Król Olch: Początek

[Gunses]

- Moje dziedzictwo mnie wzywa! Tron mój... - ostrze jego włóczni złowrogo odbiło srebrne promienie księżyca. Zauważyliście, że z lasu wychodzą jeszcze inne Elfy. Było ich około 10.
- Kim jesteście? - rzekł Król Olch

[Grison]

Grison spojrzał na grupę wychodzącą z lasu po czym wygiął prawe ramię tak, że wierzchnia strona dłoni muskała srebrne ostrze wystające ze skórzanego ogranicznika przytrzymującego miecze na plecach. Zaraz po tym drakon zbliżył się do Olcha na tyle aby widzieć go dokładnie ale pozostawać jednocześnie na tyle daleko aby nie niepokoić jego ludzi.
- Jesteśmy obywatelami Valfden, z miasta Efechidon.- rzekł spokojnie drakon.

[Gunses]

Elf ruchem dłoni uspokoił Elfów wokół kręgu. Ruchem dłoni, który był tak szybki, że Draconowi wydawało się, że dłoń poprostu zniknęła. Nachylił się do Dracona, zajrzał mu w oczy i rzekł
- Odejdźcie, czekam tu na jedną sukę.

[Mantos]

Mantos podszedł bliżej do Króla Olch, stanął tak blisko że ich twarze dzieliło zaledwie kilkanaście centymetrów
- Problem w tym że niezbyt możemy, przybyliśmy tu na spotkanie z tobą, a jeśli teraz odejdziemy nie usatysfakcjonuje nas ono.
Elf cofnął się
- Może nie masz ochoty z nimi rozmawiać - wskazał na swoich towarzyszy - ale ja jestem twoim bratem - powiedział patrząc mu w oczy

[Anv]

Wampir w cieniu przysłuchiwał się rozmowie, znał historię Króla Olch, wiedział, że może on nie być zadowolony z widoku wampira. Anv spokojnie czekał na rozwój wydarzeń.

[Gunses]

Elf usniósł się, Mantos i Grison zauważyli szybko jego szatę, potem klem paska, na końcu buty. Król Olch w fantastycznym salcie w tył z kamienia po środku wskoczył na głaz scalający dwie kamienne kolumny. Był teraz 5 metrów od was i 4 metry nad wami. Z tamtego mijsca obracał swą włócznią z niezrównaną szybkością i sprawnością. Mieliście świadomość, że zabicie go na miecze byłoby nawet dla was nielada wyzwaniem. W końcu zatrzymał się. Lewa dłoń po skosie biegła w dół, prawa po skosie w górę. W dłoniach trzymał włócznie przylegającą do pleców. Ostrze włócznie wysoko w górze rzucało świetleuste rozbłyski
- Kto nie ze mną, ten przeciwko mnie! A kto przeciwko mnie, ten trup. Zniszczę każdego, kto sprzeciwi się moim planom, kto stanie na drodze do tronu Wampirów. Przyszedłem na świat po to, aby stać się ich władcą i stanę się. A na tych którzy nie opowiedzą się za mną spanie mój gniew - mówił to z szybko, z dykcją wypracowaną przez wieki. Mówił to pewnie, groźnie - Ale nie musi tak być. Powiedzcie mi... Ty Elfie  - Elf wskazał Mantosa srebrną włócznią, po czym Król Olch spojrzał niżej. Zza kolumny wyszedł Elf, którego pamiętał Deristus ze swego dawnego zadania
- On zwie się Mantos.
- Mantosie, czy musisz chylić głowę przed Gunsese? Ty Draconie... - rzekł Olch, pokazując włócznią Grisona
- To Grison - powiedział Elf
- ....Grisonie, czy ty musisz giąć kolano przed tą namiastką wałdcy wampirów? A Ty, skrywający się w cieniu Wampirze...
- Mówią nań Anvarunis - dopowiedział Elf stojący u podnuża kolumny
- Anvanurisie, czy i ty dygasz gdy tylko widzisz Gunsesa? - zapytał Król Olch, mierząc w ciebie srebrnym grotem
- A Ty, demonie, Deristusie - zaptał Elf stojący na ziemi - Oddajesz pokłon Cadacusowi?

