Kurwy, wino i domino!

[Adaś]

-Myślę że coś by się znalazło...

Adamus nie skończył swej wypowiedzi gdyż nagle otoczyła was grupa elfek. Były to jedne z najpiękniejszych przedstawicielek tej rasy jakie widzieliście. Złapały one was za ręce i zaczęły powoli ciągnąć za sobą w kierunku pewnego przybytku który znajdował się nie opodal.

[Zeleris Flamel]

Grupa kobiet ciągnąca ciągnąca go, wraz z towarzyszami, w kierunku jakiegoś budynku mogła oznaczać kilka sytuacji. Po pierwsze, elfki mogły być pannami lekkich obyczajów z dość... agresywną strategią marketingową. Nie ma, że nie, masz skorzystać z usług! To czasem spotykało się pośród nawiedzonych kapłanów i wędrownych handlarzy, ale wśród kurtyzan było względnie rzadkie. One raczej przyciągały, nie ciągnęły. Znaczy ciągnęły też, ale później. Elfki mogły także być podstępnymi żmijami, które zechciały zaciągnąć ich w pułapkę. Sposób raczej nietypowy, ale cóż. Co kraj, to obyczaj. Ostatecznie elfki mogły być grupką zwyczajnych kobiet, po prostu oczarowanych drużyną i tym, jak jej członkowie są rewelacyjni. To było w sumie całkiem możliwe. Ostatecznie dracon pozwolił się pociągnąć, gdyż czuł, że tego wymaga jakaś niesprecyzowana siła wyższa.
- Znowu... - mruknął Zeleris, jakby do siebie. Pomachał ogonkiem i dał się poprowadzić do przybytku. - Jakże miła odmiana od towarzystwa wyłącznie marynarzy i tych tutaj - zagadał do elfek. Nie byłby jednak sobą, jeśliby w swej lekkiej paranoi nie węszył zagrożenia, więc był czujny.

[Anette Du'Monteau]

Niziołek zachichotał na widok pomnika, gdzie stała podobizna Zeyfara.
-Biedny Lord, chyba nawet nie ma pojęcia, że powstał jego pomnik. Blaze wiedział również, że Navarre nie byłby zadowolony z tego iż można go dzięki temu łatwo rozpoznać i skojarzyć w tych regionach. Potem nagle pojawiły się elfki. Kruk nie miał nic przeciwko nim, ale jak zwykle zachował swoją ostrożność. Większość nie wiedziała, że ten mały osobnik chodził często naszpikowany różnymi broniami i elementami ekwipunku. Oczywiście większość była schowana dokładnie. Wtedy Blaze przypomniał sobie swój przydomek. Jeż z Torgonu...to były czasy.

[Adaś]

Panienki wprowadziły was każdego do osobnych pokoi. Kiedy każdy znalazł się w osobnym pokoju, dziewczynki zrzuciły górne części ubrania. Co niechybnie oznaczało, że sytuacja w której się znaleźli na pewno nie była pułapką....

[Zeleris Flamel]

// Jak najbardziej może to być pułapka. Wszak one mogą mieć lasery w sutkach. Takie przypadki się zdarzają.
Dracon grzecznie dał się poprowadzić do pokoju. Sytuacja ta wydawała się coraz mniej groźna, a coraz bardziej interesująca. Elfki przestawały przypominać zabójczynie, a zaczęły panny obyczajów lekkich. Gdy już znaleźli się w pokoju, Flamel z niemałą przyjemnością obserwował utratę fragmentów odzieży panien.
- Jak miło - stwierdził i podszedł do elfek celem bliższego zapoznania się z ich walorami. - Muszę jednak zapytać, czemu zawdzięczam taką... gościnność? - zapytał, co jednak nie przeszkadzało mu w zapoznawaniu się z tym, co skrywała odzież panien. Nie miał wystarczająco pieniędzy, aby opłacić usługi takich kobiet, a jakoś nie uśmiechała mu się ucieczka (względnie okraszona walką) z miasta przed wściekłymi alfonsami. Tacy jak oni potrafili być wredni.

[Hagmar]

Kobieta chyba nie rozumiała twojego języka, klękła i ściągnęła Ci spodnie razem z gaciami by za chwilę zabrać się do "pracy". Albo ktoś wam zrobił prezent albo to chwyt marketingowy owego przybytku uciech cielesnych.

