Tajemnice Starożytnych - Ostatnia Krew

[Gunses]

- Witaj Synu - rzekł Gunses - Nie orientujesz się, co zatrzymało Ociana?

[Eric]

- ÂŻyje mi się wspaniale, bracie - rzekł z uśmiechem Diomedes - Taka wiadomość może być odebrana tylko z uśmiechem. Dawno utracony brat, teraz odzyskany? A co z Tobą?

[Mogul]

-Witajcie, przepraszam za spóźnienie mistrzu...
Portret:

Statystyki ekwipunku:
Broń 1:

Nazwa broni: Miecz obywatela
Rodzaj: miecz
Typ: jednoręczny
Ostrość: 13
Wytrzymałość: 6
Opis: Wykuty z 55 sztabek mosiądzu o zasięgu 0,9 metra.
Wymagania: Walka bronią sieczną [50%]
Cena: 50 sztuk złota

Broń 2:

Nazwa broni: Uderzenie wiatru
Rodzaj: łuk
Zasięg: 50 metrów
Precyzja: 40%
Opis: Wykonany z 50 kawałków drewna.
Wymagania: Walka bronią dystansową [50%]
Cena: 40 sztuk złota

Broń 3:

Nazwa broni: Złowróżbny szept
Rodzaj: sztylet
Typ: jednoręczny
Ostrość: 13
Wytrzymałość: 6
Opis: Wykuty z 25 sztabek mosiądzu o zasięgu 0,3 metra.
Wymagania: Walka bronią sieczną [50%]
Cena: 50 sztuk złota

Broń 4:

Brak

Odzienie:

Nazwa odzienia: Szata Wampira Numenoru
Rodzaj: zbroja miękka
Typ: szata
Wytrzymałość: 6
Opis: Uszyta z 100 kawałków Alfistru. Chroni Wampira przed zgubnymi promieniami słońca odbijając je. Pozwala to Wampirom na funkcjonowanie w dzień. Dodatkowo szata posiada kaptur zwany maską, który można zawiązać w dzień, a zdjąć w nocy.
Wymagania: Używanie zbrój miękkich

Pas:

Sakiewka: 100 sztuk złota
* Runa Ognia
* Runa Wody
* Runa Ziemi
* Runa Powietrza
-4 litry ludzkiej krwi
Statystyki postaci:

Specjalizacje:
-Walka bronią sieczną 75%
-Walka bronią dystansową 50%
-Używanie zbrój miękkich

Umiejętności nabywane:

Umiejętności rasowe:

* Dziecko nocy
* Krwiopijca
* Wampir
* Wampirza krew

[Elrond Ñoldor]

- Można powiedzieć że już wszyscy Bracia się zebrali? Oczywiście oprócz Foltesta. Gdzieś się zagubił... - powiedział Nikolai. W międzyczasie przyglądnął się swojemu ostrzu. Było za małe. Wyszczerbione. Ciągłe ostrzenie słabego metalu, nieciekawie zmniejszyło ostrze. Miecz dwuręczny, najlepiej z mithrilu byłby najlepszy. Ale mithril był bardzo drogi...
- Ojcze Gunsesie. Czy nie mamy jakichkolwiek dwuręcznych ostrzy w magazynie? Ta stara klinga jest już tak sfatygowana, że dziwię się że jeszcze głownia nie odpadła od rękojeści.

[Vitnir]

- Znam ten ból Nikolai, zdaje się że mamy ten sam problem - wampir wyciągnął miecz i przyjrzał mu się dokładnie, po czym dodał z śmiechem w głosie: Miejmy nadzieje, że podczas walki nie rozłamie się na pancerzu przeciwnika, bo wtedy będziemy mieli małą niespodziankę. Kończąc Aerandir schował miecz do pochwy.

[Patty]

- Polecę wam, wąpierze, targ. Sama byłam tam dzisiaj i fajne rzeczy mają. Wybór dość duży - Odezwałam się.

[Elrond Ñoldor]

- Również nad tym myślałem. Jednak ze złotem krucho, jeśli wliczymy w nie przyszłą naukę którą chcę odbyć. Za niektóre poznane umiejętności to można by kupić nawet złoty miecz. Za to w Sabacie, możemy liczyć na broń, nie ponosząc samemu uszczerbku na sakiewce. - odpowiedział uprzejmie.

