ÂŚledztwo II - Wywiad środowiskowy

[Kenshin]

- Witaj, mości krasnoludzie ładne cacka tutaj masz. Ork jeszcze raz, tym razem rzetelniej się rozejrzał po całym sklepie i wrócił do rozmowy. - Do, rzeczy winien jesteś nam przysługę.

[Canis]

- ÂŻe co?! Co pan mi insynuujesz! ÂŻe niby kogoś oszukałem?! WYNOCHA! - wkurzony na tekst bycia winnym przysługi wrzeszczał. Po chwili odsłonił pistolet skałkowy osadzony przy jego pasie.

[Kenshin]

Ork nie cofnął się nawet na milimetr, można rzecz że był gotów na śmierć.. - Mości krasnoludzie, jesteś nam winien przysługę, za uratowanie twojego brodatego dupska, przed zbirami Malahara. Mówi Ci to coś!. Kenshin nie wytrzymał i krzyknął.

[Canis]

- Sam potrafię się bronić i nie będzie mi szczyl mówił co ja muszę!- Powiedział chwytając za pistolet, był naładowany i celuje w kenshina.

- A wy co, jak takie przekupki, który co komu winien. Krasnoludzie wybacz temu nieokrzesanemu instrumentum vocale. - powiedział i żartobliwie mrugnął do krasnoluda, a na Kenshina spojrzał by się nie denerwował. - Rzeczywiście zostaliśmy napadnięci idąc tutaj, a jeden z rabusiów mówił coś o tobie i nadmienił, że za dużo wiesz". Ponad to co powiedziałem, dostarczono nam informacji, ze sporo wiesz o Traumacie Malahar, a trabliny będące w grupce, która chciała ciebie napaść, także wskazują na zleceniodawcę właśnie z tego kręgu. Co ciekawsze - przybywamy tutaj w zbożnym celu pomocy komisarzowi Hertlingowi w śledztwie. Powiedział, ze możesz mieć ważne, szczególne informacje, które będą pomocne.

- Przynajmniej ktoś, kto potrafi komunikować się na przynajmniej minimalnym poziomie kultury. Wiedza kosztuje, a nie wyglądacie mi na kogoś, kto by posiadał choć jedną grzywnę, by za każde słowo taką mi dać.

[Kenshin]

Ork miał dość słuchania obelg. - Następnym razem sam wpuszczę bandziorów, żeby zrobili Ci z tyłka jesień średniowiecza. Gadaj, co wiesz niziołku. Skoro znasz nasze zamiary i dla kogo pracujemy. Mów zatem, bo grosza i tak nie uzyskasz, a możesz więcej stracić niż w twojej małej główce może się wydawać. Twój wybór. Rzekł ork stanowczo i spojrzał się groźnie.

[Canis]

- Wynoś się gburze nim cie zabiję, a jeżeli spróbujesz mnie tknąć, to żywym i tak miasta nie opuścisz. A teraz - wynocha. - nadal trzymając broń wycelowaną w prost w ciebie...

[Kenshin]

Ork już ochłonął. - Dobra panie szanowny krasnoludzie, Ty tutaj rządzisz zatem opowiesz nam, co nie co w końcu jak zauważyłeś z monetami u nas krucho. Wyraź trochę dobrej woli za to, że uratowaliśmy Ciebie przed napadem. Kenshin zaczął dobierać słowa rozważnie, czuł że nie ma sensu się wywyższać i być dumnym przynajmniej w tej chwili.

[Canis]

- Nie uratowaliście tylko powalczyliście, mnie nie trzeba ratować, daje sobie radę. Ale mogę wykazać szlachetny czyn i wam pomóc. Chcecie wiedzieć kim jest Traumata Malahar... często przychodzi tutaj ze swoimi łupami. Wiele razy zgłaszałem to straży, lecz nie są w stanie pociągnąć go do odpowiedzialności, stale oddają mi te jego kamienie, bo bez podejrzanego nie mogą ciągnąć za nim konsekwencji, a też mnie jako jednej ze stron postępowania nie mogą niesłusznie karać rekwirowaniem, no ale to was nie obchodzi pewnie. To właściwie wszystko co wiem. - odpowiedział szczerze, znużonym głosem chcąc sie was pozbyć i wrócić do swoich spraw.

- Dobrze... no to my będziemy się chyba zbierać, ciekawe rzeczy nam powiedziałeś, cenne.

[Kenshin]

Adept wysłuchał dokładnie to, co powiedział krasnolud. - Dziękujemy i do zobaczenia. Ork opuścił sklep Roksa i zwrócił się do towarzysza. -Słuchaj ruszamy dalej, czy odpoczniemy w karczmie?. W końcu, co bądź zastała nam noc, a coś czuję że spotka nas nie jedna jeszcze potyczka. Kenshin opowiedział o zmartwieniu toczącego jego umysł.

[Canis]

- Jak chcesz to zostań, ja jadę, nie będę kwitł tutaj wieki, wolę trochę przecierpieć i iść się dalej uczyć. Jadę do Ombros, jest pode drogą do Mirty. - Powiedział i wsiadł na koń. Chciał ruszać i kończyć śledztwo jak najszybciej. Skoro bandyci grasują i chcieli zabić Roksa, to co, jeżeli innych także chcą zlikwidować? Takie myśli kotłowały się w jego głowie, gdy ruszył na przód, by opuścić Ekkerund i ruszyć na szlak wyjazdowy, a potem kierunkowskazami gnać do Ombros co sił w końskich kopytach.

