Gdy umarli spać nie mogą...

[Patty]

Nazwa: Gdy umarli spać nie mogą...
Wymagania: Podstawowa umiejętność walki mieczem.
MG: Gordian
Ilość wykonujących: 2 (Patty i Julian)
Nagroda: ÂŁupy z zadania

Już w uzbrojeniu stawiłam się przed bramą, wypatrując wzrokiem zakonnika. Kwadrans niemal się zbliżał.

Portret:


Ekwipunek:

1. Broń:
Nazwa broni: Krasnoludzkie ostrze
Rodzaj: Miecz
Typ: Oburęczny
Ostrość: 22
Wytrzymałość: 14
Opis: Miecz ten wykuty został z 60 sztabek stali a jego zasięg wynosi około 1,4 metra. Ostrze to wykonane zostało przez prawdziwych mistrzów kowalstwa w krasnoludzkim mieście Ekkerund.
Wymagania: Walka bronią sieczną [75%]

2. Broń:
-

3. Broń:
Nazwa broni: Miecz
Rodzaj: miecz
Typ: jednoręczny
Ostrość: 22
Wytrzymałość: 14
Opis: Wykuty z 55 sztabek stali o zasięgu 0,9 metra.
Wymagania: Walka bronią sieczną [75%]

4. Broń:
-

Odzienie:
Nazwa odzienia: Kubrak wędrowca
Rodzaj: brak
Typ: strój
Wytrzymałość: 1
Opis: Uszyty z 100 kawałków lnianego płótna.


Statystyki postaci:

Specjalizacje:
Walka bronią sieczną [75%]
Walka bronią obuchową [50%]
Walka tarczą [50%]

Używanie zbrój miękkich
Używanie zbrój niepłytowych

Umiejętności nabywane:
+ Akrobatyka
+ Ciało atlety
+ Intuicja
+ Koncentracja
+ Kradzież kieszonkowa
+ Telekineza
+ Znajomość języka Draconów

Umiejętności rasowe:
+ Potencjał magiczny
+ Potencjał chemiczny
+ Ciało z gliny
+ Ulubieniec bogów
+ Bystry umysł

Magia:

Urangol

I stopień wtajemniczenia

• Wyostrzenie zmysłów
• Przemiana w kruka
• Duchowe wypalenie

II stopień wtajemniczenia

• Zagłada

Naurangol

I stopień wtajemniczenia

• Ognista strzała

[Julian]

Na dziedziniec z lekkim spóźnieniem wszedł Julian. Jego towarzyszka już na niego czekała.



Portret :


Statystyki ekwipunku
Broń 1:
Nazwa broni: Miecz obywatela
Rodzaj: miecz
Typ: jednoręczny
Ostrość: 13
Wytrzymałość: 6
Opis: Wykuty z 55 sztabek mosiądzu o zasięgu 0,9 metra.
Wymagania: Walka bronią sieczną [50%]
Broń 2:
brak
Broń 3:
brak
Broń 4:
brak

Odzienie

Nazwa odzienia: Kubrak wędrowca
Rodzaj: brak
Typ: strój
Wytrzymałość: 1
Opis: Uszyty z 100 kawałków lnianego płótna.
Wymagania: brak

Specjalizacje:
*Używanie zbrój miękkich
Umiejętności nabywane:
*Walka bronią sieczną [50%]
*Akrobatyka
*Intuicja
Umiejętności rasowe:
*Potencjał magiczny
*Potencjał chemiczny
*Ciało z gliny
*Ulubieniec bogów
*Bystry umysł

[Gordian Morii]

Na dziedzińcu oczekiwał was jeździec. Siedział wyprostowany na karej klaczy przypatrując wam się uważnie.
-Witajcie. Jestem Elltharias i będę wam dzisiaj towarzyszył. Mam nadzieję, że zadanie z jakim przyjdzie nam się zmierzyć nie przerośnie naszych sił i już za kilka godzin wrócimy do naszych komnat bogatsi o nowe doświadczenia. Proszę, zwracajcie się do mnie po imieniu lub po prostu bracie.- rzekł. Gwałtowny podmuch wiatru rozwiał ciemną grzywę konia na którym siedział elf.
-Chodźcie, im szybciej wyruszymy tym wcześniej wrócimy. - dodał i zawracając konia ruszył stępa w kierunku bramy.

