Wysuszeni myśliwi

[Gunses]

Gunses nie czekając zbyt długo złapał za łuk i nałożył strzałę. Wymierzył w prawe ramię, naciągnął i wypuścił. Zaraz potem założył drugą strzałę. Tarraz po uderzeniu strzałą ocknął się, lecz już druga strzała uderzyła w lewe ramię. Gunses chciał w ten sposób pozbawić go władzy w obu rękach.

[Isentor]

Wampir, który opanował hart ciała nie padnie po strzale w kończynie. Tarraz ruszył na Ciebie z pięściami.

[Gunses]

Tarraz jeszcze leżąc na ziemi przebiegle i po tchórzowsku obmyślił niecny plan. Po prostu podciął Gunsesowi nogi. Wampir zachwiał się i padł na ziemię jak długi. Wampir upadł na przewrócony pień, plecami uderzając na wystającą, złamaną gałąź. Złamany, najeżona drzazgami gałąź przebiła ciało wampira wychodząc z drugiej strony w gejzerze krwi. Z ust Gunses wylała się smuga jasnoczerwonej krwi. Krew wartko uciekała z wampira. Gunses próbował się podnieść, aby zwlec się z gałęzi i dać szansę swemu ciału na regenerację.

[Isentor]

W głuszy rozbrzmiał przeraźliwy ryk. Z gęstwiny paproci wyłoniła się tygrysica o lśniącej sierści. Otoczyła Tarraza po czym rzuciła się na niego z pazurami. Wampir walczył zaciekle ale krótko, tygrysica poraniła go na tyle, że padł wycieńczony tracąc przytomność.

Zwierzę zbliżyło się do rannego Gunsesa i zaryczało przeraźliwie, lecz można było odczuć w tym dozę sympatii. Tygrysica polizała wampira po policzku, wtedy Gunses usłyszał niemal anielski głos.
- Nie mogłam pozwolić Ci umrzeć, musisz dokonać jeszcze wielkich rzeczy, które zostały Ci zapisane, nie nadszedł Twój czas, nie teraz. Dbam o każde żywe stworzenie, o każdą istotę, wszyscy mają prawo do tego by żyć, nawet wampiry. Jesteś mi jak dziecię, a jam Twoja matka. Pamiętaj, że Ventepi przygląda się Twoim czynom.

[Gunses]

Gunses słysząc głos był z początku myśli, że upływ krwi robi swoje. Ale to było zbyt realne, a wspomnienie o wampirach otrzeźwiło Gunsesa. Objął on tygrysicę za szyję i podciągając się uwolnił się ze sterczącej z jego ciała gałęzi.
- Dziękuję Ci... - wydyszał - Nie zapomnę Ci tego... Straciłem w was wiarę wiele lat temu... Przepraszam was za to...

[Isentor]

- Ale my nie utraciliśmy wiary w Ciebie.
Tygrysica zaczęła się powoli oddalać w głąb dżungli.

[Gunses]

Gunses doczołgał się do Tarraza i wbił się w jego szyję aby się posilić. Wzrokiem odprowadził tygrysicę. Nadal nie mógł uwierzyć w to co się działo. Kiedy posilił się wystarczająco aby poprzebijane wnętrzności mogły się w miarę zacząć regenerować, a Tarraz był jeszcze bardziej wykończony, Gunses przewrócił się na plecy i zawołał
- Tuuuuutaj jeeestem!

[Isentor]

Spijacze powoli otaczały Isentora, gdy były już dostatecznie blisko ten wypowiedział słowa inkantacji zaklęcia lodowej fali.
- Ruash uphu grash grosh ruosh umash!
Isentor skupił energie magiczną w dłoniach po czym doprowadził do ich zetknięcia poprzez energiczne klaśnięcie nad głową co wytworzyło lodowy podmuch powietrza o bardzo niskiej temperaturze. Fala mrozu śmiertelnie zamroziła pobliskie spijacze.
- Gunsesie!


Spijacz 0/12

[Gunses]

- Tuuutaj! Mam gadzine!

[Isentor]

Podbiegłem za głosem Gunsesa. Na miejscu zastałem poturbowane wampiry, z tym, że Tarraz oberwał nieco bardziej.
- Co tu się do cholery stało?!

[Gunses]

- Z uwierzysz, że z lasu wybiegła tygrysica, która okazała się być yy... Ventepi? Bo jeśli nie, to szkoda mojego gadania... Masz jakąś linkę ze srebra aby skrępować tego jegomościa?

[Isentor]

- Opowiadaj, zwiąże go.
Isentor zaczął krępować Tarraza srebrnym łańcuchem.

[Gunses]

- Podczas walki z Tarrazem udało mu się mnie przewrócić. Wpadłem plecami o - wskazał zakrwawioną popękaną gałąź - na tamten wystający badyl. Byłem dość bezbronny. Wtedy z kniei wyskoczyła tygrysica o lśniącej sierści. Nigdy wcześniej nie widziałem tak czystej i lśniącej sierści. Rzuciła się na Tarreza, o popatrz jakie rany od pazurów mu zadała. A potem podeszła do mnie i usłyszałem głos. Kobiecy, ale bardzo delikatny, bardzo... anielski. Usłyszałem, że Ona nie mogła pozwolić abym umarł, że nie nadszedł mój czas i że muszę dokonać jeszcze wielu ambitnych rzeczy. Dokładnie, to wielkich rzeczy. Powiedziała, że dba o każde stworzenie, że Ventepi przygląda się moim czynom. A gdy przeprosiłem ich, za to, że przestałem w nich wierzyć - rzekł i zagryzł zęby ze wstydu - to usłyszałem... że oni... że oni we mnie nigdy nie przestali wierzyć - zamyślił się na kilka sekund - A potem odeszła.

[Isentor]

- ÂŻycie ciągle mnie zaskakuje. Pani natury objawiła się wampirowi. Zdumiewające są kaprysy bogiń. Zabierzmy Tarraza do wioski. Może znajdziemy tam Patty. Myślisz, że spodobał się jej jeden z myśliwych i dlatego zniknęła na całą noc?

[Gunses]

- Ja obstawiam, że coś jej się stało. ÂŻe uznali ją za taką co jeździ z nami, wampirem i magiem i jeszcze nie daj Ventepi! coś jej zrobią! Albo zasiedziała się przy garach w jakiejś kuchni... eh kobiety.

[Isentor]

- Chodźmy do wioski.
Isentor wraz z Gunsesme zmierzali w stronę wioski. Wszyscy zadawali sobie pytanie - gdzie podziała się Patty?

[Gunses]

Gunses poszedł za Isentorem chowając miecz do pochwy.

[Patty]

Wynurzyłam się z zarośli przed Isentorem i Gunsesem i spokojnie dołączyłam do grupy.

[Gunses]

- O, Patty, dobrze ze jestes, idziemy wlasnie do wsi na to sniadanko co nam pichcilas cala noc ;>

[Patty]

- ÂŻebyś się nie zdziwił.