Semper Fidelis Ad Mortem- Zawsze wierny aż do śmierci

[Nessa]

Długoucha z kwaśną miną ruszyła za resztą. Przeklęte barki.

[Gunses]

Gunses podbiegł do Nessy. Dmuchnięciem odsunął opadający na oko kosmyk białych włosów
- Futra poszły w górę, to fakt. A cały monopol na ich dostawę mam ja ;>

[Hagmar]

Kompania dotarła do niezbyt ruchliwego portu, jedyne co obecnie wpływało do miasta to skromne barki z miejscowości leżących w górze rzek. Na barce czekał już na nas Yarpen, Cedric, Torral i Milten, Garir przywitał się z nimi i rzekł do reszty: No dobra, ładować mi się na pokład jeno prędko bo czas goni. A pana Navarre prosiłbym na słówko.

//Jest ranek, słonko wschodzi, barka podobna do tej z intra Wiedźmina 2

[Dragosani]

- Religijni fanatycy. Nic nowego - mruknął Sev, po czym spojrzał na Diomedesa. Ot tak. Nie minęło długo, nim dotarli do wspomnianej wcześniej barki. Ravnblod ocenił ją krytycznym spojrzeniem. Nie była aż taka zła. Do tgo dzień zapowiadał się całkiem nieźle, jak na rejs. Poprawił więc miecz na plecach i wszedł na pokład. 

[Gunses]

Gunses nie mógł zostać na pokładzie, wlazł więc na dolny pokład aby uchronić się przed słońcem.

[Dragosani]

Severus, gdy już wszedł na pokład barki, niemal natychmiast udał się na jej dziób. Uwielbiał podczas rejsów zajmować właśnie to miejsce, jeżeli oczywiście było to możliwe. Lubił patrzeć na fale, rozcinane przez dziób statku, lubił czuć na twarzy wiatr, niosący drobinki wody. Może było to spowodowane jego wewnętrznym pragnieniem wolności, które od dawna tkwiło w jego sercu? Wiele podróżował, pływał po morzach, oceanach i rzekach wiele razy, lecz nigdy nie mógł powiedzieć, ze ma dość tej specyficznej atmosfery podróży wodnych. Cichego postukiwania takielunku, zapachu mokrego drewna, krzyku mew. Wsłuchiwanie się w to i chłonięcie wrażeń, było przyjemnością może nieco bierną, lecz na pewno sprawiała mu radość.

[Nessa]

Długoucha niestety skupiła się na kolebiących barkach, którymi transport w ogóle powinien być zakazany, i nie zdążyła odpowiedzieć Gunsesowi. Chociaż może to i dobrze? Wizja kilku (kilkunastu?) godzin spędzonych chyboczącej śmierci nazbyt ją zajęła i nie dosłyszała całej wypowiedzi hrabiego. Wampir twierdził, że coś ma i pozostawała kwestia, czy mówił o monopolu, czy akropolu. W dodatku, gdy Nessa się otrząsnęła będąc już na pokładzie, Cadacus gdzieś zniknął. Chyba się nie obraził? A może słoneczko zaczęło mu przeszkadzać.
- Co ty dzisiaj taki markotny? - zapytała Severusa, który akurat się nawinął, rozglądając się jeszcze, czy gdzieś nie ma słońcofoba.

[Dragosani]

Rozmyślania Severusa nad sensem życia, wszechświata i całej reszty, przerwał śpiewny głosik elfki, która właśnie do niego zagadała. Widocznie tego akurat potrzebowała, albo też po prostu mimowolnie powiedziała losową kwestię, do losowej osoby. To się przecież zdarza, czyż nie? Ravnblod odwrócił się od widoku wody i spojrzał na elfie dziewczę.
- Markotny? A gdzie tam. Raczej uradowany perspektywą rejsu. Tyle, że skrycie uradowany - odpowiedział na jej troskliwe pytanie.

[Nessa]

- To naprawdę skrycie skrycie - uśmiechnęła się elfka odpowiadając równie śpiewnie. Jednak wyraz jej twarzy szybko się zmienił:
- Co takiego świetnego może być w podróży tym czymś? - tupnęła w pokład z grymasem na twarzy. - Zimno i niestabilnie.

[Dragosani]

- To proste, wystarczy ignorować te błahe niewygody - odpowiedział Severus, tonem wiekowego mędrca, który naucza nowicjuszkę w tajemnicach świata grzybów pleśniowych rosnących na sklepieniach mokrych i ciemnych jaskiń. Zbliżył się do łuczniczki i otulił ją ramionami w opiekuńczo-żartobliwy sposób.
- Przed zimnem można chociaż ochronić się tak. A niestabilność? Kwestia wprawy. Nie zwracaj uwagi na takie drobnostki i delektuj się chociażby odgłosami. Czasem aż żałuję, że nie przyłączyliśmy się do Francuza tak naprawdę. - Wyszczerzył się.

[Eric]

Diomedes wszedł na pokład falującej barki.
- Słyszałem kiedyś o pewnym facecie, który wyjątkowo lubił barki. W sumie trochę go łączyło z Angelosem... Tyle że ubierał się na biało i miał taką śmieszną czapeczkę... Zresztą nieważne. - powiedział i usiadł obok burty, opierając się o nią plecami. Cicho pogwizdując wzniósł oczy ku niebu.

[Anette Du'Monteau]

Zeyfar posłuchał krasnoluda i odszedł nieco na bok.
-O co chodzi Garirze?

