Rodzinna waśń - Powrót pradziada...

[Mohamed Khaled]

Dobrze... - skłonił głowę. Zagwizdał do swego człowieka. Zbierz wrony. Mamy zadanie... - po czym wsiadł na swego czarnego mustanga. Według twej woli, mamy się spotkać za tydzień? Możemy to obskoczyć w trzy dni. - widać, że nie chciał Cię opuścić na długo. Czyżby wolał chłopczyków? A może chciał się szczyć tym, że jako pierwszy mógł z tobą rozmawiać...

[Rakbar Nasard]

- Nie. Ja zjawię się tutaj dopiero za tydzień. Liczę na ciebie, sługo. To ważne zadanie. Towar ma być dowieziony w całości! - mówił sącząc wino.

[Mohamed Khaled]

Dobrze panie... - Posmutniał wielce, jednak chyba wolał chłopczyków. Czternastu czarnych jak wrony - stąd ich nazwa - ludzi zniknęło za górami, mknąć ku słońcu które miało zanieść, i które o poranku przynieść miało krwawe żniwa... Coś jeszcze panie? - zapytał jakiś pachołek. Młody mężczyzna, koło 19 lat.

//Rakbar... Dobre rozwiązanie Miałem pisać właśnie, że świat jest wasz. Ja tylko kieruje poszczególnymi wątkami

[Rakbar Nasard]

- Powiedz, czy jest w pobliżu więcej mych sług?

[Mohamed Khaled]

Tu w obozie jest jeszcze dwudziestu ludzi. No i oczywiście niewolnice. Chcesz jedną? Chyba musi Ci brakować kobiecego ciepła po tylu latach... A wracając, z 20km stąd na północ powinien być jeszcze jeden obóz. Jakoś tak koło setki naszych tam stacjonuje.

[Rakbar Nasard]

- Przynieść.

[Nawaar]

Kharim siedział w milczeniu w końcu nie mógł się odezwać nie proszony, ale miał pewne wątpliwości. Zapomnieli o mnie?. Nadal trzeba będzie cicho siedzieć.

[Mohamed Khaled]

//Jedziemy z postami, a biedny Kharim siedzi cicho

Pan chce dziewki! Przynieść mu! - Rzekł do swych kolegów. W trybie natychmiastowym pobiegnięto po kilka niewolnic. Oto i one. Serenia, Alianna, Kali i Menver. Którą chcesz? A może wszystkie? - zapytał wskazując na cztery niewolnice, które przed tobą klęczały. Jedna z nich popatrzyła na ciebie okrutnym, ale także błagalnym wzrokiem. A co z sługą? Skoro jest Ci wierny, nie stanowi zagrożenia. Dać mu strawę?

[Nawaar]

Krasnolud ciągle, tylko myślał. Nie chcę oglądać, tego jak mag będzie się zabawiał. Wolałbym zginąć niż, to oglądać.


// Nie mam wyjścia

[Rakbar Nasard]

- "W sumie, co mi szkodzi, przynajmniej nie będziesz chodził głodny". - mówił w stronę Kharima, skutecznie powstrzymując uśmiech. - Przyda mi się jeszcze sługa. Jak przyniesiesz żarcie, to postaw mu na podłodze i wyjdź.

[Mohamed Khaled]

Dobrze... - pobiegł do osoby od zapasów. Zaniósł ją do osobnego namiotu. Potem przyszedł do was. Strawe tam gdzie kazałeś panie postawiłem, tyle że w prywatnym namiocie. Dziewoje także. Straże wysłałem na patrol, nikt wam nie będzie przeszkadzał.

[Rakbar Nasard]

Mag opuścił namiot przywołując uprzednio do siebie swojego kompana, krasnoluda Kharima. Wszedł do prywatnego namiotu, gdzie znajdowały się niewolnice i strawa. Będąc w pomieszczeniu z Kharimem i czterema niewolnicami, rzekł:
- Stój przy wejściu i nasłuchuj. Jak ktoś będzie w pobliżu, zaszczekaj. - powiedział, puszczając oczko do kompana, by nie obraził się na te obelgi. Nie wiedział na ile może tym kobietom ufać.
- Jak trafiłyście do niewoli? Dużo was tu jest? - mówił, siadając przed nimi. Starał się wypaść jak najbardziej poważnie, ale dobrodusznie.

