ÂŹródło ÂŻycia

[Hagmar]

Jakimś cudem zwiał, dobra Zeyfar idziemy. Aragorn wyszedł z zaułka, tylko po to by ukryć się za rogiem. Miał nadzieję że złodziej da się nabrać.

[Anette Du'Monteau]

-Zgoda. - odpowiedział Zeyfar rozpoznając plan Aragorna. Również ukrył się za rogiem czekając na jakiś ruch

[Gordian Morii]

Nic się nie stało, jak na złość rzec by można. Złodziej gdzieś wsiąknął. Wbiegł w ten zaułek ale po prostu rozpłynął się w powietrzu. Nie było go za pudłami ani w stercie zgniłych jarzyn co potwierdzić mogły szczury. Nie reagował również na groźby jakby były one poza jego zasięgiem.

[Anette Du'Monteau]

Zeyfar podszedł do jednego z rozwalonych wozów i zaczął szukać jakieś zejścia do kanałów. Draconi musieli coś tu zrobić...
-Aragornie sprawdź zaułek naprzeciw.

[Hagmar]

Mhm... Mruknął i poszedł sprawdzić, bardzo dokładnie.

[Gordian Morii]

Gdy tak szperałeś obok wozu nie chcący potrąciłeś deskę, która oparta o ścianę zsunęła się na bruk ukazując niewielki otwór w ścianie. Tak jakby ktoś wyciągnął kilka cegieł ze ściany kamienicy.
Nachylając się do twojego nosa dobiegł kwaśny zapach jaki zazwyczaj panował w piwnicach, strych i opuszczonych piwnicach.

[Anette Du'Monteau]

-Eureka! - wypowiedział ciszej mauren. Gwizdnął na przyjaciela i pokazał aby ten został w okolicy. Potem odsunął cegły i wcisnął się w otwór.

[Gordian Morii]

Otwór był dosyć wąski acz osoba postury i wymiarów maurena nie miała zbytnich trudności w przeciśnięciu się przezeń. Problemem było to, że tunel wiódł w dół a więc istniało prawdopodobieństwo poślizgnięcia się i uderzenia twarzą w zakończenie gdyż Zeyfar nieopatrznie wpełznął doń głową naprzód. Na szczęście udało mu się w miarę bezpiecznie wylądować na rękach a później na nogach w piwnicy. Właściwie to była to jedna z komór na jakie podzielono tą piwnicę. ÂŚlady błota i jakichś mokrych resztek na posadzce zdradzały, że złodziejaszek był tutaj i to niedawno.

[Anette Du'Monteau]

Oślizgłe kanały i brud nie przeszkadzały mi zupełnie. W końcu to chodziło o honor Bractwa i mój miecz. Szedłem dalej za śladami krok po kroku. Starałem się nie przegapić żadnej ważnej poszlaki.

[Gordian Morii]

Przemierzając piwnicę najciszej jak się tylko dało usłyszałeś jakiś rumor za drzwiami po lewej.

[Anette Du'Monteau]

Słysząc hałas podkradłem się bliżej drzwi i wolnym ruchem, tak aby nic nie było słychać uchyliłem. Zajrzałem do środka pewien, że znajdę tam złodzieja.

[Gordian Morii]

Mimo usilnych starań maurena drzwi skrzypnęły gdyż stare zawiasy pokrywała rdza grubości liścia łopiany porastającego brzegi sadzawek i stawów. W komorze nie było jednak nikogo. Przy jednej ścianie stał jeszcze koślawy regał zastawiony jakimiś słojami i bogowie jeszcze wiedzą czym. Za to po drugiej stronie dostrzegłeś znajomy kształt. Owinięta paskiem pochwa z mieczem, który Ci skradziono...

[Anette Du'Monteau]

Teraz pewniejszy wkroczyłem do pomieszczenia i zabrałem swój miecz. Chcąc jeszcze chwilę się rozejrzeć przejrzałem słoje i regały za czymś interesującym

[Gordian Morii]

Gdy przystanąłeś na chwilę by przejrzeć regały usłyszałeś łoskot i cały regał razem ze słojami, pakunkami i innymi szpargałami poleciał na Ciebie przywalając Cię całą tą rupieciarnią. Ukryty za meblem złodziejaszek umknął jak strzała z pomieszczenia w sobie tylko znanym kierunku. Nie było raczej sensu go szukać, chociaż na upartego można by przeszukać kamienicę i najbliższą okolicę. Pytanie tylko czy był tego sens?

[Hagmar]

Z racji iż Zeyfar długo nie wracał Aragorn postanowił sprawdzić co lub kto, go zatrzymało. Wcisnął się więc do piwnicy i odnalazłszy przygniecionego kompana pomógł mu odsunąć kredens.

[Gordian Morii]

No i co? Posiedzieliście w piwnicy, przez resztę nocy. Wstał nowy piękny dzień. Słońce grzeje jakby się wściekło a na niebie nie ma ani jednej chmury zwiastującej deszcz czy dającej odrobinę cienia. Wyjście z domu bez bukłaku wody czy wina (które z racji temperatur bardzo szybko kwaśnieje) jest pomysłem bardzo głupim dodatkowo jeśli nosi się na plecach ciężki rynsztunek a pancerz nie ma zbyt dużo wspólnego z lnianymi koszulami. Wy jednak siedzicie w zatęchłej piwnicy i mimo, że smród jest niezbyt przyjemny dla nosa to temperatura tu panująca jest tak wyborna, że chciałoby się spędzić tutaj cały dzień.
Warto wspomnieć też o rzeszach ludzi, zaprzęgów, wozów, bydła i wszelkiego innego dziadostwa, które zapełniło ulice miasta.

[Anette Du'Monteau]

-Nie ma chyba tu już nic więcej. Możemy się zbierać Aragornie. Przynajmniej odzyskałem swój miecz. - dodał i spojrzał triumfalnie na klingę ukrytą w pochwie.
-Złodzieja nie ma co szukać, zna kanały lepiej niż my zapewne, a my mamy swój własny cel. Po tych słowach opuścił piwniczkę i skierował się do wyjścia z zapyziałych, podziemnych pomieszczeń.

[Hagmar]

Aragorn bez słowa ruszył za Zeyfarem.

[Gordian Morii]

Uwaga! Teraz niespodzianka... Doszliście!!!!


Piszcie jak idziecie dalej ulicą czy coś, przecie tą drogę znacie.

[Anette Du'Monteau]

Towarzysze zdziwieni nieco początkiem nowego dnia wywlekli się z wilgotnych piwniczek i po krótkim otrzepaniu się z wszelkiego brudu ruszyli naprzód. Dzień nie wiele zmienił w ruchu na ulicach. Teraz po prostu doszli jeszcze ludzie obawiający się wycieczek o zmroku. W niektórych dzielnicach te obawy nie były bezpodstawne. Zeyfar miał nawet okazję się o tym przekonać. Nie mniej z zapałem równym temu, gdy opuszczali teren Gildii Magów, kierowali się do biblioteki umiejscowionej na uniwersytecie. Droga mijała na zwykłych pogawędkach i przysłuchiwaniu się nowym ofertom ulicznych naciągaczy, hazardzistów i "czystych kupców".