Pułapka na myszy

[Canis]

- Wozu nie możemy zostawić i iść sobie po konia. W czwórkę dali byśmy radę go może ciągnąć... Z kolei ktoś może się okazać na tyle odważny by pójść do rozwalonego wozu i pożyczyć ich konia, w końcu w tym momencie nie jest im potrzebny... Ale i tak troje z nas musiała by zostać i pilnować wozu, z kolei samotna przeprawa na szlaku pełnym pułapek zasadzek, a na dodatek dzikich bestii to ryzykowna zabawa... Ja się nie udzielam, Lucjan decyduje co robimy!

Powiedział Salazar i szczwany wiedząc, ze tylko on potrafi upuszczać krew, zabrał się za to.

//Jeżeli potraficie zbierać trofea, to proszę bardzo, jeżeli nie, to wam podbiorę  . Biorąc trofea radze pamiętać o tym w jaki sposób zabiliście zwierzę, jeżeli doszczętnie "wyparowaliście" łeb stwora, to oczywiście kłów nie będzie itd... gdy pozyskujecie trofea opisujcie co, z czego i ile pozyskujecie...

//Lucjan, gratuluję pięknego opisu walki, masz u mnie plusik . Oby tak dalej.

[Lucjan Vilfild]

-Nasz rumak pewnie uciekł za daleko, więc raczej nie ma sensu go szukać. Jeśli pożyczymy zwierzaka od tamtych i dociągniemy tam z jego pomocą nasz wóz, to i tak będziemy mieli jednego konia i dwa pojazdy. Mówię to z bólem, ale najlepiej będzie chyba zostawić tutaj to wszystko i zanieść dalej samo koło. Gdy dotrzemy do kopalni pożyczymy może jakiegoś konia od nich i wrócimy po ten wóz w drodze powrotnej do Atusel. Trzeba założyć, że nikomu nie będzie się chciało kraść tych sideł do naszego powrotu.

//

[Nawaar]

- Mi tm wszystko jedno, ale nie lepiej wrócić się do miasta i stamtąd wziąć konia?. Krasnolud powiedział podnosząc przyłbicę. - Trójka nas zostanie i zabezpieczy teren.

[Lucjan Vilfild]

-Stracimy za dużo czasu. Bierzemy koło i idziemy dalej.
Powiedział podchodząc do wozu i wygrzebując spomiędzy sideł koło, które mieli dostarczyć do uszkodzonego konwoju.
-Jakby nie patrzeć, to tylko sterta żelastwa, a tym traktem podróżują chyba tylko konwoje do kopalni... Nie licząc tych kłusowników. Będziemy nieść to razem.
Powiedział do Kharima podając mu trzymane przez siebie koło, we dwóch pewnie nawet nie poczują jego ciężaru.

[Nawaar]

- Nie widzę problemu. Pomogę Ci, ale niech ktoś wypatruje z przodu ścieżkę, żebyśmy na coś nie wpadli. Mówiąc, to zdążył chwycić drugą część koła i dosyć solidnie podnieść. - To, co ruszamy?.

[Canis]

Salazar oprawiał więc zwierzęta, gdy pozostali rozmawiali. sięgając po niewielki nóż zaczął od usunięcia płynów z organizmu zwierząt, ułożył je na ziemii i wyjmując puste flakony zaczął nacinać główne żyły, oraz tętnice wilków zlewając krew. Oprawił tak wszystkie 4 wilki i chował flakony.

Pozyskuję:
20 litrów krwi wilka

Następnie trzymając nożyk zabrał się za pozostałą część oprawiania zwierząt. Otworzył paszcze 3 wilków i podwarzając kły w dziąsłach wyrywał je i chował do pojemniczków, następnie przyjrzał się łapom i wbijajac ostry nożyk pod poduszki łap podważał całe pazury wydobywając je skrzętnie i chowając do osobnego pojemnika. Na koniec wziął się za skóry. Zaciął skórę głęboko przy szyi dookoła głowy, następnie na podbrzuszu zrobił głębokie cięcie, by wkońcu zaciąć na czterech łapach oraz przy ogonie. Tak zaciętą skórę zdejmował niczym płaszcz, czy kamizelkę z ciała wilków pozyskując skóry wilków.

Pozyskuję:
64 pazury wilka
8m2 skóry wilka
12 kłów wilka


- Lucjan, po naprawieniu koła to my idziemy szukać pułapek i kłusowników, nie interesuje nas już konwój do kopalni. Ale masz rację, to nadal będzie 1 koń i i tak nie wrócimy do Atusel. Gdybyśmy jednak pojechali do kopalni, zostawili byśmy nasz wóz na 16 godzin, nie sądzę, by została z niego chociażby jedna drzazga...

