Poselstwo do Ekkerund.

[Hagmar]

Wstań i usiądź, dajcie mu że zydel jaki i co do picia! Daleką drogę masz za sobą. Za pozdrowienia i listy dziękuję. Taaak... - zagłębił się w treść listów - Wasz król spotkać się chce. Ha, wreszcie. Choć mam nadzieje że lenna z nas nie zrobi. Może wolne miasto...

[Euthnoelfhijnd]

- Jeśli mogę coś powiedzieć... - Warcisław zaczął nieśmiało, ale widząc akceptację króla, mówił dalej:
- Służę u barona Aragorna Tacticusa od niedawna, ale zdążyłem zapoznać się z jego poglądami. To szlachetny dracon, a już szczególnie życzliwy wobec krasnoludów. Nie wiem, jakie ma konkretne plany wobec Ekkerund - zapoznanie się z tą sprawą nie leży w mojej kompetencji, ale jestem pewien, że rozwiązanie to będzie uwzględniało prawa i godność krasnoludów.

[Hagmar]

A powinno, bo widzisz. Aragorn jest inny. Jeszcze gdy był elfem nie stronił od bitki i wielkich biesiad, w przeciwieństwie do reszty elfów. Wychował się na pustyni, jego rodzice byli dyplomatami. To typ podróżnika i awanturnika, przez 600 lat zwiedził i zwojował połowę świata. Ma gołębie serce, mimo iż winy swych wrogów pamięta, zwłaszcza tych co żyją po kilkaset lat. Ale odbiegliśmy od tematu polityki. Sewerus!
Tak panie?
Machnij odpowiedź na listy, tylko podaj jakiś rozsądny termin.
Rozkaz panie.
Seweus?
Tak Wasza Dostojność?
Przestań zachowywać się jak idiota, wstyd mi robisz. Wybacz mi za niego, Sewerus przywiązuje dużą wagę do tytułów. My podchodzimy do tego nieco inaczej, a raczej ja. Nie znoszę lizustwa.

[Euthnoelfhijnd]

Warcisław poczuł się zmieszany:
- Rozumiem, ale w takim razie jak mam się zwracać do Waszej Wysokości? - ostatnie słowa wypowiedział drżącym głosem.

[Hagmar]

I tu dochodzimy do sedna problemu. Bo etykieta wymaga byś mówił mi "królu", ewentualnie "panie". Tu chodzi bardziej o to że nie toleruję za dużej ilości tytułowania w krótkim czasie, panie Iqui... Warcisławie.

[Euthnoelfhijnd]

- Rozumiem, Królu. - Warcisław powiedział to z ulgą. Tak. Udawało mu się przekazywać informacje królowi krasnoludów nie obrażając jego manier, kultury, ani nic w tym rodzaju. Czas było jednak wrócić do sedna sprawy:
- Powracając jednak do sedna sprawy. Nie mogłem aż tak bardzo znać tej sprawy, gdyż byłem tylko posłańcem, a wszelkie wiadomości o sprawie były zawarte w tych listach, które były przeznaczone do rąk tylko i wyłącznie Waszej Wysokości. Nie mogłem też aż tak poznać biografii barona Tacticusa, gdyż mieszkam w Valfden od niedawna, a Aragorn jest moim nauczycielem, mentorem i nie powinienem w tak krótkim czasie wyciągać od niego tylu prywatnych, a niekiedy ocierających się o intymność, informacji.

[Hagmar]

Racja, a i ja nie powinienem za dużo gadać. Prawda?
Panie, naskrobałem odpowiedź.
Dobrze, masz może jakieś pytania?

[Euthnoelfhijnd]

- Nie, Wasza Wysokość. Jestem tylko posłańcem i moim obowiązkiem jest wykonać misję powierzoną mi przez barona Tacticusa. Od siebie pozwolę sobie tylko dodać... - Warcisław zawiesił głos, gdyż nie chciał, aby zabrzmiało to jak lizusostwo, ale po głębokim przełknięciu śliny zaczął mówić dalej:
- ..., że jest to przepiękne miasto. Przepraszam za wypowiedzi mogące świadczyć o moim lizusostwie, ale to rzeczywisty zachwyt, u mnie pomnożony tym, że pierwszy raz widzę miasto krasnoludów.

[Hagmar]

Chwalenie czegoś co się widzi pierwszy raz na oczy nie jest lizustwem. Aggromor uśmiechnął się, wręczył Ci listy. To odpowiedź dla barona. Miło było Cię poznać Warcisławie.

[Euthnoelfhijnd]

- Jest mi równie miło, że mogłem poznać Waszą Wysokość, jak i całą cywilizację krasnoludów. - Warcisław skłonił się i wyszedł tyłem z sali tronowej, wiedząc, że nie wypada stanąć tyłem do króla. Kiedy Warcisław wychodził z budynku Miodowego Dworu był bardzo zadowolony. Poprawnie wykonał zadanie, a więc otrzyma uznanie Aragorna, co pozwoli mu na bliższą współpracę z draconem i zwiększy możliwości działania. Wiedział też jednak, że przy wypełnianiu celu nie może zbaczać z kursu, aby nie narobić zbędnej zwłoki. Dlatego szybko wsiadł na konia i prędko wyjechał z miasta, choć jak jeszcze patrzył na krasnoludzkie zabudowania, kusiło go, aby pozostać chwilę w mieście i pozwiedzać je. Na szczęście Warcisław miał silną wolę i przemógł się do wykonania obowiązku. Gdy odjeżdżał, słońce zaczęło być coraz niżej, ale nadal świeciło pełnym blaskiem. Warcisław mijając mury miejskie wyjechał na brukowaną drogę, która prowadziła ostro w dół, będąc otoczoną licznymi drzewami liściastymi, które swoimi koronami tworzyły na drodze strefę cienia, i kamieniami porośniętymi mchem...

[Hagmar]

Wiele dni później wróciłeś do domu.

Koniec.

Warcisław - 30sz. złota.

Podsumowanie: Dostarczono listy do Ekkerund, Warcisław otrzymał odpowiedź którą dostarczy do rąk Aragorna.