Zabawy w bogów

[Nessa]

Nazwa wyprawy: Zabawy w bogów
Prowadzący wyprawę: Nuda
Wymagania: brak
Uczestnicy: Blaze, Dragosani, Nuda

Długoucha przysłuchiwała się wymianie zdań między niziołkiem, a hrabią i magiem, który zdawał się niewiele pamiętać. Jednak inny dialog ją zainteresował. Mimowolnie rzecz jasna, bo podsłuchiwać nie zwykła. Przestała bawić się rękawem koszuli. Nawet pojawienie się Severusa nie zrobiło na niej takiego wrażenia jak żywa rozmowa dwóch kobiet:
- No ale mówię ci! To prawdziwy genjusz, czy jak to się mówi! Ceny garnków znał kilka dni wcześniej! Wiedział, że podrożeją skubańce. Przewidział też, że ten stary dzień później już będzie wąchał kwiatki od spodu!
- Ale jak to tak to? Ten cap nie wyglądał na takiego, co miałby niedługo odwalić kitę! - Wtrącił się barczysty mężczyzna o niezbyt inteligentnym wyrazie twarzy.
- Właśnie! Ten człowiek zna przyszłość! Za kilka monet może ci przewidzieć, czy mężulek w wolnej chwili nie zabawia się z kozami.
- Ej!
- No co? Tej starej od tego rudego, co o z moim handlował jeszcze nim wyłysiał, tak robił!

Długouchą rzecz jasna niezbyt interesowała historia znajomych pulchnej kobiety, która energicznie opowiadała o ich dewiacjach. Zaciekawiła ją natomiast kwestia mężczyzny, który twierdził, że może przepowiedzieć przyszłość. No bo jak?
- Panie podróżniku, można przewidzieć to, co ma się dopiero wydarzyć? - zwróciła się do niziołka.

//: będzie wiele postaci, więc nie zwracajcie takiej uwagi na kolory dialogów. Witam miśki:]

[Dragosani]

Dragosani tymczasem, załatwiwszy co miał załatwić (czyli poinformowanie Gunsesa o czym trzeba), zwyczajnie wstał i już szykował się do wyjścia. Wtedy jego uwagę zwróciła rozmowa ludzi prostych, o rzekomym jasnowidzu. Drago jakoś wątpił w takie możliwości, mimo iż wśród jego rasy istniały pewne bardzo znane przepowiednie. Uważał je po prostu za stylizowane wypowiedzi, które można interpretować w dowolny sposób. Były też inne argumenty. Z początku chciał zignorować rozmowę, lecz jego czułe wampirze uszy wychwyciły też słowa elfki. I coś w nim pękło. Nessa zadała to pytanie tak niewinnie, jakby dopiero co poznawała świat. I może tak było, bo stara to ona nie była. Zawrócił i podszedł do jej stolika.
- Nie można - wtrącił się bezczelnie i niekulturalnie do rozmowy, co zapewne wywoła wielka niechęć dziecka, które okazało się niziołkiem. Przysunął sobie krzesło i usiadł. - Przynajmniej według mnie. Taka możliwość wywołałaby zbyt wiele... konsekwencji, że tak to ujmę.

[Anette Du'Monteau]

-Pewne zachowania są niemal wzorcowe i zależnie od sytuacji da się je przewidzieć, podobnie wydarzenia z nich wynikające. Albo zwyczajnie można się przyczynić jakoś, żeby wyśnione zdarzenie rzeczywiście się spełniło.

[Dragosani]

- Pierwszy przypadek nazywamy prognozami - odpowiedział wampir. - Chociażby pogodę można tak prognozować. Znając ludzkie zachowania, można także w pewnym stopniu domyślić się co zrobią. Nawet analizując wydarzenia historyczne można prognozować pewne zmiany. A drugi przypadek, to tak zwana "samospełniająca się przepowiednia". Jeśli chodzi o coś takiego... - Kiwnął głową w stronę grupki ludzi. - To nie sądzę, aby to było możliwe. Ten człowiek o którym rozmawiają, to zapewne bardzo sprytny oszust. A tak przy okazji... - Wyciągnął dłoń do malca. - Jestem Drago.

[Anette Du'Monteau]

Niziołek sprawdził swoje odzienie i wyciągnął dłoń do wampira.
-Blaze. Sprawdzałem czy nie zamontowałem nic srebrnego w rękawicy lub gdzieś.