- Kharimie, jedna osoba spacerująca do miasta na szlaku gdzie grasują bandyci i kłusownicy to jak wydanie na siebie wyroku...

Woźnica nastolatek miał z was ubaw po pachy. Gwizdnął raz, zawołał konika po imieniu parę razy i zagwizdał raz jeszcze, aż klacz przyszła z lasu gotowa do dalszej pracy. Wziął resztę liny, której nie zużył Salazar i sam skonstruował prowizoryczną uprząż dla konia, po czym przyczepił ją do wozu.

- Możecie skończyć i lecieć dalej? Dziewczyna na mnie czeka, a wy, stare pierdziele nic nie potraficie, wielcy ochotnicy straży górniczej też mi coś.

Powiedział z kpiną w głosie na temat całej czwórki.

[Nawaar]

Kharim miał już przypierdzielić gówniarzowi, ale się uspokoił. - Cały ten czas mogłeś go zawołać, a siedziałeś na ziemi, a teraz się z nas nabijasz, bo chcieliśmy coś zrobić.

[Canis]

- Dojrzewa... taki wiek krasnoludzie. Starczy tego. To co Lucjanie, idziemy dalej?

[Lucjan Vilfild]

Lucjan natomiast, chociaż opanowany, przypierdzielił gówniarzowi. Podszedł bliżej i z nie tęgą miną zdzielił chłopaka w tył głowy otwarta dłonią. Woźnica poczuł uderzenie, chociaż Vilfidl uważał by nie okazało się za mocne. Nie chciał mu przetrącić niczego pod czaszką, bo jego głowa mogła im się jeszcze przydać. 
-Prowadź lepiej, to może zarobisz na premię.
Powiedział odbierając koło krasnoludowi i umieszczając je ponownie na wozie.

[Nawaar]

Krasnolud zaśmiał się głośno na reakcję Lucjana. - Zasłużył sobie chłystek. Dobra lećmy, bo mnie łapy swędzą żeby też kogoś uderzyć, a z takiej rękawicy mógłbym komuś klepki poprzestawiać w głowie. Rycerz spojrzał się na woźnicę.

[Lucjan Vilfild]

-Ha, ha. Dziwne słowa, jak na świętobliwego paladyna. Na drodze na pewno zostały jeszcze jakieś pułapki, więc trzeba uważać.
Powiedział i zajął swoją dawną pozycję przy lewym boku wozu. Z głową wbitą w podłoże szedł uważnie lustrując teren i starając się na nic nie nadepnąć. Cały oddział ochotniczej straży górniczej ruszył w dalszą drogę.

[Nawaar]

- Skąd wiesz, że jestem paladynem tak w ogóle, w sumie nikt się tutaj nikomu nie przedstawiał lubię taką anonimowość, ale twój cios mi się podobał. Krasnolud uśmiechnął się i ruszył, do prawej strony wozu również wpatrując się w ziemię, żeby znowu nie zostać unieruchomiony a nawet ranionym w końcu i ta zbroja wszystkiego nie wytrzyma.

[Canis]

Woźnica z ewidentną odrazą spojrzał na was obu, a w jego oczach wręcz można było wyczytać co o was myślał: Tępe osiłki, zero wyobraźni i kreatywności, nie ma co się dziwić, że te służby to istne dno. Ale niczego nie powiedział stał z wozem nieruchomo dalej.

Gdyście szli i szli uważnie przyglądając się i rozglądając za pułapkami doszedł was hałas. woźnica zaalarmowany hałasem pośpieszył konia zmuszając was do szybszego spacerku. z oddali zza delikatnego wzniesienia drogi doszedł  as obraz istnej bitwy. Rozwalony wóz stojący na skraju lasu ze zniszczonym kołem w żelaznej pułapce na duże zwierzęta, zostawał ostrzeliwany przez oddział szturmowy wiewiórek. Z takiej odległości nie jesteście w stan ie ocenić liczebności wiewiórek, lecz 6 strażników broniących wozu nie robiło nic innego jak chowało się za pawężami odbijając grady pocisków.

//btw. Lucjan, nie szkoda było talentu do nauki, skoro nie posiada się takiej broni jak długi łuk?