[Devristus Morii]

- Witam Cię, mój drogi przyjacielu - odparł Dev - Nie oddaję pokłonu Cadacusowi, bo nie mam po co ani nie mam takiego zamiaru. Po za tym sama różnica wieku mówi sama za siebie. Więc wychodzi na to, ze nigdy nie oddam mu pokłonu

[Mantos]

- Ja nie muszę się nikomu kłaniać powiedział Mantos. Nie służę Gunsesowi... - przerwał na chwilę -Ani nie mam zamiaru służyć tobie. Podaj choć jeden powód, dla którego miałbym ci pomagać.

[Anv]

- Ja także nie kłaniam się Gunsesowi, mimo swej rasy... - rzekł wampir wychodząc z cienia. - z prawowitej organizacji wampirów odszedłem już jakiś czas temu. Jestem wolnym strzelcem. Gunses jest dla mnie raczej przyjacielem aniżeli kimś komu musiałbym składać pokłony.

[Grison]

- Nie mam zwyczaju się komukolwiek kłaniać - odpowiedział już tylko formalnie Grison. Nie rozumiem czemu zadajesz ten szereg pytań...

[Devristus Morii]

- Na twoim miejscu bym się bał Grison. Widać, że ma na Ciebie ochote..- szepnął do Grisonka.

[Gunses]

- Nie jest nad wami, więc czemu ma sie wam równać. Czemu ma być taki jak ty Grisonie i Mantosie, czemu ma być władcą. Czyż nie lepiej, aby tron Wampirów, który was i tak nie obchodzi przypadł w ręce prawowitego następcy? Ja się poto urodziałem, aby objąc ten tron. Czy nie lepiej, aby usunąć Gunses. Namiastkę wampirzego jestestwa? - przerwał na chwilę. Tą chwilę wykorzystał Elf stojący na ziemi
- Devristusie, dawny Elfie. Czy wiesz jaką drogą podążyć? Opowiesz się za swym ludem, za nami? Czy popadniesz w niewolę sentymentów do wszystkich wokoło? Masz szansę zmyć swe winy...
- Dość! - rzekł twardym głosem Król Olch - Jesteście ze mną, z władcą prawdziwym, czy z Gunsesem? Opowiedzcie się!

[Grison]

- Cóż... - zaczął Grison ziewając. Jeśli masz coś do Gunsesa to najlepiej będzie stanąć z nim sam na sam, jak mężczyzna i wyzwać go na pojedynek tak jak to kiedyś było w zwyczaju. Jeśli odmówi jest tchórzem w co szczerze wątpię, jeśli zaś przyjmie wyzwanie... to wtedy zwycięży silniejszy. Myślę, że da ci to więcej niż przyjmowanie aktorskich póz i wygłaszanie nadętych przemówień, które zapewne zwykłeś wygłaszać już nie raz przed swoimi pachołkami.

[Gunses]

//Król Olch zatopił swe złote oczy w oczach Grisona. Włócznie złapał wysoko prawą dłonią i jakby od niechcenia obracał nią palcami. Potem szybkim ruchem chwycił silnie swój oręż i wskzał nim Dracona. Telekinetyczne uderzenie jakim został potraktowany Grison rzuciło nim na najbliższą kolumnę tak mocno, że kamienny posąg przewrócił się.

- Księże - zawołała zbulwersowany Elf stojący obok kolumny - nie godzi się niszczyć świętych miejsc! - Po czym zaczął kołować dłońmi. Kamienne bryłu otoczyły niebieskawe łańcuchy energii. Bloki stalne uniosły się po czym zostały ulokowane w miejsach na których stały od swego stworzenia. Król Olch krzyczał na cały głos
- Mój Lud za dużo wycierpiał od Wampirów. Ci niewdzięcznicy chylą głowę przed słońce, nie są jednak w satanie schylić głowy przed swymi Starszymi Braćmi! O jak mnie bolą usta, mówiąc Bracia! Twu! Niech będzie przeklęty każdy Wampir, który po części utożsamia się z tą przeklętą krwią. Jam jest Książe i Król Olch! A wy, marne marionetki, podskakujące na każde pociągnięcie sznurka! Samiście tu przyszli, na spotkanie ze mną. Ze mną można odejść w pojednaniu lub śmierci. Jesteście ze mną?!