[Nawaar]

- Tak jest panie. Powiedział, do człowieka i opuścił namiot stał na zewnątrz nasłuchując wszystkiego i znowu zaczął rozważania w swojej głowie. Kiedy, to usługiwanie się skończy świerzbi mnie, żeby powalczyć. Tracę cierpliwość.

[Mohamed Khaled]

Ty nie jesteś jak oni. Kim jesteś? Zapytała jedna z nich. Koło 30 niewolników, w tym 21 niewolnic. - popłakała się. - Straciłam tu syna, miał zaledwie miesiąc... - przytuliły ją. - Jak to jak? Porwali nas.. - odezwała się druga. W tym czasie Kharim coś poczuł. Jakby obecność kogoś martwego.

[Nawaar]

Kharima intuicja dała o sobie znać. Wyczuwał, coś złego nie daleko jego i namiotów, lecz on nic nie mógł zrobić w końcu musiał jeszcze udawać, do czasu wywołania walki. Paladyn patrzył się cały czas przed siebie, czekał aż coś podejdzie bliżej, być może w końcu zauważą maszkarę ludzie w obozie a jak nie to sam się ją zajmie.

[Rakbar Nasard]

- Kimś więcej. Przypuszczam, że niebawem rozegra się tu rzeźnia. Możecie zostać w tym namiocie, ale nie gwarantuje wam, że będziecie tutaj bezpieczne. Był tutaj w obozie niejaki Dexter? Gdzie go spotkam? Opowiedzcie mi o nim trochę. Mówcie coście posłyszały.

// Możesz pokazać statystyki bandytów w obozie? Z pewnością mogłem ocenić w co są np. uzbrojeni.

[Mohamed Khaled]

Intuicją Kharima coś coraz mocniej szarpało. Hmm... Było tu dwóch magów, nie wiemy jednak jak się zwał. Taki twojego wzrostu panie, czarne długie włosy i czarna szata. Drugi w bordowej. Z tego co słyszałam, rozdając napitki to mają fortecę gdzieś na północy. Jakieś 30km od grobowca jakiegoś dziadka. Nie zrozumiałam wiele.

Takich 6
A reszta, czyli 14 - takich

[Nawaar]

Kharima zaczęło coraz mocniej szarpać, może się to źle skończyć. Rakbar streszczaj się kuźwa bo to, się źle dla nas skończy. Ciekawe, co to jest takiego odczucia dawno nie miałem musi to być coś silnego. Krasnolud dalej się zastanawiał, nie mógł nic powiedzieć ani ostrzec towarzysza, żeby chociaż go na chwilę zawołał, w końcu z namiotu nie płynęły dźwięki rozkoszy, ani nic z tym powiązanego, więc czekał dalej wsłuchując się w swoją intuicję.

[Rakbar Nasard]

Mag uchylił lekko ścianę z materiału i wyjrzał za namiot, szacując swoje szanse. Określał ilu bandytów jest przed namiotem i czy są oni blisko siebie. Jednocześnie spojrzał na Kharima, próbując cokolwiek wyczytać z jego twarzy. Dał mu znak ręką, by wszedł do namiotu.

// Podaj mi dokładny opis obozu. Czy jest palisada? Ile mniej więcej namiotów liczy obóz (chodzi mi przede wszystkim o gęstość położenia przeciwników - czy są np. przy ognisku obok siebie) Ile bandytów jest blisko (do 5 metrów) mojego namiotu? Czy niewolnicy stoją na zewnątrz - widać ich?

[Nawaar]

Krasnolud wszedł, do namiotu i zaczął zdawać relację. -Słuchaj coś mi tu śmierdzi trupem, o ile wiesz o czym mówię. Coś złego się czai nie daleko wyczuwam, tego czegoś obecność i to nie byle szkielet takiego czegoś dawno nie odczuwałem, a nie raz już z nie umrzykami walczyłem. Kharim powiedział wszystko, co wyczuł nie przejmował się kobietami w końcu były w potrzebie. Dlatego również im chciał pomóc. - Musimy to jakoś rozegrać, ale spokojnie oni mają łuki i kuszę tu nas mają. My w sumie władamy magią, lecz też nie możemy za bardzo szarżować w końcu nie mam zbroi. Tutaj paladyn spojrzał na swoją koszulę i spodnie.