Portret


Statystyki ekwipunku


Broń 1
Nazwa broni: Miecz obywatela
Rodzaj: miecz
Typ: jednoręczny
Ostrość: 13
Wytrzymałość: 6
Opis: Wykuty z 55 sztabek mosiądzu o zasięgu 0,9 metra.
Wymagania: Walka bronią sieczną [50%]


Broń 2
brak


Broń 3
brak


Broń 4
brak


Odzienie

Nazwa odzienia: Strój mieszczanina
Rodzaj: zbroja miękka
Typ: strój
Wytrzymałość: 6
Opis: Uszyty z 100 kawałków bawełny.
Wymagania: Używanie zbrój miękkich

Nazwa odzienia: Płaszcz
Rodzaj: zbroja miękka
Typ: płaszcz
Wytrzymałość: 6
Opis: Uszyty z 100 kawałków bawełnianego płótna. Podszyty futrem Rotisha doskonale chroni przed zimnem.
Wymagania: Używanie zbrój miękkich


Pas
Sakiewka - 0 sztuk złota


Statystyki postaci

Specjalizacje
-Walka bronią sieczną [75%]


Umiejętności nabywane
- Akrobatyka
- Ciało atlety
- Intuicja
- Koncentracja
- Perswazja
- Podstawy łowiectwa
- Telekineza


Umiejętności rasowe

- Dziecię Nalasa
- Dziecię lasu
- Sokole oko
- Potencjał magiczny


Magia

[Patty]

Skinęłam głową i wskoczyłam na siodło przygotowanego wcześniej konia, gniadej klaczy. Uważnie przypatrywałam się elfowi, jednak nigdy wcześniej nie widziałam jego twarzy, a przynajmniej sobie nie przypominałam.
- Witaj, mnie zwą Patty - Przedstawiłam się, poganiając konia. Kopyta stukały o brukowany dziedziniec, wiatr szarpał moje ubrania, jednocześnie kąsając odsłonięte skrawki skóry.

[Julian]

Nie ociągając się Julian zrobił to samo co towarzysze. Jednak wcześniej podszedł do Brata i przedstawił się:
Witaj, zwą mnie Julianem.

[Gordian Morii]

Elf tylko uśmiechnął się lekko i odpiął sprzączkę płaszcza.
-Trzymaj. - rzekł do Patty. -Noc jest zimna a widzę, że nie masz niczego prócz tego lekkiego kubraka. Wybaczcie, ale zamówione stroje jeszcze nie dotarły. - więcej nie mówił już nic. Oddając płaszcz dziewczynie zatarł ręce i uderzając konia wodzami ruszył szybkim tempem przed siebie. Prowadząc ich najkrótszą drogą do miejsca w którym widziano nieumarłych.

[Patty]

- Dzięki - Z wdzięcznością przyjęłam płaszcz i otuliłam się nim, odgradzając od wszechobecnego zimna. Lubiłam tę porę roku, ale w ciepłym domu, z kubkiem grzańca w dłoni, a nie na gościńcu w cienkiej, starej kapocie - Dokąd właściwie jedziemy? Zakonnik w reflektorium wspominał jedynie o jakichś kupcach i grobach, ale w zasadzie nic szczegółowego...

[Julian]

Julian nic nie mówił. Jechał troszkę z tyłu od towarzyszy i rozmyślał o pięknie zimy wokół niego.