[Kenshin]

- Mate!. Znaczy zaczekaj, ale twój lud jest nie cierpliwy, a myślałem że jest to domeną orków w którego zostałem zamieniony. Kenshin wsiadł, na konia i ruszył za radnym co go w gorącej wodzie kąpali. W końcu wyrównał z nim szyk. - Możesz mi o sobie opowiedzieć? i tak mamy sporo czasu nim dotrzemy do kolejnego celu.

[Canis]

- Nie mam swojego ludu, moja rasa albo mój gatunek, zależy co masz na myśli, bo naszych gatunków parę jest... dominują zielone, czasami czerwone, biel i czerń to absolutne ewenementy, a błękitu dawno ja nie spotkałem, ale też są... Musimy dotrzeć jak najszybciej, zaatakowano Roksa, bo dużo wie, co jeżeli innych także zaatakują albo już zaatakowali? - Powiedział Salazar.

- O sobie? Nie wiele ci powiem. Gdy lisz Canis Eisenheim wytępił maurenów, którzy zniewolili nasz gatunek na wyspach Goofy'ego, a później 90% naszej populacji tam będącej, od tego momentu zaczęła się moja wędrówka, zaczynając od ucieczki i zwykłych prac codziennych, do momentu, keidy trafiłem tutaj, na Valfden, powiedziałem sobie, ze wrócę do zawiłej historii przodków, sięgającej jeszcze Wielkiej Wojny i przywdzieję swe dawne nazwisko, wraz z herbem. lecz jeszcze nie czas na taki ruch... A ty? jaka jest twoja przeszłość?

Podróż mijała długo i niezwykle powoli, lecz dobiegała końca, dotarliśmy do Ombros.

- Co teraz? masz tą notę gdzieś? Wybacz, nie słuchałem Georga, nie lubię jego zakazanej gęby.

[Kenshin]

- Opowiedziałbym Ci, o sobie ale już dojechaliśmy a o takich rzeczach, które ja robiłem lepiej nie mówić głośno. Dziękuję również za opowiedzenie mi o sobie ja odwdzięczę się tym samym później. Tak zmieniając temat, co masz do Georga wydaję się w porządku?. Ork zastanowił się nad kolejnym celem. - Teraz szukamy gościa o imieniem Eker, który prawdopodobnie przesiaduje w pijanym smoku.

[Canis]

- Zwyczajnie nie przepadam za nim.

Powiedział Salazar zmierzając do Karczmy "Pijany Smok".


Ombros



Stolica gminy o tej samej nazwie. Jeszcze jakieś 15 lat temu była to zabita dechami wieś rybacka w pobliżu Kruczego Gniazda, zamku górującego na okolicznymi terenami. Po odkryciu portalu do Tinriletu miejsce to zyskało drugie życie. Leżąca nad wielkim jeziorem osada stała się w krótkim czasie punktem przeładunkowym wszelkich egzotycznych towarów i gości. Teraz jest to lekko ponad 8 tyś. miasteczko z słynną karczmą "Pijany Smok" która jest pierwszym kulinarnym przystankiem na drodze do tego orientalnego świata.

[Kenshin]

- Każdy, ma swoje powody. Skomentował krótko i ruszył, za towarzyszem do karczmy. - Muszę przyznać, że ładnie tutaj nie daleko jest teleport do mojej krainy, lecz najpierw musiałbym zrzucić klątwę ciążącą na mnie, ale to stare dzieje. Dobra koniec gadania właźmy do środka.

[Canis]

Zatem weszli do karczmy by się rozejrzeć.


Karczma "Pijany smok" na ogół była bogatym w gości przybytkiem, chociaż ostatnio gości było odrobinę mniej z wiadomych wszystkim względów. Wchodząc do karczmy zauważyliście, że jak rzadko była tam tylko 4 osób, w tym karczmarz i 3 gości. Jeden stał przy barku, widać że brakło mu alkoholu we krwi, dwóch pozostałych siedziało przy wejściu, popijało wodę i zajadało obiad.

[Kenshin]

- Już wiemy, do kogo zagadać. Kiwnął głowę w stronę człowieka, przy barze i podszedł do niego zagadać. - Witaj mości panie. Pochodzimy z daleka i nie ma kto się z nami napić. Pan wydaję się przyjazny, czy reflektujesz napić się z nami gorzałki?.

[Canis]

- A to lej! Jestem Eryk. A wy to?- powiedział podstawiając swoją, pustą szklankę.

[Kenshin]

- Proszę bardzo. Ork rozlał, każdemu solidną szklane okowity. - My panie, ja jestem Grom, a mój łuskowaty przyjaciel Syriusz. Cóż ork musiał wymyślić imiona, żeby nas nie wykryto liczył na to, że Salazar się nie obrazi i nowe imię mu się spodoba.

[Canis]

Salazar wraz z Erykiem spojrzeli po sobie i na Kenshina, który lał powietrze do szklanek. Karczmarz tylko przyglądał się temu co się dzieje.

//Nie widzę nigdzie, żebyś miał gdziekolwiek własną, przyniesioną wódę. Jeżeli się mylę to proszę, abyś mi pokazał, gdzie jest informacja o zakupie tejże okowity.

Salazarowi imię się spodobało i rzucił 10 grzywien na blat przed karczmarzem.
- Daj coś mokrego i odkażającego, epidemie panują, musimy się wszyscy troje odkazić... tyle wódy, na ile tych grzywien starczy. - Powiedział i chwilę później karczmarz przyniósł trzy flaszki jakże ciekawe, bowiem zdobione nazwą tejże miejscowości na butli.

1022 - 10 = 1012 [Grzywien]