Bo od złotych dłoni zawsze chłodem wionie, a dotyk kobiety jest ciepły...

[Grison]

Nazwa wyprawy: Bo od złotych dłoni zawsze chłodem wionie, a dotyk kobiety jest ciepły...
Prowadzący wyprawę: Mantos
Wymagania do uczestnictwa w wyprawie: brak
Uczestnicy wyprawy: Grison
Rynek był gwarny. Hedriv siedział na ławce, przyglądając się młodym mieszczankom, przechadzającym się po ulicy. Chętnie zapoznał by się przynajmniej z tuzinem z nich, lecz nie dziś... Dziś miał inne plany. Wstał z ławki i przeciągnął się z delikatnym ziewnięciem.

[Mantos]

Przechadzając się po rynku udało ci się przyuważyć kilka arystokratek. Pierwsza, była starą kobietą, kroczącą dostojnie przed siebie, a towarzyszył jej postawny mężczyzna. Jego strój był porządny, jednak daleko było mu do wytworności szlachcianki. Następną była złotowłosa piękność, w błękitnej sukni odpierająca zaloty niechcianego amanta który był ubrany w zielony doublet, białe pończochy oraz beret koloru fioletowego. Ostatnią kobietą rokującą nadzieję była obfitych kształtów matrona w towarzystwie innej szlacheckiej pary.

[Grison]

Hedriv spojrzał na pierwszą kobietę...
Ta jak widzę, ma już swego utrzymanka. Musiałbym albo okazać się lepszy od niego... Co nie byłoby trudne... Lub wbić mu sztylet w plecy... Co byłoby jeszcze łatwiejsze... Ale to wszystko zbędny trud - pomyślał.
Zwrócił wzrok w kierunku młodej, kobiety.
- Hmm... Blondynka ma czym odetchnąć - stwierdził pod nosem.
Może i to byłoby zabawne, ale wolałbym uniknąć tej całej hecy z jej zabawnymi adoratorami. Za dużo pracy, za mało czasu - dodał w myślach.
Spojrzał na matronę.
- Oh... Samotna pani... - powiedział cicho.
Pewnie jest jej smutno, w towarzystwie pary... Może tak zlitowałbym się nad nią? Mogłaby być młodsza, ale cóż... Zaproszenie na bal samo się nie zdobędzie - zakołatało się w jego głowie.
Ruszył powolnym, nie dającym się we znaki krokiem za idącymi szlachcicami. 

[Mantos]

Jak to mają w zwyczaju wyższe sfery, jeśli tematem nie są interesy, rozmowa była prowadzona na tyle głośno by wszyscy postronni mogli się dowiedzieć o ich bogactwie i obyciu w towarzystwie.
- ...niestety masz rację moja droga. Cóż z tego, że to nieprzyzwoite, wszystkie o tym marzyłyśmy jako dziewczynki - szlachcianka obdarzyła przeciągłym spojrzeniem swego męża by uświadomić mu, iż jego udział w tej konwersacji jest zbędny - Spójrzmy jednak prawdzie w oczy. Rycerze? Cóż z tego, że potrafią uśmiercić smoka, skoro to w większości chamy i prostaki usmarowane błotem?
- Ach, jakbym chciała przeżyć jeden dzień, jedną noc w tym świecie z baśni, gdzie kobietę z objęć śmierci wyzwala złotowłosy książę na swym białym rumaku - odpowiedziała piskliwym głosem tłusta matrona, która swym wyglądem sama przypominała jakiegoś straszliwego smoka - W balladach rycerze wyzwalali swe damy z objęć śmierci, ja pragnę tylko mężczyzny, który wyzwoli mnie z niewoli samotności
Mąż drugiej kobiety nagle parsknął i szybko zakasłał i odwrócił wzrok by uniknąć niezręcznej sytuacji.  Jego małżonka delikatnie szarpnęła go za rękę i zacisnęła dłoń tak, że aż jej kostki pobielały.
- Pora na Anastazjo, mam nadzieję, że pojawisz się na balu barona...
Kobieta wyrwana z krainy marzeń, zwróciła swój wzrok w stronę znajomej i odpowiedziała smutnym głosem
- Wątpię,  bym w obecnym nastroju znalazła w sobie ochotę na zabawy, żegnaj Heleno - odpowiedziała i oddaliła się w swoją stronę.

[Grison]

Hedriv przygładził blond włosy i wyprostował się. Pozostawał w bezpiecznej odległości póki para szlachciców nie odeszła. Chwilę potem ruszył za tłustą matroną. Zbliżał się do niej z każdą sekundą, aż w końcu zrównał się z kobietą.
- Piękna pogoda, nieprawdaż pani? - rzekł olśniewając swym najlepszym uśmiechem. - W sam raz na spacer. Lubię samotne wędrówki, jednak nie godzi się aby, dama przechadzała się bez towarzystwa. Czy mogę go dotrzymać? Choćby przez chwilę. Proszę mi wyświadczyć tę uprzejmość.

[Mantos]

Kobieta zmierzyła dhampira wzrokiem. Na jej twarzy malowały się mieszane odczucia, od zdziwienia, poprzez zaciekawienia po oburzenie.
- Nie godzi się również by ktoś z pańskiego stanu zaczepiał damę na ulicy. - odwróciła głowę i rzekła - Przykro mi, ale muszę pana poprosić o oddalenie się...