[Dragosani]

- Istotnie, przytwierdzanie srebrnych elementów do rękawicy jest tak błahe, że można o tym zapomnieć. - Wampirek uśmiechnął się wrednie. - To pseudonim? - zapytał. - Bo raczej brzmi dość... nietypowo jak na niziołka. - dodał. Zerknął kątek oka na elfkę, czy ona przypadkiem nie wie.

[Anette Du'Monteau]

-Nie, to moje normalnie imię. Pseudonim brzmi już w ogóle dziwacznie i zapewne niezrozumiale dla większości ludzi tutaj.

[Nessa]

Nessa nie widziała niestety, jak Severus na nią znacząco zerknął. Niziołek nie był już dla niej tak ciekawy, Darlenit, który pojawił się po dłuższej nieobecności też, czy nawet sam hrabia Cadacus. Skupiła się na bezczelnym słuchaniu rozmowy prostych ludzi stolik dalej. To zresztą nie było trudne, bo mówili całkiem głośno.
To w końcu można przewidzieć przyszłość czy nie? Długoucha wiedziała, że niektórych rzeczy można się spodziewać. Ceny garnków jakiś zręczny handlarz może się domyślić, ale śmierć drugiej osoby? Tym bardziej, że się na nią nie zapowiadało? To dość przerażająca myśl.

- No to chodź niedowiarku! On jest kawałek stąd, a ja tu marnuję czas z wami. Grzywny mi się skończyły, to się nie dowiem, czy mój syn zbrzuchacił córkę młynarza, ale posłuchać można. - Chwilę po tym dwie kobiety i mężczyzna wstali i skierowali się do wyjścia.

- Idziemy? - zapytała żywo Tinuviel, przerywając rozmowę Blaze'a i Dragosaniego.

[Dragosani]

Drago również słuchał rozmowy grupki ludzi, szczególnie, że wymiana zdań pomiędzy nim a niziołkiem jakoś się urwała. Słysząc słowa elfki zerknął na nią i uśmiechnął się lekko.
- Czemu nie. Chętnie posłucham co ma do powiedzenia ten "jasnowidz". - Ostatnie słowo powiedział z lekka kpiną. Jasne było, że nie wierzy w zdolności tajemniczego człowieka. Odsunął krzesło i wstał. Spojrzał szybko na Blaze'a i powstrzymał się przed pytaniem, czy nie pomóc mu wstać w tak wysokiego krzesła. Oparł dłoń na rękojeści miecza. - Tylko przydałoby się pospieszyć, aby nie zginęli nam gdzieś na ulicy... - Kiwnięciem głowy wskazał wychodzące osoby.

[Anette Du'Monteau]

-Ciekawe szmatki marmurowy chłopcze. To skóra Talressta, prawda? Niewielu osobników nosi podobne ciuszki. Ale cóż, każdy ma swoje gusta. Blaze ruszył za towarzyszami. Nie miał nic lepszego do roboty, więc postanowił zobaczyć co też tak dziwi wszystkich w "przewidzianej" śmierci.

[Dragosani]

Wampir zatrzymał się i zmarszczył brwi. Nie często był nazywany "marmurowym chłopcem". Szczególnie od osoby, która ledwo dosięgała mu pasa. Ale to akurat było nieistotne, sam lubił czasem nadawać inny dziwaczne pseudonimy. Ten akurat był bardzo dziwaczny. Jednak Draga naszły inne podejrzenia. Mężczyzna komentujący ubranie innego mężczyzny. To nie było normalne. Spojrzał na niziołka, zastanawiając się czy nie jest on przypadkiem taki "inny".
- Przeszkadza ci to w jakimś stopniu? - zapytał, nie chcąc wypowiadaź na głos swoich podejrzeń co do orientacji małego.

[Anette Du'Monteau]

-Oj nie. Poza tym, że to dość drogi materiał. Sama jego obróbka też do tanich nie należy. To takie zboczenie zawodowe. Po nitce do sznurka i otrzymujemy w końcu...Nie ważne. Po prostu zwracasz tym uwagę na swoją osobę, nie tylko w celu choćby rozbicia ci butelki na głowie, a jeszcze ograbienia. Ale pewnie taki duży chłopiec jak ty nie boi się bandziorów, prawda?