[Gordian Morii]

-Jedziemy teraz traktem łączącym bractwo z Atusel. Nie bezpośrednio oczywiście, ale jest to najlepsza i najbezpieczniejsza droga. Istnieją dużo krótsze drogi, lecz o tej porze roku są praktycznie nieprzejezdne. Ale mniejsza z tym. Kawałek drogi stąd trakt schodzi do pewnego jaru porośniętego dosyć gęstym lasem. W tym właśnie miejscu kilkanaście lat temu spora grupa bandytów napadła na konwój kupiecki przewożący zboże i skóry z południa właśnie do Atusel. Nie wiem skąd, ale bandyci wiedzieli, że kupcy przewożą coś więcej niż pszenicę. W zapieczętowanych beczkach przewożono bryły srebra wydobyte gdzieś tam na południowych rubieżach. Jak łatwo się domyślić taki konwój był wyjątkowo strzeżony, co dodatkowo mogło zwrócić uwagę bandytów. Napadli na kupców właśnie w tym jarze. Zginęło wtedy ponad trzydzieści osób w tym dwudziestu dwóch ludzi z konwoju. Pozostałych ośmiu to właśnie bandyci w tym herszt szajki, którego śmierć odnalazła przez ręce zdrajcy, który podstępnie dźgnął go nożem. Ciała kupców zabrano w ich rodzinne strony, natomiast bandyci zostali pochowani w miejscu w którym zginęli. Taka masowa mogiła można powiedzieć. Osiem ciał i jeden grób. Nie wiem co powiedział wam Brat Albert, ale tak właśnie wygląda ta historia. Nasze zadanie polega na uspokojeniu tych ośmiu umarłych, którzy z niewiadomych względów postanowili opuścić groby.- rzekł -Wybaczcie jeśli przynudzałem, ale chciałem, żebyście poznali dokładnie tą historię.

[Julian]

Niesamowita historia - pomyślał Julian
Bracie, czy wiesz czego możemy się tam spodziewać? Zombie, szkielety? Czy może duchy? Pytam się, bo czuje się źle z myślą, że mój miecz nic nie zrobi duchowi.

[Patty]

- Interesująca historia... - Skomentowałam słowa Ellthariasa - Julianie, zjaw, duchów czy innego pomiotu nie zawsze trzeba wypędzać siłą. Czasem trzeba zrozumieć ich motywy i dowiedzieć się, co ich spotkało. Może jest tutaj coś, czego teraz nie wiemy. W takim przypadku raczej trzeba szukać niż rozwiązywać sprawę siłowo... Takie wnioski przynajmniej kiedyś wyciągnęłam.

[Gordian Morii]

-Nie mam pojęcia Julianie. Ten, który przyniósł informację przekazał tylko, że umarli straszą na Wilczym trakcie. Bo tak tamto miejsce nazywają. Nie rozmawiałem z nim więc wiem tylko tyle. Ale nie musisz się obawiać. Jeżeli to duchy to nasze zadanie będzie jeszcze prostsze niż gdyby były to szkielety. - rzekł
-Dokładnie Patty. O to właśnie chodzi.

[Julian]

Nie za bardzo uśmiecha mi się rozmowa z banitami, ale skoro tak mówicie, musi to być jakieś rozwiązanie.

[Gordian Morii]

- Duch to duch Julianie. Nie ważne czy był słodką damą czy chamem z rynsztoku. Jeśli wraca na ten świat znaczy, że trzeba mu pomóc. A to nasza misja.- Gdy to mówił dojechali do rozjazdu przy którym znajdowała się karczma.
-Chcecie się ogrzać czy jedziemy dalej? - zapytał.

[Patty]

Spojrzałam krytycznie na budynek karczmy, zastanawiając się, czy jest sens tutaj zostawać. Stwierdziłam jednak, że chwila odpoczynku nie zawadzi, a może też tubylcy mogą coś wiedzieć lub poczęstować jakimś napitkiem.
- Możemy się tutaj zatrzymać, chociaż na chwilę - Odpowiedziałam - Niewiele na tym czasu stracimy, a przy okazji odpoczniemy.