[Hagmar]

Gdy wszyscy wsiedli dano znak by odpływać. Zacznijmy od tego że dla Ciebie panie Navarre jestem baron Rayck, generał, lub w ostateczności pan Garir. Pouczył maurena nt. etykiety po czym kontynuował: Po drugie, chcę wiedzieć co wiesz o człowieku imieniem Agalay. Pyknął z fajki i czekał na odpowiedź, z jakiegoś dziwnego powodu nie polubił "maestro"

[Anette Du'Monteau]

-A więc o to chodzi? Cóż moja wiedza pozwala mi powiedzieć tyle, że Agalay jest synem niejakiego Ba'la. Sam nie miałem z nim przyjemności rozmawiać, ale podobnież nie należał do najsympatyczniejszych ludzi. Pomijając fakty na temat jego charakteru...Agalay był dość nie pocieszony z faktu, że ktoś utłukł jego tatusia i ponoć szuka zemsty na zabójcach. Ciekawe któż to taki uczynił to biedne dziecko sierotą, prawda panie Garirze?

[Hagmar]

Prawda panie Navarre, trzeba być nie lada skurwysynem by odbierać dzieciom ojca. Po chwili grobowej ciszy brodacz ryknął śmiechem.

[Eric]

Diomedes bacznie przysłuchiwał się rozmowie Garira z Zeyfarem, jednak jak bardzo by się nie starał, nie mógł pojąć, o co chodzi. O żadnym Agalayu czy Ba'lu w całym swym dotychczasowym życiu nie słyszał, toteż nie wiele mógł wynieść z krótkiego dialogu. Oprócz tego, że Garir prawdopodobnie maczał palce w osieroceniu Agalaya.

[Iddeous]

Iddeous wlazł na pokład statku. Spojrzał dziwnym wzrokiem po pokładzie. Usłyszał jakąś kompletnie bezsensowną konwersację jego dowódcy z Zeyfarem. Usiadł naprzeciw Diomedesa. Zerknął na niego i zobaczył, że ten zachowywał się jakby się urodził na morzu. - Widać, że masz jakieś doświadczenia z morzem.- powiedział i lekko się uśmiechnął. Odrzucił głowę do tyłu, i westchnął głęboko. Nie miał za dużo przygód morskich, a raczej wspominał je niezbyt dobrze. Raz narzygał na pokład, drugi do hełmu jednego z wielkich osiłków, żeglarzy. Za co dostał w ryj.. Ale to było w młodości. - Mam skrytą nadzieję, że teraz komuś nie narzygam za kołnierz. - pomyślał i zaśmiał się lekko. Mieli płynąć w końcu rzeką, ale samo wejście na pokład było dla żołnierza nieprzyjemne.

[Eric]

- Co? - zapytał, początkowo nie dosłyszawszy słów Iddeousa, będąc wsłuchanym w rozmowę Zeyfara i Garira. - Cóż... W Tinrilecie dwa razy wpadłem do portu. A potem dostałem bełtem w szyję. Nieźle, co? - zarechotał.
- A niedawno jeszcze byłem na wczasach nad morzem. Czego efektem jest ten upierdliwy ptak - wskazał papugę. Spostrzegł lekką zgryzotę na twarzy Iddeousa. Chyba niezbyt się radował na podróż drogą wodną. Widząc nieco bledszą niż zwykle twarz byłego podwładnego, zapytał bezpośrednio:
- Ty pewnie nieszczególnie znosisz tego typu podróże?

[Adaś]

Adamus stał spokojnie oparty o reje, patrząc jak barki lewy brzeg rzeki zmienia w dość szybkim tempem swój krajobraz. Gdy nagle zupełnie przypadkiem usłyszał prywatną rozmowę maurena z krasnalem. Po prawdzie mówiąc kruk był deczko zaskoczony, pokrewieństwem byłego władcy K`efir z Havekarem zgromadzenia. Przez głowę przeleciało mu tylko jedno pytanie. Gdzie ów synalek podziewał się w trakcie ataku na K`efir, jak udało mu się przeżyć? Ale kruk zbyt długo nad tym nie myślał, tylko patrząc wciąż na  brzeg burknął pod nosem jakby z kpiną:
-Ciekawe cóż to za skurwysyn zabił ojca biednego Agalaya?

[Iddeous]

- Jak nie zwymiotuję na pokład to będzie w porządku. Kiedyś narzygałem takiemu jednemu osiłkowi do hełmu, to jak mnie uderzył to cały pokład przeleciałem. Miałem wtedy z czternaście lat może..- zaśmiał się, ale niezbyt mu to wyszło i zabrzmiało jak skowyt przestraszonego  psa. - Wygląda na całkiem sympatycznego...- spojrzał z ciekawością na papugę. - Cóż, jakoś tak się porobiło, że mamy ganiać za Zgromadzeniem, to jacyś fanatycy. Byłem z takim jednym krukiem na zwiadzie w Atusel. Mieliśmy dowiedzieć się co nieco o bandzie jakiś wróżbitów.- rzekł.- Heh, czyli miałeś wczasy.. Chyba też se wyjadę, jeżeli mnie pan krasnolud nie wywali ze Szwadronu. Pewnie interesuje Cię rozmowa jego i Zeyfara. Cóż, nie będę ci dupy zawracał. Jak wyruszymy to stanę się mniej gadatliwy. - roześmiał się, tym razem mu wyszło.