[Dragosani]

- Potrafię sobie poradzić - odparł Drago i wzruszył ramionami. Coś mu mówiło, że nie polubi niziołka. Zbyt wiele gadał, co w sumie było dość często spotykane pośród jego gatunku. Poklepał rękojeść miecza. - Nie noszę wszak tego tylko dla obciążenia pasa. - Uśmiechnął się paskudnie dość wyraźnie pokazując wampirze kły. Spojrzał na elfkę, później znów na małego.
- No ale idziemy, nie ma co zwlekać. - Odwrócił się i ruszył do wyjścia.

[Anette Du'Monteau]

-ÂŁadne ząbki. Mój kuzyn Rammi nosi podobne w swojej kurtce. Lubi takie ozdoby. Nie rozumiem tego, ale rodziny nie trzeba rozumieć... Niziołek spojrzał na miecz wampira. -Wielu nosi miecz przy sobie i twierdzi, że potrafi nim się posługiwać, ale u niewielu to okazuje się prawdą. Blaze odwzajemnił uśmiech pokazując rząd nienagannie białych zębów.

[Nessa]

   Ni słowem Nessa się nie odezwała, choć napięcie między niziołkiem, a wampirem było wyczuwalne. To dobrze. Monotonia i uprzejme uśmieszki mogą uprzykrzyć i najciekawsze chwile. Długoucha z uśmiechem pomachała szybko Darlenitowi i hrabiemu, po czym ruszyła za nieznajomymi. Nawet nie starała się zachować odpowiedniej odległości.

   Zresztą okazało się to zbędne, bo kilkadziesiąt metrów od karczmy osobliwe trio spotkało niewielki tłum. Zbiorowisko otaczało mężczyznę, który, jak się okazało, stał na beczce i przemawiał. Nie wyglądał jakoś szczególnie, choć zdawało się, że starał się sprawiać takie wrażenie. Przynajmniej tak można by zinterpretować narzucony na głowę kaptur i obszerny płaszcz, a także kij, którym wymachiwał, grożąc zebranym ciężkimi czasami, które mają nadejść.
   Jakiś bogato ubrany mężczyzna rzucił mu mieszek. Nieznajomy potrząsnął nim, po czym uśmiechnął się prawie niezauważalnie, gdyż cień kaptura przykrywał jego wąskie usta.
   - Porozmawiajmy. - Szlachcic kiwnął głową, a dziwny mężczyzna zwinnie zeskoczył z beczki. Tłum się lekko rozstąpił i mógł przejść, by kilka metrów dalej oddać się poufnej rozmowie. Ze słów mieszczan zgromadzonych dookoła można było wywnioskować, że za dość hojną opłatą można poznać i najbardziej niejasne wyroki bogów.
   
   Czułe wampirze uszy mogły usłyszeć, iż dialog tyczy się jakiejś kradzieży, która dopiero co mogłaby się wydarzyć, gdyż bogacz właśnie przeprowadził jakąś dużą transakcję. Nieznajomy co chwilę wtrącał się do wypowiedzi szlachcica, dodając do jego opowieści szczegóły, świadczące o znajomości przedstawianej sprawy. Dlatego też arystokrata naiwnie czy też nie ze zdumieniem orzekł, iż to dla niego najjaśniejszy dowód na zdolności mężczyzny. Po czym dowiedział się szczegółów, dopiero co mającego się wydarzyć włamania.

   Blaze natomiast kątem oka dostrzegł ładnie ubraną kobietę w średnim wieku, która wykłócała się z jakąś przekupką, wierzącą bezgranicznie w umiejętności zakapturzonego mężczyzny.

//: zapomniałabym - o wszelkich zmianach pór dnia Was będę informować. Rzecz jasna, teraz kontynuujemy wątek z karczmy, więc jest wieczór.

[Dragosani]

- Ten kretyn właśnie powiedział temu oszustowi o jakieś swojej transakcji - mruknął cicho wampir. - ÂŻe niby obawia się kradzieży i chce się przed nią uchronić. Oczywiście nasz wieszcz przepowiedział włamanie i dokładnie je opisał. Byłoby śmiesznie, gdyby ktoś serio się włamał, z tym, że w całkowicie odmienny od opisywanego sposób. - Zaśmiał się cicho.
- Co sądzicie o tym, aby porozmawiać z tym gościem? - Wskazał lekkim kiwnięciem głowy "jasnowidza". - Najlepiej na osobności, aby... uniknąć, marnowania grzywien. Chociaż... - potarł brodę, patrząc na tłum i zastanawiając się nad czymś. Błysk w jego oczach zdradzał znającej już go elfce, że Draguś knuje coś niecnego.