[Hagmar]

"Ehhh gdzie ten chędożony brodacz."
-Nie cierpię odwlekać ale jeszcze na trzy osoby czekamy...

[Patty]

- Co prawda to prawda - Odparłam - Przyznam jednak, że zupełnie inaczej patrzę na broń, którą dostałam, niż taką, na którą zapracuję własnymi rękoma. Poza tym miecze nie są takie drogie.

[Anette Du'Monteau]

- Prawda Patty, ja musiałem na swoją zapracować. W sumie jeżeli dostajemy miecz za naszą pracę to podobnie ze złotem. W końcu złoto też otrzymujemy jako wynagrodzenie za trudy. Jednak wciąż nie zdążyłem przyzwyczaić się do nowego ostrza. - opowiadał mauren. Wyciągnął długi miecz i spojrzał na doskonała robotę. Klinga była wykonana bez żadnej skazy. Na stali widniało jedynie kilka krasnoludzkich run i napis na zastawie. Machnąłem nim na próbę.
-Nazwałaś jakoś swój miecz Patty?

[Patty]

Pokręciłam przecząco głową, kątem oka zerkając na nowy nabytek.
- Miecz... to po prostu miecz. Narzędzie. To tak, jak gdybyś nazwał swoje buty. Albo kubrak. To... - Próbowałam się wysłowić. Bez skutku - To po prostu rzecz. Poza tym nie ma sensu nadawać imienia czemuś, co tego nie zrozumie.

[Hagmar]

-Ale taki zwyczaj jest, Ostrze rozpierduchy np. brzmi brzmi lepiej dla potomnych...

[Anette Du'Monteau]

-Ja mam inne zdanie. Być może często powtarzane, lecz według mnie najtrafniejsze. Sądzę, że miecz to coś więcej niż rzecz, to przedłużenie ramienia. To broni powierza się swoje życie. Samymi umiejętnościami nie da się wygrać. Co nam po broni jeśli rozpadnie się na drobiazgi przy mocniejszym uderzeniu?
-Zgadza się Aragornie, zaszczytne miano dla twego miecz, żeś wybrał. - dodał kapitan.

[Elrond Ñoldor]

- Jednak z drugiej strony, miecz otrzymany w darze przez Bractwo może napawać dumą. W końcu walczy się materialną cząstką tego, co w sferze duchowej jest dla nas najważniejsze. Cena klingi będzie zawsze zależała od materiału z którego została wykonana i ilości tego materiału. Miecz dwuręczny, mithrilowy, perfekcyjnie wykonany, będzie o wiele droższy niż jednoręczna klinga z mosiądzu.
A co nazywania klingi. Broń, którą po wielu wojnach, trudach, będziemy uważać jako przedłużenie kończyny, będziemy nazywać w jakiś specyficzny sposób nawet nie zdając sobie z tego sprawy.

[Gunses]

- Niedługo mają spłynąć dostawy do Sabatu. Oczekuję w nich kilku nowych ostrzy. Może uda się coś wybrać

[Patty]

- Mówisz zupełnie o czymś innym - Uśmiechnęłam się. Jakoś smutno - Nawet narzędzie musi być dobrej jakości. Ale mimo wszystko pozostaje tylko narzędziem...

[Hagmar]

-Na cześć Komandora 12 komturii Hedviga aep Bjorgena, poległ w boju a jego ostatnim słowem było: "Ale rozpierducha!"

[Anette Du'Monteau]

-Rozumiem iż komandor 12 komturii był krasnoludem? - zapytałem uśmiechając się.

[Hagmar]

-Tak, i w sumie to jego miecz. Runy znaczą mniej więcej: Na pohybel skurwy...

[Anv]

- Mnie także bardzo dobrze, Diomedesie. - odrzekł Anv i przysłuchał się rozmowie towarzyszy. - Ach bractwo... - zamyślił się. Jakiś czas temu stał przed wyborem. Mógł zostać Kruczym Bratem lub Wampirem. Teraz stoi w niebieskim płaszczu, wśród kompanów gotowych oddać życie za drugiego. W Wampirach także widać oddanie, i wierność, lecz Kruki posiadały swój charakter i klimat, który Anvarunisowi tak bardzo odpowiadał. Po chwili odezwał się.
- Rozpierducha, tak to dobre imię dla miecza.. - zaśmiał się Anv.