Mirty - obudzenie Fausta

[Canis]

-  Niech będzie. - Powiedział poczmym charakterystycznie zagwizdał. Po chwili pojawił się młodzieniec, nastolatek. Stajenny wydał mu serię poelceń, a młody wyruszył. Po chwili zajechał z wozem i odpowiednio przysposobił konia do wozu. I było gotowe. Stajenny na zakończenie podszedł i wystawił rękę po zapłatę.

-  Więc na ile dni wypożyczacie mój wóz? Płatność z góry.

[Hagmar]

- Na trzy dni, ale 45 grzywien za dzień to jest skandal... - powiedział dając mieszek z odliczoną kwotą 135 grzywien - ÂŻeby na swoich własnych ziemiach tyle bulić za wóz... Marudził idąc w stronę przygotowanego pojazdu, gdy razem wsiedli hrabia smagnął konia i ruszyli ku Mirtom... Mirtą? Mirty...

[Progan]

- Wybacz, Aragornie... - zaczął niepewnie Progan - Nie na wszystko starcza pieniędzy ostatnim czasem. A nie mam stałego zatrudnienia...

[Hagmar]

- Nie szkodzi, ja neistety też mam ostatnio same wydatki. Jestem na minusie od dość dawna. W sumie to od zawsze. I chwała Ellmorowi że nie muszę pożyczać po bankach!

[Progan]

Hrabia a w długach? Mus chodzi o jakieś wielkie interesy i nakłady finansowe. Nie pytał jednak, bo nie wypadało. Spojrzał na Aragona, na jego plecy...

//: Masz skrzydła?

[Hagmar]

Spojrzał i nie zobaczył skrzydeł.

[Progan]

Tak, to było dziwne. Progan szybko odwrócił wzrok, spojrzał w koński zad. Tak. Koński zad miał ogon tam gdzie mieć powinien. Aragorn nie miał skrzydeł. To też był fakt. Spojrzał więc trochę wyżej, ponad końskie łby. Długo nie wytrzymał. Wybuchł
- Aragornie, wybacz moje pytanie, ale czy czarni draconi nie miewają skrzydeł?

[Hagmar]

- Mają, ale nieuwaga i kula ognia wrogiego maga mi urwała jedno. Drugie straciłem w walce z demonem, paskuda wypruła mi też flaki... brrr... do dziś mnie trzęsie jak sobie przypomnę.

[Progan]

Proganem wstrząsnęło na samą myśl. Zbladł. Nie powinien pytać się takie rzeczy. Teraz mógł pluć sobie w brodę. Dopiero po chwili dotarło do niego, że Aragorn mówił o demonach.
- Te plugawe istoty powinny zostać zesłane do Otchłani. Oby Zartat nie opuścił nas i dokonał dzieła Innosa... - powiedział i zamyślił się. Jednakże coś go trapiło.
- Tutaj na trakcie, jesteśmy bezpieczni? Mówiłeś kiedyś o jakiś... bobrach? Nie wiem kim są, mógłbyś mi przybliżyć tą historię?

[Hagmar]

- Cofnijmy się więc w czasie o jakieś... pięć, sześć lat. Sytuacja na Valfden robiła się dość gęsta. Pojawiały się drobne bunty, bandyci robili się coraz zuchwalsi i ktoś psuł dobrą opinię magom paląc kilka wsi i robiąc inne paskudne rzeczy, skrzaty szczały do mleka a wrzody na dupie sołtysa były winą czarodziejów z Gildii Magów, nieludzi itd. Były pogromy wampirów, elfów, krasnolódów. Na szczęście drobne. Ale i tak paskudne. - dracon sięgnął po małą manierkę i zwilżył usta Domenickową przepalanką po czym podsunął manierkę Proganowi, kontynuował. - Byłem wtedy Baronem Kadev, powołałem "Czarne Smoki". Oddział komandosów złożony z całej gamy istot i ras. Mamy nawet wilkołaczycę w zespole. Sprzątaliśmy długo i wytrwale aż trafiłem na trop havekarów. Powierzyłem to zadanie swojemu przyjacielowi Adamusowi Roydilowi. Ten niestety został pojmany i poddany praniu mózgu, jest taka roślina... grzyb w sumie. Czarcia Pieczara, robi z pamięci łajno ścierwojada. Osoba tym potraktowana uwierzy we wszystko. Na szczęście go uratowano. Poszliśmy się zemścić, tak też poznałem orka Mogula i swoją obecną narzeczoną. Gdy już pojmaliśmy osobę odpowiedzialną za napaść na Adamusa. jej oddział wpadł do miasta. Całą noc... NEGOCJOWALIÂŚMY bardzo intensywnie. I tak dowiedziałem się o Bobrach, wtedy byli zwykłymi przemytnikami. Dracon musiał sobie zrobić przerwę.

[Progan]

Progan kiwał głową i notował wszystko w pamięci. W miedzy czasie dostał jakiś napój. Pomyślał, że to woda. Zbliżył do usta, ale nim przechylił zdążył poczuć zapach... czystego spirytu. Zapach żarł nozdrza, człowiek musiał się odwrócić aby zaczerpnąć powietrza. Uśmiechnął się i oddał trunek. BOGOWIE, CO ONI PIJÂĄ?! Słuchał dalej.

[Hagmar]

- Za mocne? Wybacz. Wracając do opowieści. Ustaliliśmy że Adamus zajmie się havekarami. Jednak któregoś dnia... - zrobił pauzę, pociągnął łyka z manierki - Umarłem w łóżku. Tydzień po pięknym pogrzebie Valfden ogarnął chaos, doszło do pogromu magów. Nawet w Stolicy... zabijali nawet dzieci... havekarzy czyli Bober Commando stało się czymś w rodzaju kompanii handlowej. Wspierali buntowników. A ja? Obudziłem się rok później w jakiejś odosobnionej wiosce w górach.