[Anette Du'Monteau]

-Panie wybaczą, ale niestety na więcej nie mam ochoty. Persona mego pokroju musi zachować pewien umiar. - tłumaczył elfkom. Ale zobaczył tylko ich zdziwione miny. Jednak nie na darmo niziołek siedział w Tinirlecie. Zeyfar wysłał go tutaj wcześniej na parę tygodni, aby zapoznał się nieco z tymi terenami. Przy okazji liznął nieco języków od niejakiej Sariko. -Konkai wa setsuzoku shimasen. Omo wa yurusu. - powiedział dość zgrabnie. -Gomenasai. Sayo! Po tym wytłumaczeniu Blaze niemal wystrzelił przez okno. Rzecz jasna zachował odpowiednią ostrożność żeby nagle nie spaść na ulicę. Kruk wdrapał się zgrabnie na daszek przybytku.

[Zeleris Flamel]

Zeleris, mimo iż przebywał w Tinirlecie też niemało czasu, nigdy jakoś nie wziął się pożądnie za naukę języka. Rozmawiał zazwyczaj po dracońsku, albo w języku z Valfden, który był gdzieniegdzie rozumiany. Powód, dla którego nie uczył się języka? Na początku brak czasu. Miał inne sprawy na głowie. Później zaś siedział praktycznie cały czas u Matsumo, a tam nie potrzebował go. Znał jedynie podstawy, lecz w tej chwili jakoś nie chciał przywoływać ich z głębin pamięci. Widząc zaś, ze jego słowa zostały niezrozumiane, zwyczajnie skorzystał z nadarzającej się okazji. Wszak nie mógł odrzucić prezentu. A jeśli miałyby z tego wyniknąć kłopoty... cóż, życie.

[Adaś]

Adamus również korzystał z okazji, w jednej z kwater tego jakże dumnego przybytku. Podobało mu się całe to zajście, a jak się mówi grzechem było by nie korzystać z podanych dobrodziejstw....

Blaze ledwie wskoczyłeś na dach, kiedy nagle z powietrza na twe głowę spadł biały pocisk. Kiedy spojrzałeś w niebo ujrzałeś przelatującą mewę...

[Anette Du'Monteau]

-Pierdzielone ptaki...Wiedziałem, że to się tak skończy. - mruczał do siebie niziołek. W czasie, gdy strzepywał z siebie ptasie guano, rozglądał się po okolicy za czymś ciekawym, a z drugiej strony nasłuchiwał wydarzeń pod sobą.

[Adaś]

Po ponad dwóch godzinach uciech cielesnych, wróciliście pod pomnik. Waszym celem było teraz odnalezienie jakiejś karawany,do której moglibyście dołączyć. Już mieliście udać się na poszukiwanie, kiedy jakiś dziwny brudny ciemnej karnacji człowiek poprosił was o udanie się do karczmy, na spotkanie ze swym panem.

[Zeleris Flamel]

Było miło, ale się skończyło. Taką refleksja naszła dracona po tych dwóch godzinach. Wrócili tak więc pod pomnik, spod którego zostali porwani. Trzeba było wziąć się do roboty... Lecz ambitne plany przerwał im czarnulek.
- Chwili spokoju nie ma nawet... - pomarudził Zeleris. Miał pewne podejrzenia, co do tego "pana". - To pewnie sponsor naszej rozrywki. Chce się pewnie wkupić w łaski, przypodobać się i poprosić nas o wykonanie jakiejś przysługi - skomentował, nie zważając na obecność sługi. Wyszczerzył się smoczo. - W sumie można iść. Z uprzejmości. A kto wie, może jakoś na tym skorzystamy? - wyraził zdanie.

[Hagmar]

Miast do karczmy zaprowadzono was do tutejszego pałacu, okapującego przepychem i bogactwem. W ogromnej suto zastawionej sali biesiadnej siedziało kilkoro brudasów czarnoskórych mężczyzn i skąpo odziane służki. Nikt z was nie spodziewał się tego co miało się wydarzyć.
- Mam nadzieje że prezenty powitalne się podobały? - spytał siedzący na końcu stołu grubasńy mauren. - - Jestem sułtan Azzar Khalid Javed, pan Sułtanatu Serridzkiego. Miło mi Was powitać, przyjaciół tych którzy wzniecili ogień rewolucji. Widziano jak wasz okręt wpływa do portu, gdy doniesiono mi o jego nazwie natychmiast poleciłem by przygotowano to co najlepsze do zaoferowania ma to miasto. Siadajcie, jedzcie i pijcie. I opowoiadajcie co Was tu sprowadza, interesy zapewne. Mówił płynnie Marantowym wspólnym choć z śmiesznym akctentem.