[Grison]

//

Potem szybkim ruchem chwycił silnie swój oręż i wskzał nim Dracona. Telekinetyczne uderzenie jakim został potraktowany Grison rzuciło nim na najbliższą kolumnę tak mocno, że kamienny posąg przewrócił się.

Co ty było? Mistyczne uderzenie telekinetyczną włócznią zagłady?  :huh:

//

- Nerwus... - rzekł Grison na tyle spokojnie na ile pozwalał mu jego stan. Chwilę potem Drakon z trudem wstał, po czym obejrzał się za siebie w poszukiwaniu przedmiotu w który uderzył. - Prawda boli blondasku? - spytał drakon przełykając krew. Skoro wolisz siedzieć w ruinach zamiast wyjść i walczyć z kimś kogo darzysz taką nienawiścią to jaki z ciebie byłby władca? Swoim brakiem zaangażowania obrażasz swoich ludzi i dziedzictwo, na które tak ochoczo się powołujesz...

[Gunses]

//Bardzo silna psionika. Zresztą, nie znamy całej magii starożytanej. Niektórzy więc mogą znać zaklęcia o jakich my nie słyszeliśmy.

- Wampiry nie dały mi nic, oprócz prawa tronu. Wszystko zawdzięczam Elfom. Hm.. Ale po co ja trace czas na wasze ścierwa. Jeśli któryś przeżyje, to się spotkamy - rzekł po czym odwrócił się i zeskoczył z kamiennego postumentu. Odchodził wolnym krokiem w stronę lasu - Zabić. -rzekł.

//Otoczyło was 10 Elfów.
//Elf który stał pod kamiennym postumentem wymownie patrzył na Devristuta, po czym odwrócił się i pomaszerował za swym panem.


10x Wojownik Króla Olch

Ekwipunek:

1.
Nazwa broni: Olsza włócznia
Ostrość: 12
Wytrzymałość: 10
Typ: dwuręczny
Rodzaj: włócznia
Poziom wykonania: III
Opis: Wykuty z 20 sztuk drewna oraz 35 sztuk stali o zasięgu 2,2 metra, ważący 5 kg.

2. Brak

3. Brak

4. Brak

Nazwa odzienia: Strój skórzany
Rodzaj: strój
Wytrzymałość: 3
Ciężar: 3
Opis: Uszyty z 20 kawałków skóry cieniostwora

Umiejętności:
- walka bronią jednoręczną
- walka bronią dwuręczną
- Walka dwiema brońmi

Specjalizacje
- walka mieczem IV
- walka sztyletem V
- walka toporem II
- łukiem V
- włócznią V

Ataki:

Ataki do walki bronią jednoręczną

- Klasyczne pchnięcie
- Blok górny
- Blok z odbiciem
- Pchnięcie
- Pchnięcie w tył
- Potężny cios

Ataki do długich broni dwuręcznych

- Uderzenie obustronne
- Parowanie
- Pchnięcie
- Koło ostrzy
- Cięcie z bloku
- Kosa
- Obrót górny
- Koło młyńskie
- ÂŚmiertelny cios

Atrybuty wyuczane
+ Wytrzymałość na ból
+ Kondycja
+ Hart ciała
+ Szczęście
+ Skrytobójstwo
+ Chodzenie po trudnej nawierzchni
+ Upuszczanie krwi stopień II
+ Medytacja
+ Koncentracja
+ Telekineza
+ Psionika
+ Teleportacja
+ Pozyskiwanie:
Skór
Kłów
Pazurów
 
Atrybuty rasowe:
+ długowieczność
- śmiertelność

[Mantos]