[Progan]

- Ah, to takie buty! - odezwał się Progan
- Kiedyś słyszałem legendy o wiewiórkach, elfich buntownikach o wolność. Kiedy usłyszałem 'bobry' pomyślałem o czymś podobnym...

[Hagmar]

- Nie, niestety. Bobry to terroryści. Zlikwidowałem to zagrożenie tak jak i buntowników. Szybko i skutecznie. Wojna domowa... kto by pomyślał że dojdzie tu do czegoś takiego. Trzy lata trwała, ten kto mnie wskrzesił wiedział kiedy to zrobić...

[Progan]

Progan pokręcił głową. ÂŹle się działo na świecie. Wojny domowe, brat przeciw bratu, syn przeciw ojcu. To straszne zło. Progan zamyślił się. Często gdy się zamyślał, myślał głośno
- ÂŚwiat kroczy w ciemnościach. Połową znanego ludziom świata rządzi tyran i zastępy demonów. Tam gdzie armie te nie dotarły, zasiały strach. Cień padł na wolne państwa, zza gór, zza przełęczy spogląda zło... Brat rzuca się z sierpem na brata, a syn zabija ojca we śnie. ÂŚwiat kroczy w ciemności. Potrzeba nam iskry, od której zajmie się świat, zapłonie, zabłyśnie. Wierze, że bogowie nie pozwolą na zniszczenie tego czym się opiekują. I wierzę, że ta iskra, wyjdzie od nas. Bo jest ona w każdym z nas. Razem, możemy wiele... - pomyślał i powiedział. Zmieszał się. Powinien kontrolować swoje wypowiedzi - Wybacz... Czasem myślę głośno....

[Hagmar]

- Nie szkodzi. Tedd DeireĂĄdh, Czas Końca. Jak mawiały przepowiednie elfów; Zaprawdę powiadam wam, oto nadchodzi wiek miecza i topora, wiek wilczej zamieci. Nadchodzi Czas Białego Zimna i Białego ÂŚwiatła, Czas Szaleństwa i Czas Pogardy, Tedd DeireĂĄdh, Czas Końca. ÂŚwiat umrze wśród ognia, a odrodzi się wraz z nowym słońcem. Syn przeciw Ojcu stanie. Dwa orły w śmiertelnym boju się zetkną.

[Progan]

Progan otworzył szerzej oczy, lekko rozwarł usta. Aragorn był nie tylko osobą ludzką, szanującą prosty lud, ale także osobą wielce mądrą i obeznaną. Człowiek szybko się poprawił, zamknął rozdziawioną z podziwu gębę.
- Czytywałem kiedy jej proroctwa... Widzę, że są znane także i tutaj. Bardzo się cieszę, że poznałem Ciebie, Aragornie. To zaszczyt dla mnie - rzekł i skinął głową, po czym trochę się zarumienił wiedząc, że robi z siebie pośmiewisko. Jednakże nurtowały go wiedza Aragorna, sam chciałby się rozwijać.
- Gdzie znajdują się tutaj biblioteki? Takie publiczne, gdzie można poczytać mądre księgi i zapiski, dowiedzieć się czegoś...

[Canis]

Minęliście wszelkie zagajniki, zarośla i pustkowia. Ludzie spoglądali na was ze zdziwieniem. Kilka razy zdarzyło wam się minąć inne wozy zmierzające do Atusel. Z oddali dostrzegliście drewnianą tabliczką z napisem "Mirty". Za nią w oddali pośród pól i lasu dostrzegliście zabudowania w formie młynów i sulosów. im ralej tym częstotliwość budynków się zwiększała, dostrzegliście w końcu zagęszczone paręnaście budynków w jednym miejscu, a droga prowadziła was na główny plac między budyneczkami.


Mirty



Niewielka wioska licząca 200 mieszkańców. Wioska jest położona mniej więcej na wschód od Bractwa ÂŚwitu - (5 godzin pieszo idąc szlakiem), w Hrabstwie Kevan, dystrykcie Peran, gminie Kallar . Miejscowość ta można by powiedzieć, że jest "samowystarczalna". Posiadają własną karczmę "Dziarskie Kaczątko", mieszkańcy zajmują się uprawą roli, pojedyncze osoby zajmują się zielarstwem, myślistwem. Miejscowość jest otoczona z jednej strony lasem, z drugiej są pola uprawne mieszkańców. Jest to piękna, urocza wieś, w której nie jeden człowiek chciałby dożyć starości w ciszy i spokoju. Nieopodal wioski w lesie, znajduje się stary cmentarz, pozapadane groby, zniszczone kapliczki... rzadko odwiedzany i nieużywany obecnie do pochówków, jednak jako że znajduje się w lesie, myśliwy oraz zielarz, często zachodzą w pobliże na poszukiwania.

[Progan]

- Mirty - przeczytał Progan dając Aragornowi poznać, że jest czytaty, a jego zapytanie o bibliotekę nie było czczymi przechwałkami.

[Hagmar]

- Co powiesz na dostęp do moich prywatnych zbiorów w Crack De Tacticu? Mej zimowej rezydencji. To w sumie potężna twierdza ale ma wygodne kwatery. Dracon poprowadził wóz pod miejscową karczmę, zaparkował i zszedł z wozu. Frodo śpiący na pace przebudził się i podbiegł do Aragorna.
- No, to zajrzyjmy do środka.