[Anette Du'Monteau]

Niziołek chwilowo zignorował wampira i podszedł bliżej kobiety udając dalej jednego z gapiów wśród tłumu. Jego wzrok był zwrócony razem z resztą w stronę jasnowidza, ale słuch skupił się na miejscu gdzie stała kobieta broniąca owego tajemniczego jegomościa.

[Nessa]

Blaze:

- Niech się pani w uroczą łepetynkę stuknie! Jak można być tak ograniczonym?! Na pewno się nie mylił! - mówiła podniesionym głosem przekupka.
- Ja wiem swoje - powiedziała zrezygnowana kobieta. - Posądził mnie o coś, czego nie zrobiłam, więc wiem, że to oszust - tupnęła nogą, w czym przypominała pewną elfkę, po czym jej rozmówczyni z lekceważącym prychnięciem się oddaliła.

Dragosani i Nessa:

Długoucha nawet domyślała się, co knuje niejaki Draguś. I dziwnym trafem bardzo kojarzył jej się z pewną myszą, chociaż wzrost nie pasował i nie miał odpowiedniego towarzysza.
- Chociaż co? - zapytała zaciekawiona elfka odważnie patrząc wampirowi w oczy. Może jednak będzie przypominać tę mysz? Tinuviel sama nie wiedziała, co o tym myśleć. Skoro istnieje magia? Skoro można wpływać na czyjeś zachowanie za jej pomocą? Skoro sam Gunses, który zdawał się być w pełni władz umysłowych, twierdził, że spotkał boginię?

Natomiast szlachcic radośnie uścisnął dłoń wieszczowi i oddalił się pośpiesznie z szerokim uśmiechem na ustach. Prawie biegiem zniknął w jednej z uliczek, a oszust, jak nazwał go Severus, wrócił na swoją beczkę.
- Mamią was, mówiąc, że niezbadane są wyroki przyszłości! Decyzje bogów! Jednak tylko nieliczni mogą je poznać! To jednocześnie błogosławieństwo i przekleństwo! Już wiem, patrząc na was, kogo spotka jutro nieszczęście - zawiesił wzrok na dość majętnie wyglądającej damie. - Kto zostanie nowym radnym - popatrzył na Severusa, choć ciężko było ocenić czy specjalnie. - Czy czyje dziecko niedługo zachoruje i odejdzie następnej nocy - po tych słowach zeskoczył z beczki i głośno wzdychając, położył dłoń na ramieniu jednej z obecnych kobiet. Ta natychmiast zaniosła się płaczem. Nie mogła nic z siebie wydusić, a tłum skierował na nią swe przerażone spojrzenia. Pobladła i od razu dwóch mężczyzn do niej podeszło, by wesprzeć swym ramieniem.

[Dragosani]

- Zastanawiam się... - Wampir spojrzał na oszusta wzrokiem bardzo podobnym do spojrzenia myszy o której pomyślała elfka. - Co by się stało, co by on zrobił... jakby pojawiła się dla niego konkurencja. Charyzmatyczna, przyciągająca ludzi i tak dalej. Ciekawe czy popełnił by jakiś błąd, który umożliwiłby zdemaskowanie go. - Sprawa jasnowidza nie dotyczyła wampira, lecz najwyraźniej na tyle zaciekawiła, iż postanowił zniszczyć życie biednego człowieka, który wymyślił tak cwany sposób na zdobycie środków na życie. - No ale z drugiej strony ciężko byłoby sprawić, aby zdobyć uwagę tłumu bez sztuczek. - Zamyślił się. - Co o tym sądzisz? - zapytał nagle.

[Anette Du'Monteau]

Niziołek się zbliżył do damy.
-Pani wybaczy, ale co takiego powiedział o pani ten jasnowidz? Radziłem się ostatnio u niego i zastanawiam się, czy to ma cokolwiek wspólnego z prawdziwą przyszłością. Jak było w pani przypadku?