- Zdaje się że musimy się bić - elf pokręcił głową z dezaprobatą - No trudno, chyba że mnie przepuścicie... Nie? Szkoda.
Zakonnik chwycił miecz w rękę, doskoczyło do niego dwójka elfów. Natychmiast wyprowadzili pchnięcie. Mantos odskoczył w bok, ostrze jednej z włóczni ześlizgnęło się po jego zbroi. Wiedział że walka z dwoma na raz może okazać się uciążliwa. Za pomocą psioniki odrzucił jednego w kolumnę oszołamiając go. Drugi elf chwycił pewniej włócznie i zaczął się z nią obracać. Mantos spróbował sparować jednak silne uderzenie wyrzuciło mu miecz z ręki. Zakonnik został uderzony grotem włóczni, jednak stal nie miała szans przebić się przez mithlirową zbroję. Złapał włócznie przeciwnika, gdy ten próbował ją wyrwać wyrecytował formułę zaklęcia
- Iaish Huosh Ipish Aresh Xuash
Dłoń skierował w kierunku przeciwnika, ten natychmiast padł na ziemię, z poparzoną lewą częścią ciała. Krzyczał i tarzał się po ziemi. Mantos podbiegł do niego podnosząc swój miecz. Zakonnik szybkim ruchem wbił go w ciało wojownika Króla Olch. Srebrne ostrze bez trudu przebiło się przez skórzany strój. W tym momencie drugi z nich dopadł do zakonnika. Mantos wytworzył psioniczny pocisk i posłął do w twarz przeciwnika. Rozbił on czoło elfowi, a krew zalała mu oczy. Ten zaatakował na oślep, jednak zbyt słabo by przebić pancerz. Mantos cisnął w niego swój miecz, który wbił się w ramię. Włócznia wypadła z rąk wojownika. Zakonnik doskoczył do niego trzymając już w ręku drugi ostrze, szybkim cięciem dokończył dzieła przecinając tętnice, krew trysnęła na jego zbroję. Wyrwał drugi miecz z ciała poległego wroga.
- Powodzenia - odezwał się do reszty po czym teleportował się w miejsce w którym ostatnio widział Króla Olch i podążył jego śladem

[Devristus Morii]

Nie obchodziła mnie walka. Nie obchodził mnie Król Olch. Za to obchodził mnie Elf podążający za Królem Olch. Chciałem poznać jego plany, więc ruszyłem do przodu.
Gdy prawie docierałem do ściany lasu moją drogę przerwał mi jeden z Elfów. Zaatakował mnie obustronnie i wykonał pchnięcie. Oczywiście uniknąłem ciosów odskakując do tyłu. Gdy wylądowałem użyłem Korbacza i wykonałem pchnięcie. Kula Ognia uderzyła w Elfa paląc go dotkliwie, a żeby go dobić wypowiedziałem:
- Iaishosh Huushar, Ipush Grish Izqiysh
Piorun Kulisty wytworzony w moich dłoniach poleciał do Elfa uderzając go w brzuch. Po zabiciu Elfa poszedłem dalej...


Ja:
Piorun Kulisty, Korbacz V, Klasyczne Pchnięcie

Elf:
Pchnięcie, Uderzenie Obustronne

[Gunses]

//Ok. Mantos i Dev udali się w las.
//Zabili trzech Wojowników Króla Olch
//Zostało 7 przeciwników.
//Grisq, dla ciebie to łatwizna. Anvuś, pokaż na co stać Wampira z podrasowanymi statami.

//Mantos i Devristus. Widzicie między drzewami postacie Króla Olch i kroczącego obok Elfa. Idą szybko, i chociaż Mantos jesteś Elfem, a Devristus był Elfem, to sprawnośc z jaką dwójka z przodu przestępuje las jest dla was niezwykła. Zeby nadążyć za kroczącymi postaciami musicie prawie biec. Po pewnym czasie, zauważacie, że przed wami daje dostrzec się mur.

[Devristus Morii]

- I znowu jakaś bariera - szepnął Devristus. Biegnąc dalej...