[Gordian Morii]

-Dobrze w takim razie stajemy.- rzekł i skierował konia pod zajazd. Zsiadając z siodła przerzucił wodze przez szyję zwierzęcia i zaprowadził je do stojącej obok stajni. Nie rozsiodłał konia gdyż postój miał trwać ledwo kilka minut. Przed wejściem do środka zaczekał aż jego towarzysze zajmą się swoimi końmi.

[Patty]

Poprowadziłam konia do stajni, gdzie udał się już elf i zsiadłam z wierzchowca. Przeciągnęłam się i poluźniłam nieco popręgi, by koń choć kilka minut mógł odetchnąć spokojnie i zostawiłam go w towarzystwie innych rumaków, by mógł sobie pogawędzić. Sama zaś ruszyłam do wejścia, widząc, że Elltharias już tam stoi i czeka. Uśmiechnęłam się do niego lekko i wkroczyłam do środka.

[Gordian Morii]

-Julianie chodź szybko.- zawołał do zakonnika i chwilę później sam wszedł do karczmy. Wewnątrz było wesoło. Muzyka grała, ludzie śpiewali, kilka osób nawet tańczyło. Elf jednak nie zwrócił na to większej uwagi. Szybko podszedł do płonącego w kominku ognia i ogrzał zziębnięte dłonie. Zauważył, że nieopodal kilka osób próbuje się na rękę. Zainteresowany podszedł i chwilkę przystanął przyglądając się jak jeden z mężczyzn, którego wygląd przypominał klasycznego drwala wygrywał z każdym kolejnym przeciwnikiem.

[Patty]

Weszłam do środka, chłonąc atmosferę miejsca. Muzykanci grali jakąś skoczną melodię, wyraźnie dobrze się przy tym bawiąc, a spora część osób tańczyła do rytmu. Usiadłam blisko ognia, chcąc się ogrzać i zaczęłam przysłuchiwać się rozmowom, mimowolnie raczej, bo musiałabym ich słuchać i tak. Kątem oka patrzyłam, jak elf z zainteresowaniem obserwuje mierzących się na rękę autochtonów. Szybko spostrzegłam, że jeden wyraźnie przoduje w rozgrywkach. Bogowie, co to za olbrzym, przemknęło mi przez myśl, gdy taksowałam drwala wzrokiem. Zastanawiałam się, czy przypadkiem Elltharias nie spróbuje się z nimi zmierzyć.

[Gordian Morii]

Elf uśmiechał się pod nosem już kilka chwil. Wreszcie wypalił
- Drogi panie stawiam mój miecz, że ta twoja niezwyciężoność wychodzi tylko z tego, że nie masz dla siebie prawdziwie godnego przeciwnika. Stawiam mój miecz i wszystkich tu zebranych biorę na świadków, że wystarczy tamta okruszyna aby Cię powalić.- rzekł dosyć niepoważnym tonem.
- Cooo? ÂŻe niby babie nie dam rady?! A niech podejdzie szybko to jej może rączki nie złamię! Dawaj miecz elfie! Jest już mój!- zagrzmiał basowym tonem.
- Hola, a co jeśli przegrasz? - zapytał.
- No chyba kpisz! Ale dobra, jak przegram to oddaję całe złoto... iii od dzisiaj możecie mi mówić Jadzia! - to powiedziawszy zwrócił się do otaczających go mężczyzn, którzy jak przypuszczał zareagowali salwą gromkiego śmiechu. Elf odpiął klamrę miecza i położył go na stole obok sporej kupi złota. Elltharias tylko kiwnął głową w kierunku Patty wskazując jej dłonią zydelek naprzeciw drwala. Nie było wyjścia trzeba było stawać.