//Odległość od miejsca wydarzeń: 40 metrów

[Nawaar]

Kharim wzdrygnął się, kiedy woźnica przyspieszył do przodu. Krasnolud nie miał wyjścia i musiał truchtać równo z wozem, lecz gdy zobaczył całą scenkę jaka działa się, przed jego oczyma nie mógł uwierzyć, że takie sytuacje mają miejsce. Nigdy nie widział, tyle wiewiórek w jednym miejscu, które akurat zbiegiem okoliczności wybrało na cel wóz z towarem i konwojentów go ochraniający. Rycerz nie wiedząc, co robić bo tu on nie decydował zwrócił się do Lucjana z prostym, a konkretnym pytaniem. - Co, teraz mamy robić?.

[Lucjan Vilfild]

//To na przyszłość.

//O jakich wiewiórkach mówimy?

[Canis]

Wiewiórka

//O takich

[Lucjan Vilfild]

Lucjan zamknął oczy i po chwili znów je owtorzył. Nie, to nie było przewidzenie. Dla pewności spojrzał jeszcze na towarszyszy. Woźnica dalej był obrażony, a pozostali zdawali się być równie zdziwieni jak on sam. W rankingu najdziwniejszych rzeczy oglądanych przez najemnika w ostatnich miesiącach ta scena zajmowała niewątpliwie pierwsze miejsce, bijąc na głowę nawet to, co zdarzało mu się widzieć w Pakcie podczas jego krótkiego pobytu w tym miejscu. 
-Raczej nie widzę nas pod tym ostrzałem. Najpierw trzeba dać znać tym ludziom, że tu jesteśmy. Krasnoludzie... Potrafiłbyś wysłać do nich ten świetlisty pocisk, tylko tak żeby ich nie zranił. Wtedy by nas zobaczyli. Później się do nich zbliżymy, albo może oni podejdą do nas z tymi swoimi wielkimi tarczami. Wiewióry powinni odstąpić, gdy zobaczą posiłki.
Albo i nie. Coś się wtedy wymyśli.

[Talia]

- Może by tak pójść lasem i "od tyłu" zobaczyć ile ich jest i móc wymusić dwa fronty wiewiórom do ataku. schowamy się za Kharimem i będzie odbijał pociski!

[Canis]

//Widzę jak czytacie statystyki potworów. Nikt nie zadał sobie trudu, by przyjrzeć się zasięgowi rzutów orzechem czy kamykiem prawda?

- Są daleko od nas, 40 metrów to za dużo by zobaczyć dokładnie atakujących. Możemy spokojnie się przybliżyć na krótszą odległość i przyjrzeć się liczebności z odległości chociażby 5 metrów.

Powiedział jaszczur i dał znak woźnicy by jechać dalej po prawej stronie szlaku, nie środkiem.

Przemierzyliście 30 metrów, kiedy mogliście pozostać poza zasięgiem precyzyjnych ataków. Przyglądając się koronie drzew zauważyliście, że są tam aż 3 wiewiórki wraz z zapasami amunicji w postaci owalnych kamyków. Wiewiórki zwinnie skakały po gałęziach chcąc zbliżyć się do was oraz unikać ewentualnych ataków z waszej strony. Szybkosć ruchów oraz neiwielkie rozmiary utrudniały jakiekolwiek działania.

//Jeżeli zaczniecie atakować, proszę nie opisywać efektów waszych działań. Pamiętajcie o tym jakie macie bronie przy sobie i jakie mają zastosowania nie tylko w walce bezpośredniej z przeciwnikiem.

3x Wiewiórka

//Wiewiórki są na wysokości 2,5 metra od ziemi, po skosie od was odległość do wiewiórek wynosi 14 metrów.

//Mam zjazd na uczelni w ten weekend. będę w godzinach wieczorny, jutro dopiero od 19.30, zaś w sobotę i niedzielę po godzinie 17tej (mogę pojawić się także o 12-14 na jakieś pół godziny, jeśli wykładowca okaże łaskę i uwierzy w głód studentów i to nie głód wiedzy...)

[Nawaar]

Kharim ruszając za woźnicą zauważył wiewiórki skaczące po drzewach w celu zaatakowania towarzyszy odruchowo sięgnął za tarczę i kiścień, jak na rycerza przystało rzekł. - Chowajcie się za mną, a nic złego nie powinno, się wydarzyć. Krasnolud sam nie wiedział, chyba co mówi. Wiewiórki nie stanowiły chyba tak poważnego zagrożenia, ale skąd on mógł to wiedzieć.