[Zeleris Flamel]

Pałac nie był karczmą, co nie ulegało żadnym wątpliwością. W karczmach raczej nie widywano takiego przepychu i luksusu, zaś w pałacu nie było także charakterystycznych elementów karczemnego wystroju. Jak choćby pijaków, śpiących pod stołami i gospodarza wspierającego ladę brudną szmatą. Chociaż sułtan mógł zacząć wycierać stół, kto go tam wie. Po jego powitaniu Zeleris rzucił spojrzenie Adamusowi mówiące "Nie ufam mu, on coś od nas chce, do tego jest gruby i brzydki". Mimo to na zaproszenie usiadł do stołu. Zwrócił się do sułtana.
- Doceniamy gościnne powitanie - odezwał się, zastanawiając się, jak należy właściwie mówić do sułtana. "Wasza Wysokość"? "Wasza Grubość"? Uznał, że przedstawiać się nie musi, skoro sułtan bez wątpienia wie kim są jego goście. Na razie wolał nie wybawiać prawdziwego celu podróży.
- Istotnie przywiodły nas tutaj interesy. - Przykrywka z zakladaniem filii "Wiewióra" była wszak interesami.

[Hagmar]

- Czego wam ztem trzeba? Kobiet? Te mamy najlepsze. Broń? Przyprawy? Wino?

[Adaś]

Adamus bez problemowo zrozumiał spojrzenie Zelerisa. Zbyt długo go znał, aby nie móc się z niego odczytać. No ale co było poradzić, jeśli można było sobie ułatwić robotę to grzechem nie skorzystać. A ostrożnym i tak trzeba być.
-Szczerze to nasza spółka potrzebuje wszystkiego. ÂŻe tak powiem jesteśmy wielobranżowi.-odpowiedział na pytanie sułtana-Ale w tym momencie przydałaby się nam karawana. Dałoby się coś poczynić w tym kierunku?

[Hagmar]

- A oczywiście. Mam transport wina który musi dotrzeć do Dress. To tuż przy granicy z Torreno.

[Zeleris Flamel]

Wszystko szło jakoś zbyt dobrze, więc Flamel podejrzewał, że już niedługo będą mieli poważne kłopoty. Tak dla równowagi. Ale na to jeszcze przyjdzie czas.
- Cóż za szczęśliwy zbieg okoliczności - skomentował wieść o szykowanej karawanie. - Ale ciekawi mnie jedna sprawa, sułtanie. Jaki masz interes w pomaganiu nam? - zapytał wprost. - Wszak prezent powitalny zapewne tani nie był, a i po coś zostaliśmy tutaj wezwani - dodał. Może było to nieuprzejme, ale jakoś nie wierzył w dobroć serca i bezinteresowną hojność grubaska.

[Hagmar]

- Obrażasz mnie, moje kobiety, wino i wielbłądy oraz moje miasto śmiąc podważać mą gościnność i bezinteresowność! Człowiek chce ugościć przyjaciół swoich przyjaciół i co? Spotyka sie z brakiem szacunku!

[Zeleris Flamel]

Oburzenie sułtana raczej było zaskakujące. Bezinteresowność była czymś, co było raczej rzadko spotykane na Valfden i resztkach kontynentu. Może tutaj było inaczej. Zeleris nie chciał dalej obrażać władcy tego miasta. Jego straż miała pewnie dużo ostrych narzędzi. Skłonił lekko głowę, w czymś co można było uznać na ukłon.
- Racz wybaczyć, sułtanie. Nie było to moim zamiarem. Tam skąd pochodzę bezinteresowność jest rzadsza niż... - Pora na pochwałę. Grubi sułtani to lubią. Chyba. - Niż wino wyborniejsze i kobiety piękniejsze, niźli spotykane w tym mieście. Tutaj, jak widać, mieliście większe szczęście. -