[Grison]

Hedriv spodziewał się odpowiedzi tego typu, oraz szeregu innych.
- Chodzi o zwykły ubiór, pani? Zapewne - stwierdził chwytając wzrok matrony. - Zaprawdę, przykro mi na myśl, że w tym świecie to ilość błyskotek na palcach i lśniąca tkanina kształtują człowieka - udał zmartwionego. - A przecież to nie prawda. Gdzie podziało się miejsce dla wartości takich jak piękno wewnętrzne? Wrażliwość? Dobroć? Czyżby umknęły bezpowrotnie? - pytał wręcz aktorsko. - Pochodzę z Isgharu. Tam te wartości mają przednie znaczenie - rzekł, wiedząc że prawda jest zupełnie inna. - Cóż... Jeśli kilka dobrych słów i chęć chwilowego spojrzenia w piękne oczy damy, jest tu zbrodnią, to rzeczywiście jesteśmy w złym i barbarzyńskim kraju, nie szanującym romantyzmu - powiedział nieznacznie odwracając się, tak jakby miał odchodzić, jednak żywił nadzieję, że udało u się zaintrygować kobietę. 

[Mantos]

Matrona dała znak ręką by jej towarzysz nie odchodził lecz jednak przykazała mu gestem by się nie odzywał. Zabrała głos dopiero gdy znaleźli się w dzielnicy szlacheckiej.
- Jesteśmy na miejscu, to moja rezydencja.
Rzekła i ruszyła w stronę drzwi gdzie czekał już na nią jedna z jej służek. Niespodziewanie zatrzymała się i odwróciła w stronę Hedriva
- Zaprawdę, noce są zimne w tym barbarzyńskim kraju - dodała po czym zniknęła za drzwiami budynku

[Grison]

Dla ciebie będą takie jeszcze długo - pomyślał, po czym ruszył w prawą stronę aby obejść budynek możliwie dookoła. Szukał bogatych zasłon w oknach, które mogłyby wskazać mu sypialnię szlachcianki. Rozglądał się również za potencjalnymi strażnikami rezydencji...

[Mantos]

Rezydencja była dwupiętrowym budynkiem w kształcie czworościennej z fasadą posiadającą liczne zdobienia wokół okien włącznie z szerokimi parapetami. Trwał właśnie Astas, wysokie temperatury dawały się we znaki więc większość okien było otwartych. Co jakiś czas na parterze można było zauważyć krzątających się członków służby, a raz nawet samą panią domu, jednak żadne z pomieszczeń nie wyglądało na sypialnię. Na piętrze otwarte było tylko jedno okno z pięciu dookoła budynku. Była godzina czwarta po południu.

[Grison]

Jest jeszcze jasno - stwierdził w myślach. Mógłbym wspiąć się na pierwsze piętro i rozejrzeć po domu... Zapewne nikt by mnie nie zauważył. Ale po co? - dokończył myśl drapiąc się po brodzie. Poczekam aż się ściemni.

[Mantos]

Noc nadeszła jak zwykle późno o tej porze roku, gdy tylko zaczęło się ściemniać wszystkie okna na parterze zostały zamknięte, jednak na piętrze zostały otwarte dwa kolejne okna.

[Grison]

Hedriv właśnie wrócił z przechadzki po szlacheckiej dzielnicy. Stanął przed domem matrony starając się wychwycić dogodne miejsce. Nie zauważył nigdzie strażników. Czym prędzej podszedł do ściany wtapiając się w ciemność dzięki umiejętności kamuflażu opanowanej do perfekcji. Nie chciał aby ktoś z ulicznych przechodniów go zauważył. Gdy plecy dotknęły muru, odwrócił się w bok i wykonał dwa szybkie susy, które nadały mu odpowiedni pęd do podskoku. Dzięki wyuczonej akrobatyce i dhampirycznym zdolnościom, bez problemu wskoczył na parapet parterowego okna i odbijając się od futryny złapał dłońmi górny parapet. Chwilę potem podciągnął się, tak aby móc zobaczyć co znajduje się w pomieszczeniu.

[Mantos]

Oczom dhampira ukazał się baldachim pięknego dębowego łóżka z motywami roślinnymi. Na łóżku leżała kobieta, która pozycji poziomej wyglądała jak jakiś potwór morski wyrzucony na brzeg. Spała, trzymając gęsie udo w prawej ręce i chrapiąc tak głośno, iż miało się wrażenie, że baldachim unosi się w górę i w dół.

[Grison]

Czyżby, to moja "piękna"? - spytał się w myślach.
Podciągnął się jeszcze wyżej i zasiadł na parapecie starając się stwierdzić, czy niegrzeszącym urodą obiektem na łożu jest matrona...

[Mantos]

ÂŁóżko zdawało się jęczeć w agonii gdy kobieta przewróciła się na bok ukazując Hedrivowi swoją twarz umazaną sosem. Była to ta sama szlachcianka, którą spotkał wcześniej na rynku.

[Grison]

Do dzieła więc.
Hedriv wskoczył z gracją do pomieszczenia nie hałasując ani trochę.
Zjeść lubimy. Pospać lubimy. Co jeszcze? - pytał pod nosem, dhampir. Patrzył na otyłą kobietę jak na ciekawy, acz odrzucający swą osobliwością przedmiot. Podszedł do łoża i kilka razy stuknął kostkami palców w jeden z  drewnianych słupów utrzymujących baldachim.
 

[Mantos]

Nagle kobieta przestała chrapać, na jej twarz przybrała skupiony wygląd po czym dhampir poczuł straszliwy smród.

[Grison]

Bogowie. - pomyślał, po czym podszedł do rozchylonego okna, czekając aż smród opuści pomieszczenie.
- Ekhem. - chrząknął głośno.

[Mantos]

Matrona otworzyła i zamknęła usta kilka razy jakby coś przeżuwając, po czym przetarła oczy dłonią rozmazując tłuszcz po twarzy. Podparła się druga ręką upuszczając przypadkiem swe mięsne berło na podłogę.
- Czy to ty mój książę? - powiedziała cichym głosem.