakować. Gdy zwierze zbliżyło się zdenerwowane, uderzyłam ponownie mieczem w jego głowę, raniąc boleśnie.

[Funeris Venatio]

Bestia zarobiła sporą szramę na pysku - od (teoretycznego) czoła aż po prawe oko. Krew polała się nawet gęsto, bestia cofnęła się o dwa kroki, ale zaraz ruszyła jeszcze raz. W ten sam sposób co poprzednio, chociaż minimalnie mniej pewnie i jakby z lekkim ociąganiem.

[Evening Antarii]

Przesunęłam się, mając waga na oku. Tym razem odskoczyłam w bok, po czym korzystając z jego powolnych ruchów - ugodziłam go w bok, lekko za żebrami. Krew trysnęła (być może z jakiejś tętnicy), plamiąc jasne futro zwierza. Jednym okiem sprawdziłam, jak radzi sobie mężczyzna.

[Funeris Venatio]

//Przy takich atakach staraj się opisywać nieco więcej szczegółów.

Pod wargiem ugięły się nogi. Padł na ziemię, chociaż jeszcze żył. Druga bestia również zaryczała przeciągle, dostając sztych prosto w paszczę.

[Evening Antarii]

Teraz zwierzę było mniej groźne - leżało z dziurą po ostrzu w bebechach i rozpłatanym pyskiem. Dychało ciężko przy okazji wydając trudne do zidentyfikowania dźwięki. ÂŚliniło się tak samo jak i przedtem, może nawet trochę więcej. Podeszłam więc z boku i ostrzem przejechałam mocno, rozcinając brzuch poziomą linią od rany przy żebrach do samych pachwin.

[Funeris Venatio]

Wzięło i zdechło. To drugie też. Z całej trójki mężczyzn jeden zmarł bez twarzy, drugi oklapł bez nogi, a trzeci się trzymał raczej nieźle.

[Evening Antarii]

Odetchnęłam z ulgą, gdy zobaczyłam, że tamten też sobie poradził. Nie było jednak aż tak kolorowo. Dwa białe cielska leżały martwe.
-Nic ci nie jest? Trzymasz się? Musimy pomóc twojemu koledze - odparłam z troską, po czym razem podeszliśmy do biedaka, który pewnie nawet nie był świadomy, co się stało. -Wygląda nieciekawie... Ale nie znam się na tym aż tak. Może trzeba będzie go gdzieś zanieść, by ktoś go lepiej opatrzył i podał jakieś leki... - mówiłam, przyglądając się na w pół owiniętemu kikutowi. Częściowo to tak jakby moja wina... stwierdziłam w myślach ze smutkiem.

[Funeris Venatio]

Kropit, bo tak się nazywał ten cały i zdrowy (swoją drogą, co za debilne imię? matka już od małego go nienawidziła?), razem z Evening dotarł do pierwszego posterunku Bractwa, gdzie oczyszczono ranę nogi i podano jakieś leki uśmierzające ból. Pani rycerz zameldowała się w Kapitularzu, a sam Marszałek Funeris Venatio chwalił ją i twierdził, że nie dość, że piękna, to jeszcze waleczna, odważna i gotowa do poświęceń.

WYPRAWA ZAKOÑCZONA POWODZENIEM!!!

Podsumowanie: Evening udała się do lasu, zabiła co miała zabić, pomogła komu miała pomóc i wróciła. Udowodniła, że pasowanie jej na rycerza Bractwa ÂŚwitu nie było przypadkiem.

Talenty:

Evening:

Aktywność: 1 złoty talent
Opisy: 1 srebrny talent
Walka: 1 srebrny talent
Bonus Rasowy: 1 złoty talent
Premia Pieniężna: 200 grzywien